Basketçi | Yarı Texting/ Tamamlandı

82. Bölüm

Keyifli okumalar🌸

+1000 Oy
+1000 Yorum
(Lütfen yorum sınırı dolsun diye noktalama işareti, emoji ve random koymayın)

(Lütfen bölüm sonu açıklamaya bakalım)
___

Sıkıntıyla telefonu kapattım. Ata kafeden çıktığında biz de fazla durmamış dağılmıştık. Onunla gitmek istesem de izin vermemişti. Ne yaparsam yapayım aklım ondaydı. Giderken öyle bir hali vardı ki...

Kendinde değildi sanki. İlk defa böyle görmüştüm onu. Bir kaç defa mesaj atmış ama cevap alamamıştım. Alamadıkça daha çok merak ediyordum. İnşallah bir şeyi yoktur, dedim bir kez daha.

Daha kaç saat olmuştu ki konuşalı? Gelin birlikte demişti. Belki gitmiş olsaydık böyle olmazdı diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Bir anda ayaklanarak ceketimi giydim.

Çantamı ve telefonumu aldıktan sonra kapıyı kilitleyip çıktım. Annemlerin halama gitmesi çıkmam açısından iyi olmuştu. Ata çıkmadan önce hastahaneyi öğrenmiş olmam da öyle.

Oraya gidecek olan otobüs önümden geçip durağa gittiğinde hızlandım. Koşar adım yetişip bindim. Telefonumun titremesiyle Ata olduğunu düşünüp heyecanlandım. Fakat arayan Kardelendi. "Efendim"

"Ata haber verdi mi sana? Merak ettik biz de"

"Yok. Arıyorum açmıyor, mesaj yazıyorum bakmıyor. Çıktım ben de yanına gidiyorum"

"Gelelim mi biz de?"

"Bilmiyorum Kardelen. Gidip oradaki duruma göre haber veririm ben size."

"Umarım kötü bir şey yoktur"

"İnşallah"

"Haber bekliyoruz senden. Eren de ulaşamadı çünkü merak ediyor."

"Tamam. Görüşürüz"

"Görüşürüz"

Telefonu kapatıp ineceğim durağı bekledim. Az kalmıştı. O azıcık yol bile şimdi çok uzun geliyordu. Yaklaştığımda kapıya ilerledim. Düğmeye basıp beklerken buradan kalan yürüme yolunu yine hızla bitirmeyi planlıyordum.

İndiğim gibi de öyle yaptım. Acile getirdiklerinden o tarafa yöneldim. Girişteki görevliye adını sorup beklemeye başladım. "2. Kat hemen sağda"

Teşekkür edip merdivenlere ilerledim. Sonunda kata ulaştığımda sağ tarafa döndüğüm gibi duvarın dibinde oturan Ata'yı gördüm. "Ata?" dedim kısık çıkan sesimle.

Aramızdaki mesafeyi kapatıp yanına ulaştım. Elimi omzuna koyduğumda irkildi. "Arya?" dedi kafasını kaldırıp.

Gözleri kızarmış, saçları dağılmıştı. "Ne işin var burada?"  diyerek kendini toparlamaya çalıştı. Yanına eğilip elimi yanağına koydum. "Seni yalnız bırakmak istemedim"

Cevap vermediğinde yeniden konuştum. "Rana Teyze nasıl?"

"Bilmiyorum... Başını vurmuş... Annem... Ona bir şey olmaz değil mi Arya?"

Kafasını kaldırmış, küçük bir çocuk gibi bakıyordu bana. Saçlarını geriye ittim okşayarak. "Olmayacak."

Kafasını omzuma yasladı. Ellerim saçında gezerken onu sakinleştirmeye çalışıyordum kendimce.

"Ameliyatta mı? Nerede?"

Eliyle yüzünü sıvazladı kendine gelmek istercesine. "Bakıyorlar. Duruma göre yoğun bakıma alabilirlermiş. Beyin kanaması varsa..."