Basketçi | Yarı Texting/ Tamamlandı

21. Bölüm

Keyifli okumalar 🌸

___

Elimde çayımla bedenimi taşlara atarken kendimi yorgun ve üzgün hissediyordum. Son konuşmamızda sonra Ata'yı engellemiştim. Bizde pek konuşmamıştık zaten. Denk geldiğim yerde ona bakmamaya göz göze gelmemeye çalışıyordum. Ani bir kararla elimdeki artık soğumuş çayı çöpe atıp voleybol oynayanlara doğru ilerledim. Geldiğimi görenler yer vermek için geriye doğru açılırken Kardelen'in yanına geçtim.

 Halime anlayışlı bir tebessüm ederken kolumu sıvazlamıştı. Geniş bir yuvarlak oluşturup voleybola başlarken yine maç yapanlara denk getirmemeye çalışarak oynuyorduk. Ta ki elime gelen topa sertçe basana kadar. Hızla giden topu gözümle takip ettiğimde arkası dönük birinin kafasına gitmesi aynı anda oldu. Hepimiz topun kime gittiğine bakarken yüzü şokla bize dönen onu gördüm. 

Surat ifadesi ile kahkaha atmak isterken dudaklarımı birbirine bastırıp bakışlarımı ondan çektim. Topu eline alıp sektirdiğini çıkan sesten anlarken aniden bağırması irkilmeme sebep oldu. "Kafamı yarsaydın" 

Sinirli bir gülüşle ona dönmeden bende bağırdım "Pardon ya bir dahaki sefere artık." 

Sinirliydim hem de çok. Bunun sebebi bu sabahta onları görmüş olmamdı. En azından son konuşmanın üstüne görüşmez sanıyordum. Bana karşı hisleri olduğunu düşünsem bile sinirlenmemek elde değildi. Ama bu sinirimi yansıtmam ne kadar doğruydu bilmiyordum işte. Geçen sefer de böyle yapıp ardından pişman olan bendim ama neyse. Tavrıma karşı şaşırdığını uzun zamandır bakmadığım gözlerine dönünce gördüm. Yüzünü görmek canımı daha çok yakarken bakmaya devam edersem dayanacağımı bildiğimden kafamı çevirdim. Böyle olmak zorunda diyen iç sesim her taraftan bağırıyordu sanki. Oyuna konsantre olmaya çalışsam da zorlanıyordum.
~
Çalan zille çantamı toplayıp çıkarken Kardelen ile vedalaştık. Bir elime telefonumu bir elime kulaklığımı alırken yine karışmış olduğunu görüp ofladım. Hep karışmak zorunda mıydı bunlar? Sinirle açmaya çalışırken yere düşen kulaklığımla daha da gıcık olmuştum. Eğilip alacakken benden önce uzanıp alan elin sahibine döndüm. Ata? Kulaklığı elinden alıp kaba olmamak adına ağzımın içinden bir teşekkür mırıldanırken yoluma ilerlemeye devam ettim. Yakınımda gelen adım sesleri ile beni takip ettiğini hissederken hiçbir tepki vermedim.

 Kulaklığı da geri cebime koyarken tam yanıma yetişmiş benimle birlikte yürüyen Ata ile sinirli bir nefes verdim. Dönüp baksa da bir tepki vermezken daha da sinirimi bozduğunun farkındaydı umarım. Durağı geçip bugün yüreyerek gideceğimden ilerlerken onun da hâlâ benimle gelmesi şaşırtmıştı. Olduğu yerden hızla önüme geçerken durmak zorunda kaldım. "Ne oluyor?" 

Anlamazca ona bakarken cevap verdim. "Ne noluyor?" 

"Neyin var senin? Top atmalar,kızmalar falan"

 Evet yaptın Ata. Bilmeden bana çok şey yaptın. Diyemedim. Diyemedim ki sevdiğin biri var canım yanıyor. "Yanlışlıkla oldu o." 

Artık onun da sinirlendiği belli olurken elini saçlarının arasından geçirip dağıttı. "Ondan özür bile dilemedin yani." 

"O an aklıma gelmemiş. Kafam doluydu bu." Ciddi bir ifadeyle bana bakmaya devam ederken gözlerimi ondan kaçırdım. Bakmak istemiyordum daha fazla. 

"Benimle ilgili bir şey mi duydun?"

 Alaylı bir gülüşle ona döndüm tekrar. Bunu bekliyor gibiydi. "Neden seninle ilgili olsun ki? Ne olabilir duymam gereken?" 

Sağa kayıp geçmeye çalıştığımda önüme geçerken bu sefer sola kaydım. İnatla geçmeme izin vermeyip yine önüme geçmişti. "Ne yapıyosun?" 

Ellerini teslim olur gibi havaya kaldırırken cevap verdi. "Sadece sebebini öğrenmeye çalışıyorum."

 Masumca bana bakıp cevap beklerken ona bunu açıklayamazdım. "Sebep falan yok. Yorgunum, ders çalışmam lazım. Eve gideceğim,yeterli mi?" 

Ağlamaklı çıkan sesimle şaşırırken bunu beklemiyor gibiydi. Ellerini düşürüp önümden çekilirken son kez ona bakıp yürümeye başladım. Dolan gözlerimle görüşüm bulanıklaşırken arkama dönemem için kendimi zorlasam da yapamadım. Dönüp aynı şekilde beni izleyen o gözlere baktım.

🌙

Bölümü nasıl buldunuz?

İnstagram :maviruyasi_