Basketçi | Yarı Texting/ Tamamlandı

57. Bölüm

Keyifli okumalar🌸

___

Gözlerimi silip arkamı döndüm. Çarptığım bir bardak yere düşerken birkaç kişinin bakışları buraya döndü. Kırılan bardağı görüp umursamadan tekrar eski hallerine dönerlerken bir çift göz bende takılı kalmıştı. Ata...

Gözlerinde beliren şaşkınlık her şekilde belli olurken arkadan bana bakan kızı gördüm. Gülerek bana bakarken gözlerimi hareketlenen Ataya çevirdim. Bana doğru yaklaştığında ellerini uzattı elimi tutmak için. Kendimi beri çekerken sertçe konuştum. "Sakın. Sakın dokunma bana."

"Arya... Bak anlatı-" Kafamı salladım sinirle. "Sen neyi anlatacaksın ki? Bana yalan söyleyip bu kızla buluşmanı mı? Neden yine sarıldığını mı? Söylediğin lafın arkasında nasıl durmadığını mı?"

"Eğer söyleseydim izin vermeyecektim. İstemeyecektin" Güldüm. "Ha bi de isteseydim Ata! Sana söyledim. Sana kaç defa söyledim. Sen bana Burak ile konuşma dediğinden beri ben buna dikkat ederken sen her seferinde aynısını yapıyorsun!"

"Arya bak-" Elimi yakalayan ellerinden hızla kurtulurken geri çekildim. "Hiç duymak istemiyorum. Yine ağlamıştır ihtiyacı vardır gelmişsindir değil mi? Süper kahraman falan mısın sen? Her ihtiyacı olana her ağlayana sarılmak omuz vermek zorunda mısın?"

"Yeter artık bir dinle ya dinle" Kolumu tutarken elinin tutuşu ilk defa bu kadar sıkıydı. Canım hafiften yansa da bunu söylemedim. Kendimi geri çekmeye çalışırken inatla bırakmıyordu. "Güvenmedin takip mi ettin sen beni? Bana güvenin bu kadar mı Arya?"Kafedeki bir kaç kişi bize dönüp merakla bakmaya devam ediyordu hâlâ.

"Üste çıkmaya çalışma! Sen bana yalan söylerken sorun yok ben seni takip edince mi sorun? Sen burada ona sarılırken sorun yok ben takip ettim o mu sorun? Bırak Allah aşkına ya"

"Güvenmedin değil mi? En başından beri hiç inanmadın. Bana sevgime. Onunla olacağımı düşündün durdun. Geldi o piç sana saçma sapan şeyler söyledi ve sende inandın. Ona inanıp bana güvenmemeyi seçtin"

"Attığın yalana mı inansaydım? Tanımazsın dedin! Tanımıyor muyum ben onu ya? Bari yalan söylemeseydin! Ona inanmak istemedim hiç. Ama sen kendin inandırdın buna."

"Anlatmama izin verecek misin? Yoksa çocuk gibi böyle devam mı edeceksin?"

"Çocuk gibi? Ben..  Ben var ya sana diyecek bir şey bulamıyorum şuan. Dinlemek istemiyorum. Daha fazla yalanlarını duymak istemiyorum. Ne yaparsan yap artık. Git Sudeciğinle sarılmana devam et. Size bu yakışır zaten. "

" Öyle mi?" Son bir umutla sorduğunda kafamı salladım." Kaç defa söylemem lazım. İstemiyorum. Seni de yalanlarını da sevgini de. Bunca sene boşunaymış. Bunu anladığım iyi oldu. "

" Boşuna? Beni sevdiğin için pişman mısın? " Sustum. İkimiz de sinirliydik ve ne dediğimizi biliyorduk aslında. Ona ne söylersem söyleyeyim belki de ileride pişman olacağımı biliyordum ama umrumda değildi şuan.

" Bitsin " Aniden kurduğum cümle ile kafasını bana çevirirken sordu." Ne? " Kendimden emin bir şekilde konuştum. "Bitsin bu. Bir dahakine sizi öpüşürken falan görmeyi istemiyorum anlıyor musun? Bitsin gitsin. Her gün acaba yalan söyleyecek mi acaba birine sarılacak mı acaba yine konuşuyor mu düşüncesi ile yapamam. "

"Gerçekten bunu istiyor musun Arya?" Gözlerime böyle bakarken cevap vermek zordu. Onu ne olursa olsun sevsem de yapmadım. "Evet. İstiyorum." Kafasını salladı yavaşça. "Peki.... Nasıl istiyorsan öyle olacak. Sen nasıl mutlu olacaksan öyle olsun. Ama bil ki dinlemediğin için piş-"