Basketçi | Yarı Texting/ Tamamlandı

58. Bölüm

Keyifli okumalar🌼

___

Özlediğim kolların arasında olmak içimi hoş etse de ayrılmak zorunda kalacaktım az sonra. Ellerim belimdeki kollarının üstündeyken buz kesmişti. "İyi misin?" Dikkat yüzümü incelerken sorduğu soru beni kendime getirdi. Kafamı salladım öylesine. Kolları hâlâ belimden ayrılmazken benim de içten içe ayrılmaya niyetim yoktu.

Kollarının arasından çıkıp derin bir nefes alırken onun da iç çektiğini duydum. Konuşmak istiyordum ama yalan söylemişti. Ne olursa olsun bunu da unutmayacaktım bir adım atmadan önce. Arkamı dönüp gitmek için adımlarken nefesini saçlarımın üstünde hissettim. Derin bir nefes çektiğini sırtıma değen göğsünden anlarken gerildim.

"Yetmez mi bu kadar?" Elini arkadan elime uzatırken tepkimi ölçmek ister gibi yavaşça dokundu önce. Parmaklarımı okşadı sonra. "Konuşmamız gereken şeyler yok mu sence de ?" Elimle oyanırken aldığı nefesler saçlarıma vurup bir kaçını  havalandırıyordu.

Kafamı sallamamla ona dönerken aynı elimi gözlerime bakarak tuttu. Sanki ters bir şey dememden ya da elimi çekmemden korkuyor gibiydi. Konuşmamız için daha rahat bir yere giderken bu geçen kavga ettiğimiz sınıf olmuştu. Kapıyı kapatıp karşıma geçerken masanın üstüne oturup kollarımı göğsümde bağladım.

"Baştan sona anlatacağım. Sonra ne dersen ne yapmak istersen o olacak." Kafamı sallayıp başlaması için kaşımı kaldırıp ona bakmaya başladım. "Sude biliyorsun kaç senelik arkadaşım. Ailesini tanıyorum. Onlar da beni tanıyor. İlk sarıldığı gün... Annesinin hasta olduğunu öğrenmiş. Kadını gördüm kaç defa çok iyi bir insan. Bende üzüldüm. Ağlamaya başladı. Sonra da sarıldı işte."

"Geçen gün de aradı. Çok kötüydü. Annesinin de çok kötü olduğunu söyledi. Sana söylesem izin vermeyeceksin diye düşündüm. Tanımazsın demek zorunda kaldım. Allah kahretsin ki yalan söyledim. Ama gerçekten inandım. Annesinin de kendisinin de durumunun kötü olduğuna inandım. Hata ettim. Ne kadar özür dilesem unutmazsın biliyorum. "

" Ama özür dilerim Arya. Yemin ederim sadece arkadaşım o benim. Arkadaşımdı. Yaptığını anlayıp kızsam da kendisi gelmeye devam ediyor. Biliyorum güvenini kırdım ama yapacağım. Geri kazanacağım. "

Önüme gelip çözdüğüm ellerimi tutarken gözlerime baktı." Şu bir kaç gündür yapamıyorum. Sana o kadar alışmışım ki... Yapamıyorum Arya. Dayanamıyorum... " Gözleri hafif dolarken şaşırdım.

" Sevdiğime inanamıyor musun gerçekten? Pişman mısın sevdiğine? " Gözlerime bakarken kafamı salladım usulca. O gün sinirle konuşmuştum ama değildim. Hiç bir anımız için de sevdiğim için de pişman değildim." Pişman değilim. Takip ettim evet. Yine olsa yine ederim Ata. Sana bunu duysam da sordum. İhtimal vermek istemesem de aklımda illa ki oluştu o kişi ama yine de sordum."

"Sen ne yaptın? Yalan söyledin. Bana başka bir yolu sen bırakmadın. Evet dinlemedim orada suçluyum. Bende özür dilerim. Önce dinlemem gerekirdi." Ellerinden birini belime götürürken gülümseyerek bana baktı.

"Düzelteceğiz. Her şeyi düzelteceğiz Arya. Söz veriyorum. Bunun için de her şeyi yapacağım." Kolumu boynuna dolarken gülümsedim.

" Her şeyi yapar mısın gerçekten? " Kafasını salladı hızla" Yaparım Arya. Her şeyi yaparım " Yüzümdeki gülümseme sinsi bir gülüşe dönüşürken telefonumu cebimden çıkardım. Ata bir şeyleri anlamak istercesine bana dikkatle bakıyordu. Kayıtlar bölümünü açıp ona tuvalette olanları dinletirken her cümlede kaşları git gide çatıldı.

"Sence de iyi ders vermenin vakti gelmedi mi?" Yüzümdeki gülüşü silmeden sorduğum soruyla onun da yüzünde bir gülüş oluştu.

~