Proje E.D.E.N. [Son]

Bölüm 2: Not Your Average Specimen

-Arc-

Çalar saatin sesiyle uyandım. 6.30. Eh, yeni bir sabah, uğraşılacak bir sürü yeni zırvalık.

Laboratuvar önlüğümü gelişigüzel sırtıma geçirdikten sonra zaten işyerimin içinde bulunan mütevazı odamdan çıktım. En azından trafik derdi yok.

"Gunaydın Ark."

Soluma dönüp aynı benim gibi yarı uyur halde odasından çıkan komşuma baktım. Natasha Ivanovic. Elimi alnıma götürerek asker selamına benzeyen yarım yamalaak bir hareket yaptım. Güldü.

Burada yaşayan ve çalışan humanoid canlılara E.D.E.N. şovalyeleri denir ve bunlar 4 ana grupta incelenir.

İlki tanrıyı oynayan dörtgözlü doktor inekler. (Homo doktorus) İkincisi birinci grubun arkasını toplayan daha insancıl dörtgözlü mühendis inekler. (Homo mühendisus) Üçüncü olarak  da bu üstteki iki gruba ölümüne bağlı olan körfez savaşı gazisi kafalarında iki gözlü popüler tipler. (Homo askerus)

Dördüncü olarak da benim de içinde bulunduğum her işi kıvırabilen üst insanlar. (Homo üstdüzeyus)

Ağır aksanını taklit ederek sordum. "Duyduguma gore İvanın elına bır şişe votka gecmiş. Akşam musaıt mısın?"

Kadının ışıklanan gözlerine bakıp biraz güldükten sonra laboratuvar kanadına doğru koşmaya başladım.

"Acil gitmem lazım yoksa Peters kafamı kazığa geçirir."

...

Çok da uzun sürmeyen bir koşunun ardından ofisimin önünde durdum. Evet, acaba Peters bugün ne yumurtlayacaktı. Kapıyı açıp yavaşça içeri süzüldüm.

"Günaydın Bay Arcstein."

Sekreterim Claire Arcstein. 2. nesil kurt, versiyon 1.01.7 alfa epsilon. Yarattığım ilk zeki yaşam formu, ilk başarım, kızım. Manevi olarak tabi.

Daha önce kimsenin yapamadığını yapıp konuşabilen bir canlıya sebebiyet verince Büyük Patron da onu sahiplenip yetiştirmeme izin vermişti. Ben de ilk iş annemin ismini koymuştum.

"Bay Arcstein mı? Hadi ama Claire, o kadar yaşlanmadım." Sandalyeme oturdum. "Bugün menüde neler var?"

"Bay Peters bir deneğe bakmanızı istedi. 16 yaşında bir kız. Şovalyeler yakalarken gayet hırpalamışlar, iki kolu da omuzdan itibaren kayıp. Fakat durumu şu an stabil. Dosya masanızda"

Tembel bir hareketle masanın üzerindeki dosyayı açtım. 16 yaşında. Direnişçi. Sektör 7 kuzey civarlarında derme çatma bir kulübenin içinde yanında 19 yaşında bir erkekle bulunmuş. Erkek mefta. Kız da ağır yaralı şekilde ele geçirilmiş.

Karnım açtı.

"Hey Claire, gidip yemekhaneden ikimiz için de yenilebilecek birşeyler alsana. Ben kahvaltı etmedim, kesin sen de kurt gibi açsındır."

"Tamam... Baba."

...

Saat 9 dokuza gelirken dosyayı incelemeyi bitirdim. 300 sayfalık raporun anlatmaya çalıştığı tek şey kızın genç yaşından ve genlerindeki çeşitli sebeplerden dolayı mutasyona yatkın olduğuydu. Vesair.

"Claire, ben şu kolsuz dilbere bakmaya gidiyorum. Eğer Peters gelip beni sorarsa ona benim cehenneme gittiğimi, bok yemesini ve kendinden daha göze hitap eden lağam timsahları gördüğümü söyle."

Kapıdan gayet gürültülü bir şekilde çıktım ve karşımda o mevzu bahis pislik yığınını gördüm.

Peters.

"Selam Archie, iyi uyudun mu?"

"Bu sefer ne yumurtlayacaksın patron?"

"Şu son 2 haftadır yediğin haltların hesabını vermen lazım Arcs. 2 denek ellerinde öldü"

"Peki ne yapmam lazımdı? 1699'un beyninin yarısı yoktu. 1710'a girmek bile istemiyorum. Ben tanrı değilim Peters."

Tam bir piç gibi sırıtarak cebinden çıkardığı antika ses kaydedicinin play tuşuna basmasıyla cızırtılı fakat benim sesim olduğu şüphe götürmeyen bir bağırtı duyuldu.

"BEN TANRIYIM!!!"

"Bak o gece çok içmiştim tamam mı? Yani-..."

"Tamam uzatma. Kaçışın yok."

Pes ettim. "Peki. Ne istiyorsun?"

"Biraz bebek bakman gerekiyor. Binbaşı Jessica Sanders. 18960 numaralı buzdolabı."

"Alternatif?"

"1 yıllık yemekhane vardiyası."

Daha fazla uzatmak istemediğimden orta parmağımı göstererek laboratuvara doğru yöneldim. Ne yapıp yapmayacağımı söyleyebilirdi ama ne zaman yapacağıma karar veremezdi ya.