Mehlika|Texting

1.1

Sabah alarmın sesiyle kalktığımda Ozan abim gitmişti.Alarmımın sesiyle Oğuz abimde uyanmıştı.

Yataktan doğrulup gözlerini ovaladı.

Ama şuan çok tatlı bu.

"Ekin bugün bırakayım mı seni okula zaten o taraflarda işim var."

İşime gelir ohh.

"Olur abicim."

Gülümseyerek ayağa kalktığında bende gülümsedim.

"Hadi bebeğim sen üzerini değiştir ben seni aşağıda bekliyorum."

Onu onaylayıp odadan çıkışını izledim.Odadan çıktıktan sonra bende çıkıp banyoya ilerledim.

Gözlerim berbattı.Şişlik vardı içi de kızarmıştı hafif.Işlerimi halledip odaya geri girdim.

Formamı giydikten sonra aynanın karşısına geçip gözlerimin altını kapatmaya çalıştım.

Çok dikkatli bakan anlamazdı.En azından sabahki görüntümden iyidi.

Dalinden  bir kaç fıs sıkıp çantamı alarak aşağıya indim.

Oğuz abim kapının orada beni bekliyordu.Merdivenden inerken sesleri duyup kafasını kaldırdı.

"Hadi bakalım küçük hanım."

Ona gülümseyip ayakkabılarımı giydim.

Dün geceden bahsetmiyordu daha fazla üzmemek için ama konuyu merak ettiğini biliyorum.

Evden çıkıp arabaya doğru giderken konuşmaya başladım.

"Abi dün gece babamı düşünüp ağladım yani canımı sıkan başka bir durum yok içiniz rahat olsun."

Abim önümde durunca bende durdum.Arkasını dönüp bana sıkıca sarılınca kollarımı boynuna doladım.

"Çok özlüyorsun demi?"

"Çok."

Derin bir nefes alınca konuşmaya devam ettim.

"Sizde özlüyor musunuz?"

"Çok."

Eğer hâlâ böyle durursak ağlayacağımı bildiğimden ayrılıp arabaya doğru ilerledim.Hiç bir şey demeden o da gelip arabayı açınca ön kapıyı açıp bindim.

Sürücü koltuğuna oturunca vücudumu ona doğru çevirdim.

"Abi bana babamı anlatır mısın biraz?"

11 yaşına kadar babam olmasına rağmen toplasan 6-7 kere görmüşümdür.

"Babam iyi bir adamdı çok iyi bir adam.Benim örnek aldığım insan o dur.Eminim Ozanında öyledir.Görevden gelirdi elini kıpırdatacak  kadar gücü olmamasına rağmen kalkar bizimle oyun oynardı.Çok sert bir adamdı aslında ama bize karşı değildi o sertliği çevreye karşıydı.Hatırlıyorum sen doğduğunda 1 hafta gelmişti o bir haftada her gece senin beşiğinin başında ağlardı dua ederdi Allah'a seni verdiği için.Vatan onun için her şeyden önce gelirdi.Her bir şehit haberi duyduğunda yada arkadaşlarını kaybettiğinde gündüzleri hiç bir şey olmamış gibi dim dik durur geceleri ağlardı.Bakma böyle anlattığıma  bizde yılda iki kez falan görebilirdik."

Abim anlatırken gözümden bir damla yaş düşmüştü.

Aslında ne kadar da babamın aynısıymışım ben.

"Seni ve annemi Ozan ve bana emanet etti biliyor musun son operasyona giderken.Aradı gitmeden önce annemi bizi istemiş telefona.Gittik Ozanla işte annemin yanına biz geldiğimizde annem mutfağa gitti.Açtık hoparlörü dinlemeye başladık."

Yutkunup derin bir nefes aldığında bende yutkundum.Gözleri dolmuştu.

'Oğuz,Ozan söz verin bana ne pahasına olursa olsun anneniz ve kız kardeşinizi koruyacaksınız.Onları korurken kendinizi de koruyacaksınız.Eğer size bir şey olursa hakkımı helal etmem.Canlarım anneniz ve kız kardeşiniz size emanet.Gözünüz gibi bakın olur mu bana bir şey olursa.Bana ne olacağı belli olmaz belki birazdan çatışma çıkar ben şehit düşerim.Eğer şehit düşersem bu benim en mutlu günüm olur unutmayın.Kendinize çok iyi bakın.'Dedi.Cevap bile vermemize fırsat vermeden telefonu kapattı sonra biz o gün söz verdik Ekin her ne pahasına olursa olsun diye."

Benim kafamda tek bir  cümle  yankılanıyordu.

'Eğer şehit düşersem bu benim en mutlu günüm olur unutmayın.'

Bir asker için en büyük onurdu şehit düşmek.Babam bu onura erişmişken bizim mutsuz olmamızı istemezdi ama olamıyordu ise mutlu olamıyordum.

Yaşlı gözlerimi gök yüzüne çıkarıp mırıldandım.

"Bana çok kızma olur mu baba ağladım diye?"

Gözlerimdeki yaşı silip kafamı salladım.Mutlu görünmek zorundasın Ekin.İyi gözükmek zorundasın.

Biz konuşurken okula yaklaşmıştık.Okulun önüne geldiğimizde abime baktım.Bana bakıyordu.

"Hiç bir şey için kendini üzmeyeceksin tamam mı?Unutma herkesin mutluluğu kendi elinde."Bunları derken bir bana bakıyor bir okulun önüne bakıyordu.Baktığı yere doğru bakınca.

Bizimkinlerin hep beraber kapının önünde durduğunu  gördüm.Görkem bize bakıyordu.Abime döndüğümde onunda Görkeme baktığını gördüm.

"Bebeğim Utkuların yanındakiler kimler?"

"Arkadaşlarım abi grubumuz genişledi."

"Bak ben şuradaki bize bakan ve götüme benzeyen çocuğun bakışlarını hiç sevmedim.Niye sana bakıp duruyor bu?"

Görkemi bile götüne benzettin ya pes.

"Arkadaşım abi Görkem."

"Her ne haltsa işte."

Gülümseyip yanaklarını öptüm.O da gülümseyince arabadan inip Utkulara doğru  ilerledim.Abim yanımızdan geçip korna çalmıştı.

"Çakma civcivim gelmiş hadi sınıflara."

Utku'nun yanına gidip kafasına yapıştırdım.

"Çakma civciv varya senin neyse ben terbiyeli bir kızım."

Hepsi yav he he der gibi kafalarını sallayınca güldüm.

Sınıflara dağıldığımızda okulun en sıkıcı anı başlamıştı.

♡

Nasılsınız bakalım?

Umarım beğenmişsinizdir.