Mehlika|Texting

3.0

Sabaha kadar uyumayıp sessizce ağlamıştım.

Ama kendime sözler vermiştim bu son ağlayışımdı.Hayatın acımasızlığına karşı dim dik ayakta duracaktım.

Dün babamın yanından geldiğimde annemler salonda oturmuş beni bekliyorlardı.Eve girerken yüzüme sahte ama inandırıcı bir gülümseme kondurup içeri girmiştim.Hepsi beni böyle gördüğünde şaşırsa da yüzlerinden mutlulukları okunuyordu.Hemen mutlu olmama onlarda inanmamıştı tabii ama yinede yüzümde ki gülümsemeyi görünce mutlu olmuşlardı.

Karşılarına oturup yarın okula gideceğim dediğimde ilk  karşı gelmişlerdi.Uzun uğraşlar sonucu ikna etmiştim.Evde durmamın bana faydası yoktu.Hem okula gidip hakkımda konuşanların karşısına dikilecektim.İşleri güçleri konuşmaktı.

Gözlerimin içi kızarıktı ama önemsemedim.Aynanın karşısına geçip kremi vücuduna sürmüştüm.

Ben bu yaralara muhtaçtım sanki.Önceki yaralarım yeni geçmişti şimdi de yerine yenisi eklenmişti.

Bir kaç dakika kremin erimesini bekleyip kollarım gözükmesin diye kalın bir hırka giydim.

Çantamı zar zor tek koluma atıp aşağıya indim.Her yerim yanıyordu,ağrıyordu.

Oğuz abimi kapının kenarında görünce gülümsedim.

"Günaydın abiciğim."

Sesimi duyar duymaz yanıma gelip yüzümü avuçlarının içine alıp bir sağa bir sola döndürdü.

"İyisin demi bebeğim?"

"Mükemmelim."

Fazla mı sıkıyorsun ne?

"Ekin gerçekten nasılsın?"

Yüzümü ellerinden kurtarıp ayakkabılarımı giymeye başladım.Yüzüne bakarak yalan söylersem anlardı.

"İyiyim gerçek-"

Abimin sırtıma dokunması ile ağzımdan acı dolu bir çığlık çıkması bir oldu.

Zorlukla ayakkabımı giyip hiç bir şey olmamış gibi kapının kolunu açarken abimin bileğimden tutması bir oldu.

"Güzelim niye böyle yapıyorsun?"

"Abi iyiyim diyorum aniden dokununca oldu."

Bir şey demesine fırsat vermeden kapıdan çıkıp arabaya ilerledim.Arabanın önüne geldiğimde bir kaç dakika sonra abim geldi.

Arabayı açınca hızlıca arabaya bindim.Yoksa yine bir şey diyecekti.Sabır çekerek sürücü koltuğuna ilerleyince yerimde dikleştim.Sırtımı yaslayamıyordum.

"Ekin bak abi-"

"Abi lütfen."

Bir kaç saniye yüzüme bakıp arabayı çalıştırdı.

"Bir şey oluyorsa hemen arıyorsun."

"Tamam abi."

"Ağrın olursa hemen arıyorsun."

"Tamam abi."

"Okulda biri laf atarsa kafa göz dal."

"Tamam ab-Dur bu yanlış oldu."

Abim gülmeye başlayınca somurttum.Dalga geçiyordu beyfendi.

Okulun önüne geldiğimizde koluma dikkat ederek abimin yanağını öpüp arabadan indim.Bizim çocukları kapının önünde görünce hızlıca yanlarına ilerledim.Geleceğimden haberleri yoktu.Sadece anonim biliyordu.

Utku'nun gözleri beni bulunca kafasını tekrar bizimkilere çevirip saniyeler sonra tekrar bana döndü.

"Şu bize doğru gelen benim çakma civcivim mi?Yoksa gözlerim onu özlediği için onun hayalini mi görüyor?"

Hepsinin gözü beni bulunca gülümsedim.İçimde ki ölü ruhu hiç sayarak.

"Seninle aynı hayali görme imkanımız olmadığı için galiba gerçek."

Yanlarına geldiğimde Utku yanıma gelip ellerini omuzuma koyup sarsınca suratımı acıdan buruşturup hemen geri eski halime döndüm.

Görkem Utku'nun ensesinden tuttuğu gibi uzaklaştırdı benden.

"Hayvan herif yavaş olsana hani."

Utku tekrar bana baktığında gözleri dolmuştu.

"Özür dilerim çakma civcivim isteyerek olmadı cidden."

"Utku tamam sakin özel gününde filan mısın çocuğum sen ne bu duygusallık?"

Bizimkilere baktığımda Görkem hariç hepsi şaşkındı beni gördüğüne.

"Görkem ne oldu sen şaşırmadın?"

"Şey ben sevindiğim için şaşırdığımı belli edemedim evet evet öyle oldu."

Bu çocukta da hep şüpheli hareketler.Hadi hayırlısı.

Hepsinin gözü arkamda bir yere odaklanınca arkamı döndüm.

Efkan.

Sırıtarak arkadaşları ile bize bakıyordu.

Hayat götü ile gülmeye devam ediyordu.

Vücüdum karıncalanmaya başlamış,yaralarım sızım sızım sızlamaya başlamıştı.Kusma isteğim hat safaya ulaşınca kimseye bakmadan elimi ağzıma götürerek tuvalete koştum.

Niyeydi bu dünyada ki adaletsizlik?Niye yiyorlardı hep bir kadının hakkını?Beni öldürmedi diye mi serbest bırakmışlardı?Aslında öldürse bile çıkardı bir takım elbise giyip hakimin karşısına yerdi indirimi.

İşte hayat kadınlara gelince adaletsiz oluyordu.

♡

Bütün küfürlerim sana efkan.