Mehlika|Texting

5.1

Duygularımı çözemiyordum.Kırgındım evet hemde fazlasıyla ama bir taraftan da Oğuz abim için önemimi gördüğüm için mutluydum.

Ben onu yanımda olmayan babam yerine koymuşken onun bana inanmaması üzerimde yük olmuştu.Sanki elinde bir bardak tutuyordu ve o bardak benim kalbimdi o da hiç acımadan gözünü bile kırpmadan o bardağı yere atarak tuzla buz etmişti.

Sahadan eve döndüğümden beri yatağın içinde sessizce ağlıyordum.Tabii ne kadar sessiz olduğu meçhul.

Ozan abim de benimle eve gelmişti.Görkemler her ne kadar bırakmak istemesede tek başıma kalırsam daha iyi olabileceğimi anlatıp vazgeçirmiştim.

Odamın kapısı çalınca hiç bir cevap vermeyip gözlerimi kapatmıştım ama galiba akan yaşlar beni ele veriyordu.

Bir kaç saniye sonra kapı açılınca gözlerimi daha sıkı yumup arka tarafıma döndüm.Bir el saçlarımdayken yatağa ağırlık çöktü.

"Birtanem?"

Ozan abimdi.Oğuz abimdir diye düşündüğüm bütün düşünceler çöpe gitmişti.Niye beni bu kadar kırmışken bile gelip sarılmasını istiyordum?

"Abim canımın içi Oğuz abimin niye böyle bir şey yaptığını bilmiyorum ama bence bir sebebi vardır.Unuttun mu sen onun küçük kızının.O sana kıyamaz ki gelir yarın gelirözür diler biliyorum bir özürlü geçmez sen affetsende içinde bir yerlerde ona hep kızarsın.Hemen affedilecek bir şey değil bu zaten zamanla olur belki ama unutmamanı istiyorum her kararında yanı başında olup elini tutacağım.Küçük meleğimi kimsenin üzmesine izin vermeyeceğim."

Gözlerimi açmamak için zor dururken arkamda ki boşluğa yatıp beni göğsüne çekti.

"Ayrıca uyuyor numarasını hiç beceremiyorsun cadı."

Kollarını bana sarınca tebessüm edip kendimi ağrıyan gözlerim ile uykunun kollarına bıraktım.

••••

Başımda ki ağrı ile uyandığımda yanımda Ozan abimi göremedim.Ağrıyan başım ile ne yapacağımı bilemezken kapının önünde gördüğüm beden ile sıçradım.

Oğuz abimdi.

Başımın ağrısını azalatmak amacıyla ellerim ile başımı ovarken bir kaç saniye bana bakıp arkasına dönerek gitti.

Kafasında tahtalar eksik mi bunun?

Öyle kapımın önünde bekleyip hiç bir şey olmamış gibi arkasına dönüp gidiyordu bir de.

Başımın ağrısı yüzünden ağlamamak için zor duruyordum.Sinizüt ve migren hastası olunca bu ağlamalara alışık oluyordu insan.

Perdeyi çekip odanın içini iyice karanlık yaptım.Ardından başımı ovarak yatakta yatıp üzerime yorganı çektim.Şu anda geçmesi için ilaç içmem gerekiyordu ama ilacım evde bitmişti.

Kapının aniden açılmasıyla oraya doğru döndüm.Oğuz abim elinde bir bez ve su dolu kap ile yanıma geldi.

Ben ona anlamsızca bakarken elinde ki bezi suya batırıp sıktı ardından alnıma için harektlendiğinde kendime gelip kafamı geri çektim.

Ona yaptıracak halim yoktu.

"Güzelim hadi bak başın ağrıyor koyalım ıslak bezi iyi gelecek."Baş ağrılarıma ıslak bez iyi geliyordu rahatlatıyordu.

"Senin yapmana gerek yok abiciğim."Yüz ifadesi yavaş yavaş değişirken ben ona düz bir şekilde bakıyordum.

"Bak Ekin şuan ağrın var sabah ki olayı bırakalım bir ken-"

"Nasıl bırakalım ya nasıl?Sen gittin arkadaşına inandın ya.Bana dediği sözleri söyledim sana yıllardır bakışlarını söyledim inanmadın bana."

Hiç bir şey demeden bezi tekrar alnıma koymaya çalışınca bezi elinden sertçe aldım.

"İnanmadığın kardeşine mi yardım etmek istiyorsun?Senin bana tek yardımın şuan bu odada bulunmamak abi."

Bir kaç saniye yüzüme bakıp cebinden çıkardığı ilacı kabın yanına koyup ayağa kalktı.

Zorlukla yutkunup konuştum.

"Ayrıca abi hani etrafta Ekin benim kızım o bana emanet onu ben büyüttüm diyorsun ya."

Olduğu yerde kalmış kafasını bana çevirirken bakışları yapma der gibiydi.

"Hiç bir baba bu konuda kızına inanmamazlık yapmaz.İleride kızın olursa ona böyle davranma da kızın canı yanmasın.Babam emanet etti ya beni sana babama hesap vermen konular var abi."

Sözlerimin ardından dağ gibi duran adam gitmişde sanki küçük bir çocuk gelmişti.Zorlukla yutkunup başını sallayıp odadan çıktı.

Göz yaşları içinde pencereden gökyüzüne baktım.

"Baba ben o an sinirle söyledim sen ne olursa olsun abimi affet olur mu?"

Affet baba ona hiç kızma.

•••

Ekin sana kurban olurum.