Mehlika|Texting

3.1

Karşımda ki manzara önceden canımı acıtırdı ama şimdi sanki üzerimden bir yük kalkmış gibi hissediyordum.

Görkemler ve Efkanlar kavga ediyordu.Doğrusu  kavga denmez kavga olması için iki kişinin birbirini dövmesi gerekiyordu ama şuan gördüğüm Efkanların yerde süründüğüydü.

Tuvalete koştuktan sonra kusup yüzüme bir kaç defa su vurarak kendime gelmeye çalışmıştım zaten o sırada Ceylinler yanıma gelmişti.

İçimde ki öfke gün yüzüne çıkınca vücudumun titremesini umursamadan hızla bahçeye çıkmıştım.

Çıktığımda ki manzara Görkem ve Utku Efkanı yere yatırıp sırayla yumrukluyordu.Emir ve Buğra ise Efkan'ın yanındaki Kemal ve Emreyi yerde tekmeliyordu.

Herkes başlarında çember oluşturmuş izliyordu.Bunlar bu dünyaya sadece izlemeye gelmiş yemin ederim.

Ceylinlere ortada boş gözlerle kavgayı izliyorduk.

Yukarıdan gelen sesle herkes şok içinde yukarıya bakınca gözlerim korku ile irileşti.

Müdür.

"Görkem dövün evladım bakın siz dövemezseniz gelir hem sizi hemde o soysuz köpeği döverim."

Keltoş Ahmet müdürcüğüme minnetle gülümsemeye başladım.

Bana doğru dönüp göz kırpıp gülünce gülümsemem dahada genişledi.

Görkemler sırıtıp daha çok vurmaya başlayınca etrafta uğultular çoğalmıştı.

"İşte şimdi siktim belanı Efkan."Görkemin söyledikleriyle Efkan daha çok sırıtmaya başlayınca yüzüne sert bir yumruk indirdi Görkem.

Yüzü kan içindeydi ama şerefsiz hâlâ gülüyordu.

Arkamdan gelen fısıltılarla yumruklarımı sıkmaya başladım.

"Hepsi şu orospu kız yüzünden değer mi bu kıza ya?Neymiş kaçırmış kızı?Eminim biler-"

Sözünü tamamlamasına izin vermeden arkama dönmem ile susması bir olmuştu.Beni önünde beklemiyordu herhalde gözleri şok ile açılmıştı.

"O sözünün devamını da söylesene sen?"

"Bilerek kaçmışsındır sen."

İnsanların kalbi cidden bu kadar kötü mü olmuştu?

"Kalbin taşa dönmüş senin sana cidden beddua bile edemiyorum beddua insanlara edilir sana onu bile yapamıyorum."

Arkasına bakmadan çekip giderken moralim bozulmuştu.

İnsanlar niye böyleydi?Niye kalpleri taşa dönmüştü?

Görkemler hem küfrediyor hem dövüyordu.

Lan öldürür bunlar.

Yüzüme vuran gerçek ile kendimi bir anda Utku ve Görkemin kollarını tutarken buldum.

İkisi de nefes nefes bana baktığında bir kaç saniye baktıktan sonra son yumruk atıp geri çekildiler ama fena vurmuşlardı galiba etrafta bir ses yankılanmıştı.

Efkanın yüzüne yüzümü buruşturup bakarken bana bakması ile sırıtması bir oldu.

"Ş-şimdi benim olamadın ama zaman var ekin her şey zaman."

Konuşmaya bile hali olmamasına rağmen yine iğrenç sözcüklerini kullanmaya devam ediyordu.

Vücudum bir titreyince Görkem belime elini sardı.

Kulağıma eğilip saçlarımın üzerinde hissettiğim dudakları ile irkildim.

"Sakin ol Ekin izin versem öldüreceğim bu puştu ama elim kolum bağlı işte."

Belimde duran elinin üzerine elimi koyup ona doğru döndüm.

"Öldürmeyin diye çektim sizi çocuk ak sakallı dedeyi gördü."

Gülmeye başlayınca bende gülümsedim.

Güzel gülüyordu şirifsiiizz.

♡

Misafirlikte bölüm yazmaya çalışan bir adet ben.

Neyse ben kaçtım öptüm sizii