Mehlika|Texting

-FİNAL-

Bölüm sonu konuşacağım..İyi okumalar.

Bölüm şarkısı:Yalın-Küçücüğüm Herşeyim.

YAZAR'DAN

Ölüm...

Bir taraf için mutluluk iken bir taraf için de yıkımdı.Göçüyorlardı bu dünyadan,acımasız hayattan ama geri kalanlar için hayat aynı ilerlemiyordu.Elbet ilerliyordu ama eksikti işte hayat.

Bir olaya gülerken aklına birden gelmesiyle tebessüme dönüşüyordu o gülüş.

O gülüşün bir zamanlar tebessüme dönüşmemesi için doktora bakışları ile olumlu bir şey söylesin diye yalvarıyorlardı.

Görkemin aklına bir şarkı sözü düştü o anda gözünden akan yaşta ona eşlik etti.

Küçücüğüm herşeyim
N'olur çok uzaklara gitme
Gidersen öleceğim
Karanlığa döneceğim

Gitmesin diye geçirdi içinden Görkem.Gitmesin ki beni karanlığımla beni baş başa bırakmasın.

Herkes doktora bir cevap bekler gibi bakarken doktor yutkundu.

Doktorun yutkunmasına o an belki de tek kişi dikkat etmişti.

Görkem.

Doktorun yutkunduğunu görünce geriye sendeleyip tutunacak yer aradı.

"Yapma, yalvarırım söyleme o cümleyi."

Görkem yere düşünce doktor başını olumsuz anlamda sallayarak konuştu.

"Maalesef...kurtaram-"Doktorun konuşmasını bölen şey Ozan'ın bağırması oldu.

Hoş zaten o cümlenin devamını herkes anlamıştı.

Ameliyathanenin önünde herkes yere çökmüş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

Ozan ve Oğuz hariç.

Ozan doktorun yakalarına yapışmış bağırıyordu.

"NASIL LAN NASIL?BENİM KARDEŞİM ÇOK KÜÇÜK DAHA."

Ozan ellerini doktorun yakasından çekince arkaya sendeledi.

"Hayalleri vardı onun çok küçüktü daha o.Hiç bir mutlu gün görmedi o ileride çok güzel günlerimiz olacaktı.Yalan söylüyorum de doktor.Kurtuldu odaya alacağız de,ameliyat başarılı geçti ama daha durumu stabil de,kurtuldu ama koluna bacağına bir şey oldu de ama yalvarırım kurtaramadık deme."

Ozanın boğazından bir feryat koptu.O feryat  herkesin kalbini tekletti.

"Bu kaçıncı koruyamadığımız zaman?Bu koruyamamanın cezası kış günü bizim güneşimizi almak mı?"

Oğuz konuşmasını bitirir bitmez düştüğü yere yumruğunu geçirdi.

"Ah baba,bir emanetine bile sahip çıkamadım.Neden Ekinden önce benim canımı almadın?Ben Ekinsiz nasıl yaşarım baba? Onun yerine ben niye gelmedim senin yanına?"

Oğuz fısıldayarak konuşmuştu ama ameliyathanenin önünde ki herkes duymuştu.

O ameliyathanenin önü kimileri için mutlu haber aldığı yer olurken kimileri için de diri diri mezara gömüldüğü yerdi.

Doktorun ameliyathanenin kapısını açtığını gören Görkem hızlıca ayağa kalkıp kapı kapanmadan kendini içeriye attı.Doktor ne kadar engellemeye çalışsa da o masanın üzerinde hareketsiz yatan kişinin yanına ilerledi titreyen adımları ile.

"Mehlika'm?"

Ses gelmedi Görkem nefes alamadığını hissetti.Görkem Ekine her Mehlika dediğinde Ekinin gözleri parlıyordu şimdi ise o güzel gözleri bir daha açılmamak üzere kapalıydı.