Mehlika|Texting

5.4

Aşağıdan gelen sesler ile odamdan çıktım.İki gündür evin içinde ölüm sessizliği hakimdi birden yükselen sesler hayra alamet değildi.

Merdivenlerden inerken Oğuz abimin sesi ile olduğum yerde kaldım.

"Affedemiyorum kendimi olmuyor Ozan.Gözlerimi yumuyorum bana bakışı gözümün önüne geliyor."

"Açıkçası abi affedememekte haklısın.Ben olsam yüzüne zor bakardım."

"Bakamıyorum zaten amına koyayım.Ben yokmuşum gibi davranıyor.Ben tek Görkemi deniyordum ya sevgisinin büyünlüklüğünü deniyordum ama şimdi Allah var çocuk harbi çocukmuş helal olsun.Zaten elim kolum bağlı dövemiyorum da."

Ozan abim açık kapıdan merdivenlerde ki beni görünce Oğuz abime çaktırmadan göz kırptı.

"Nasıl deniyordun?Anlamadım ben?"

"Ozan salak mısın sen?Daha  dün gece anlattım ya sana."

"Abi unutmuş olabilirim anlat işte tekrar."

Ozan abime çekmiştim galiba sinsilikte.

"Görkemi denemek istedim.Eğer bana bu konuda kafa tutarsa Ekini gönül rahatlığıyla ona emanet edebilecektim ve yaptı da zaten ama sözlerim dozunu aştı.Kafamı sikeyim o kadar sert konuşmamalıydım.Zaten Sinana olan sinirimi belli etmemeye çalışırken ağzımdan çıkanı duymuyordum.Ekin karşıma geçince yüzüme öyle baktı ki ben kendimden nefret ettim."

Yanağımdan süzülen yaşları silip dinlemeye devam ettim.

"Siz gittiniz orada Sinanı tanınamayacak hale getirdim.Öfkeliydim ama öfkem kendimeydi.Eve gelip Ekinin odasına girince duyacağım her şeye hazır olduğumu düşünüyordum ama yanılmışım.Böyle baba olunmaz dedi bana babam seni affetmeyecek dedi.Nefes alamadığımı hissettim.

"Ekin benim her şeyim Ozan.Ben küçük yaşta babalık duygusunu tattım.13 yaşındaydım ilk işe başladığımda,babamı kaybettiğimde babamdan sonra bir maaş geliyordu ama yetmiyordu Ozan yapamıyorduk.Sen ve Ekin arkadaşınız da bir şey göreceksiniz de isteyeceksiniz diye ödüm kopuyordu ya almazsam diye.Annem zaten bizimle iletişimini kesmişti.Geceleri uyumadım gerektiğinde derslerede çalışabilmek için ama başardım sizin iyi geçinebilmenizi sağladım.Sizi büyüttüm.Çok hatalarım oldu belki sizi üzdüm ama hiç birini isteyerek yapmadım.Ben evlendiğimde baba olmaktan korkmaya başladım Ozan ben o gece korkmaya başladım.Senden baba falan olmaz dedi haklı belkide."

Sonlara doğru sesi çatallaşınca zorlukla yutkundum.

Kırgındım evet kırgınlık zamanla geçerdi.Şuan abimin yanına gitmem lazımdı onun yanında olmam lazımdı.

Merdivenlerden zorla kalkıp yavaş adımlarla salona girdim.Ayak seslerime Oğuz abim bana dönmüştü.

"Ekin ben-"

Sözünü tamamlamasına izin vermeden hızla yanına gidip kollarımı boynuna doladım.Bir kaç saniye sonra kollarını belimde hissetmiştim.Kafasını saçlarıma gömüp derin nefesler aldı.

"Sana kırgınım evet bunu ikimizde biliyoruz.Yapmamalıydın böyle bir şey bana sorsaydın Görkemi sana anlatırdım her şeyi abi beni nasıl sevdiğini anlatırdım,saçımın bir teline bile kıyamadığını anlatırdım ama iş işten geçti.Sen benim abimsin,babamsın,arkamı yasladığım dağsın,her şeyimsin o gece sinirle bazı şeyler söyledim ama valla bak sinirlendiğim içindi.Ben seni çok seviyorum zaten affedeceğimi biliyordun ama kırgınlığım ne zaman geçer bilmiyorum abi.Zaman her şeyin ilacıdır."

Bir kaç saniye daha sıkıca sarılıp ayrıldı.Elleri yanaklarımda yer bulunca gülümsedim.

"Bu hayatta en son isteyeceğim şey seni üzmek.Sen üzülünce kahroluyorum ben tek damla göz yaşına kıyamıyorum."