Mehlika|Texting

3.3

Anonim beyden o fotoğraf geldiğinden Serdar Ortaç açmış bir elimde tarağım ile dans ediyordum.

"Yüreğindeeennn yaralı biziiimm hikayemiiizz."

Odamın kapısı aniden açılınca şarkı söylemeye devam ederek kapıya doğru dönmüştüm.

Karşımda abimleri görünce bir korkmadım değil.

Onlar sinirden mi öyle kızarmıştı?

"Ekin ne yapıyorsun sen?"

Şirince sırıttım.

"Dans ediyorum edemez miyim ben dans?"

Hâlâ sinirle bakmaya devam ettiklerinde şarkıyı kapattım.Şarkıyı kapatmam ile televizyondan gol diye bağırmaları bir oldu.

Bir dakika bir dakika.

Bugün galatasaray-fenerbahçe derbisi vardı ve ben evi inletecek şekilde şarkı açmış dans ediyordum.

Euzubillahimeşeytanirracim.

"LAN GOL OLDU LAN GÖREMEDİM BEN KENDİMİ GİDEYİMDE NERELERDEN ATAYIM."

Ozan abimin sesi evi inletirken merdivenden koşarak iniyorlardı.Tabii meraklı melihat bende peşlerinden.

Durun ben söylemeyi unuttum Ozan abim baya koyu fenerli Oğuz abimde galatasayarlıydı.

Beni sorarsanız ben Bursasporluyum.Yani evin içinde maç günleri boks oluyordu.

Ozan abim bağıra bağıra aşağıya inmiş kendini koltuğa atıp pür dikkat televizyona bakıyordu.

"Abi bunun tekrarı var hani o zaman bakabilirsin nasıl attığına."

"Tekrardan izlemek aynı heyecanı  vermiyor bir kere."

Oğuz abim skoru görünce sırıtarak Ozan abime döndü.

"Ee kardeşim alırım artık bir yemeğini sonuçta iki üç dakika kaldı nasıl gol atsın-"

Oğuz abimin sesi Ozan abimin bağırması ile kesilmişti.

"GOOLLL LANNN HELAL BE SİZE."

Oğuz abim dehşetle televizyona baka kalırken ben gülmemek için zor duruyordum.Yoksa mazallah evden cenazem filan çıkar.

Ozan abim 1-1 olmuş skora sırıtarak baktı.

"Abicim sen bir şey diyordun söyle söyle."

"Ebeninki Ozan ebeninki."

Maçın bittiğini gösteren düdük çalınca aradan sıvışıp annemin odasına kaçtım.

Uyuyordu.

Rahatsız etmemek için parmak uçlarımda gidip saçlarına bir öpücük kondurarak geri çekilip yukarıya odama çıktım.

Tabii bu sese rağmen nasıl uyanmadığını anlamamıştım ama olsun.

Yatağıma uçarak atlayıp yastığımla kavuşunca gülümsedim.

Ben size anonim beyciğin kim olduğu söylememiştim galiba.

Görkemmiş.

İlk fotoğrafı atınca bir kaç dakika fotoğrafa baka kalmıştım ama sonra hemen kendimi toparlayıp cevap verdim.

Yarını bekleyin bakalım Görkem var.

Gül gibi çocuk bulmuşum hayatta kaçıramam.

Kalbimin atışı arşa çıkarken huzurla gülümseyip gözlerimi yumdum.

***
Sabah hızlıca saçımı balık sırtı örmüş formalarımı giyip aşağıya inmiştim.

Heyecanlıydım hemde böyle baya baya.

Abimler uyanmadığı için çantamı alıp ayakkabılarımı giyerek hızla evden çıktım.

Evimizin biraz aşağısında ki durağa gelince telefonumu çıkarıp Görkeme yani anonim beyciğime mesaj attım.

Ekin:Günaydıınn efendiiimm günaydınnn.(08.35)

Bir kaç dakika bekleyip cevap gelmeyince telefonu kapatıp elimde tutmaya başladım.Otobüs gelince hızlıca otobüse binip cam kenarına oturdum tam otururken telefonum titremişti.

Gülümseyerek mesajı açtım.

E:Günaydın Mehlika.(08.40)

E:Sen niye bu kadar enerjiksin bugün?

E:Okula zar zor kalkıp ilk iki ders gözlerini açamayan kıza ne yaptın çabuk söyle.

Ekin:Her zaman ki halim canım.

E:Canın mıyııımm gerçekteennn?

Ekin:Bilmem belki.

E:Lan dur kalbime inecek şimdi.

E:Neyse sakinim neredesin sen?

Ekin:Otobüsteyim okula gidiyorum sen?

E:Okuldayım ben.

E:Şimdi çıkmam gerek görüşürüz güzelim.

Ekin:Görüşeceğiz E.

İyi geliyordu bana.Kalbime iyi geliyordu,ruhuma iyi geliyordu.

Gülümseyerek kafamı cama yasladım.

Bir kaç durak sonunda otobüs okula geldiğinde hızlıca inip okula doğru gitmeye başladım.

Utkular 10-15 dakikaya anca gelirlerdi.Acaba Görkem niye erken gelmişti?

Okula girince üst kata çıktım.Görkem peteğe dayanmış odaklanmış bir şekilde telefona bakıyordu.

Sinsice gülümsedim.

Ama önce şu çantamı bırakmam lazımdı.Görmemesini umarak yürümeye başladım.Aslında önünden geçmeyecektim göremezdi yüksek ihtimalle.

Hızlı adımlarla sınıfa ilerleyip kapıyı açınca derin bir nefes verdim çantamı ben oraya kadar gitmeden cam kenarına doğru fırlattım.

Aklıma hocanın kucağına düşen çantam gelince gülmeden edemedim.Sınıfta kimse yoktu.

Kapıyı açarak koridoru kolaçan ettim Görkem hâlâ ordamı diye bizim sınıf kapısına arkası dönük bir şekilde duruyordu.Bu daha çok işime gelirdi.

Parmak uçlarımda aramızda ki çok az mesafeyi kapatıp aniden koluna girerek kulağına fısıldadım.

"Aç kapıyı gir içeri, gönlüm bekliyor seni. Bana ne şu yalan dünyadan yanımda sen olmazsan."

Kafasını ağır ağır bana döndürdüğünde gülmeden edemedim.

Kocaman gözlerle bana bakıyordu.5-10 saniye öylece bakıp kollarıma düşmüştü.

Lan harbiden düşmüştü.

Çocuğun  kalbine indirdim galiba.

♡

En sevdiğim bölüm olabilir spöğwqğsmkchskxb