Mehlika|Texting

2.6

Gözlerimi yorgunluktan açamıyordum bile kolum kalkmıyordu.Sanki tonlarca yük taşımıştım.Karnım açtı ama yemek yiyecek halim yoktu.

Sırtım ve bacaklarım yanıyordu.

En son nerede olduğumu hatırlayınca gözlerimi zorlukla açtım.Beyaz ışığa alışabileyim diye bir kaç kez kırpıştırdım.

"Uyandı uyandı."

Kafamı sesin olduğu tarafa çevirince abilerimi ve Görkemleri gördüm.

"Buğra sen git bir doktoru çağır."

Başım çatlıyordu.Her söylenen kelime yankı yapıyordu sanki.

Saçımla oynandığını hissettiğimde kafamı korkuyla geri çektim.

Kimse dokunmasın istiyordum her dokunan kişi Efkanı hatırlatıyordu.

Kafamı saçlarımıza dokunan kişiye döndürdüğümde yaşlı gözlerle bana bakan annemi gördüm.Her şeye göğüs gerip bizi en iyi şekilde büyüten annemi.

Dolu gözlerle ona bakmaya başlayınca ağladığını görmeyeyim diye hızlıca bir şey demeden odadan çıktı.

"Ağrın var mı çakma civcivim?"

Utkuya dönüp gülümsemek istedim ama gülemiyordum.

Gülüşümü çaldılar benden bundan kötüsü olabilir miydi?

"Çok."

Utku'nun gözünden bir damla yaş akınca yutkunup odanın içine göz attım.Kızlar koltukta oturmuş sessiz sessiz ağlarken bana bakıyorlardı.Görkem Emir ve Utku duvara yaşlanmış oradan güç alıyor gibilerdi.Abimler ise gözlerinin içi kızarmış dolu gözlerle yatağımın kenarından bana bakıyorlardı.İkisininde eli kalkıktı ellerimi tutmak için ama tutamıyorlardı.

Ellerine baktığımı gördüklerinde yutkunarak ellerini indirdiler.

Hepsi bir harabeden farksızdı.Aynı benim gibi.

Onları bu kadar üzdüğümü fark etmem beni daha çok yıkarken sadece yapabildiğim sessiz sessiz ağlamaktı.

Utanıyordum hayatımda  hiç utanmadığım kadar utanıyordum.Beni o halimle görmüşlerdi.

Benim bedenim belki temizlenirdi ama ruhum nasıl temizlenecekti?

Kapının açılmasıyla oraya doğru döndüm.Doktor gelmişti.

"Ekin hanım ağrınız var mı?"

Onu kafamla onayladım.Konuşmaya mecalim yoktu.

"Vücudunuzda ki sigara izleri ve yanıklar için size bir krem vereceğim şuan en çok ağrıyı o sağlıyor bir de zaten serumda ağrı kesici var yarım saat sonra etki eder."

Yüzümde buruk bir tebessüm oluştu.

Sigara izleri,yanık izleri asla sizden kurtulamayacağım demi?Siz oysaki daha yeni iyileşmiştiniz senelerdir.

"S-sigara izleri mi?"

"Y-yanık izlerimi?"

"Yemin ederim ki o şerefsizi çıktığı yere geri sokacağım."

"Nasıl kıydın lan nasıl?"

"Senin o ellerini kırıp götüne sokacağım Efkan."

Erkeklerden gelen sesler ile odada bir curcuna oluşmuştu.

Onları buruk tebessümle izliyordum.Delirmiştim herhalde.

"4 gün boyunca hiç bir şey yiyemediğin için serum ile takviye yapacağız yarın çıkabilirsin ama lütfen çıktıktan sonra önerdiğim psikolağa git.Kendisi arkadaşımdır arayıp bahsettim seni bekliyor yarın."

Onu kafam ile onaylayıp odadan çıkışını izledim.Abimler ve erkeklerde doktorla beraber çıkınca kızlara döndüm.

"Şey telefonum Efkandaydı abimler onu almış mı?"

Ceylin çantasının içinden telefonumu çıkarınca ona zorlada olsa gülümseyip telefonumu aldım.Hiç enerjim yoktu bir şey yapmak istemiyordum ama anonime yazmalıydım.

Telefonumu açıp en son ki mesaj attığı zamana baktığımda 4 gün önce olduğunu gördüm.Ne olmuştu da birden yazmayı kesmişti ki?

E:Benim güzel mi güzel bebeğim ne yapıyormuş?(10..45)

E:Girişime sıçayım ya.(10.45)

E:Bugün göremeyeceğim seni.(10.50)

E:Anonimcik ister ağlamwk🦍.(10.50)

E:Galiba şuan da bildirim panelini siktim.(10.55)

E:Ekin neredesin kaç saattir?(17.30)

E:Çıldıracağım şimdi yemin ederim.(18.00)

E:Ulaşılmıyorda telefonun.(18.00)

E:7 saat oldu Ekin.

E:Yoksun hiç bir yerde.

En son mesajları bunlardı.Ne olmuştu bu çocuğa?

'Şuan kendini düşünmen gerekmez mi Ekin?"

Sen niye bu kadar haklısın?

Ekin:E?(12.10)

Ekin:Her şeyi sonra anlatsam?(12.10)

Ekin:Dört gün içinde bir şey mi oldu hiç yazmamışsın da.(12.10)

Mesajlarım tek tik olunca telefonu kapattım.

Bacaklarımda ve kollarımda hissettiğim yanma ile kafamı çevirmem ile korktuğum gerçekle yüzleştim.

Her tarafımda sigara izleri ve yanık vardı.

Bunları yaptığı zaman aklıma gelince gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Serumu umursamadan kollarım başımı bulunca hızlıca sallamaya başladım.

"Yapma ne olur dokunma bana."

"Yapma."

"Yapma."

Kendimden geçmiş gibi kafamı sallayarak mırıldanırken biri kollarımdan tuttu.

Hızla geri kaçtım.

"BIRAK BENİ BIRAK."

Kızlar korkuyla kapıya doğru koşarken hiç bir şeyi duymayıp  hâlâ sayıklıyordum.

"Yapma canım acır."

"Ne olur yapma."

Gözümden akan yaşlar akıp yatağa düşüyordu.

Kollarımda hissettiğim kollar ile kollarımı bırakması için debelenmeye başladım.

"BIRAK BENİ BIRAK."

Kollarımı ve bacaklarımı birileri tutunca bırakmaları için debelenip yalvarıyordum.

"BIRAKIN BENİ BIRAKIN."

Saçımda hissettiğim eller ile kafamı kurtarmaya çalıştım.

Sağ kolumda hissettiğim iğne ile daha çok hareket etmeye çalıştım ama hiç bir şey yapamıyordum.

Bir kaç saniye sonra vücudum da hissettiğim uyuşukluk ile hareket etmeyi bırakıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

♡

Kurban olurum sana Ekin🥺