Mehlika|Texting

3.5

Kapı çalarken kim kapıyı açacak kavgasına girmiştik.

"Ekin ev senin git aç kız kapıyı."

"Banane ya kaldır kıçını kendin aç."

Yarenin ayağa kalkmasıyla gülümseyip arkama yaslanarak masanın üzerinde ki bir diğer şişeyi elime almam ile şişenin elimden çekilmesi bir oldu.

Aniden arkama dönünce Görkem ile karşılaştım.Zar zor görüyordum ama olsun.

"Aa benim anonim beyciğim gelmiş?İleride ki kocam bu benim ya."

Görkeminde yüzünde bir sırıtış olunca gidip kollarımı boynuna doladım.

"Enişteeee."

"Ben şimdi Ekine yenge mi diyeceğim Görkeme enişte mi diyeceğim?"

"Bende onu düşünüyorum."

Kızlardan gelen sesler ile Görkeme sarılıyorken onlara doğru döndüm.Tabii görebilmek için Görkemide döndürdüm.

Ece ve Ceylinle beraber içen Utku ve Emir ve Yarenin başında dikilmiş sinirli bir şekilde şarkı söyleyen Yarene bakan bir Buğra gördüm.

Buğra da çok sinirli canım.

"Ekin güzelim ben hiç ayrılmak istemiyorum ama boğulmamak için ayrılmak zorundayım."

Kollarını benden çekince somurtarak koltuğa oturdum.Aklım yerinde olsaydı keşke.

Koltukta yanıma gelip bir kolunu omzuma atınca ona doğru yanaştım.

"Sizin kafalar uçmuş.Bu kadar içecek ne vardı be?

"Sus sen Buğra sus hepsi senin yüzünden."Yaren bir anda ağlamaya başlayınca kızlarla yanına gidip sarılarak bizde ağlamaya başladım ama nedeni yoktu.

"Anasını satayım niye ağlıyorsunuz oğlum siz?"

Kızlarla Buğraya omuz silkip ağlamaya devam ettiğimizde şok olmuş biçimde bize bakıyordu.

"Kızlar ağlamayın bizide ağlatacaksınız."

Ece Utkuya yastık fırlatıp tekrar Yarene sarıldı.

Yaren bizden kurtulup Buğranın önüne geçip tokat atınca masadaki mısırlardan aldık elimize.

"Sen körsün Buğra anlıyor musun?Gerizekalı ."

"Yaren güzelim ne oluyor hani bir açıklasan bende öğrensem."

"Sen niye beni se-"

Yarenin konuşmasını bölen şey kapının açılma sesiydi.

Korku ile geri geri giderken sendeleyip yere düşecekken belime dolanan kollar ile tek düşmeyip ikimizi beraber düşürdüm.

Üstümde hissettiğim ağırlık ile ölüyorum sandım.Görkem bunu fark etmiş olsa gerek üzerimden biraz ağırlığını aldı.

Kapının kapanma sesiyle bir hışım üzerimden Görkemi yan tarafa ittim.Beklemediği için sağ tarafa doğru bir kaç tur yuvarlandı.

"Ne oluyor lan burada?"

Hepimiz salonun başında duran abimlere dönünce birden ayağa kalktım.

"Aha abimlerde geldi.Gelin gelin Ankaranın hiç bir yerinde böyle sofra bulamazsınız.Valla yemeyen çok şey kaçırır."

"Ben o sofrada sadece 5 paket bitmiş cips,patlamış mısır,bira ve jelibon görüyorum."

Ozan abim sofraya bakarken bir anda benim önümde durdu.

"Bira mı gördüm ben orada?"

"Evet gel içelim abicim."

"Ben sana içmeyi göstericem hele bir ayıl sen."

Oğuz abimin bağırması ile herkes o tarafa döndü.

"ULAN UTKU BEN SANA SAHİP ÇIK BUGÜN KIZLARA DEDİM AMA ONLARI İÇKİ MASASINDA BULDUM.ÖLÜMLERDEN ÖLÜM BEĞEN UTKU."

Utku elinde ki birayı masaya yavaşça bırakıp kapıya doğru koşmaya başladı.Tam abimin yanından geçerken ensesinden tutulması ile durması bir oldu.

"Dur bakalım Utku bey."

♡

Öncelikle çok özür dilerim güzel bir bölüm yazamadım hiç içime sinmedi ama yayınlamak zorundaydım.

Bugün doğum günüm(13 şubat)biraz moralim bozuk o yüzden tam güzel olamadı bugün bölüm yazabilirsem atacağım.

Öpüyorum sizi.