Mehlika|Texting

2.5

Kapıyı kırarcasına açıp girenleri görünce ağlamam şiddetlendi.

Utkular ve abimler hep birlikteydi.

Herkesin kafasını  telaşla bizim olduğumuz yere çevirince o an hissettiğimin en saf şey acıydı.Acıyı iliklerime kadar hissediyordum.

Ellerimle iç çamaşırımın üzerini kapatmış yatakta öylece oturuyordum.Depo da bir bağrış yükselince sıçradım.

"ULAN SİKİK SENİN YEDİ CEDDİNİ SİKMEZSEM BANADA UTKU DEMESİNLER LAN."

Utku ve Görkem Efkana adeta uçarken abimler gelip ellerimi ve bacaklarımı çözdüler.Birden iki  kol aynı anda bedenime sarıldı.

"Çok özür dilerim abim koruyamadım seni yapamadım.Çok özür dilerim."

Abimlerin bana sarılmasıyla geri kaçıp ellerimi önümde siper ettim.

"D-dokunmayın yalvarırım dokunmayın bana."

Gözümü bile zor açıyordum.Efkanın üzerindekiler bile sesimle aniden Efkanı bırakıp dolu gözlerle bana bakıyorlardı.Ozan abim yere oturup hıçkırarak ağlamaya başlayınca Oğuz abim hemen yanında ki duvara delirmiş gibi vurmaya başladı.

En son hatırladığım şeyler bunlardı.

OĞUZ'DAN

Dört gündür ağzımıza tek lokma atacak halimiz bile yoktu.

Herkes perişandı.

Ankara'nın her yerini aramıştık ama yoktu hiç bir yerde yoktu.

Kafamı kaldırıp etrafa baktım.Dolan gözlerim ile buğulu görüyordum.

Görkem salonun en köşesine geçmiş yerde tek başına oturarak sessizce ağlıyordu.Utku da diğer bir köşede sessizce ağlıyordu.

Emir ve Buğra ise karşı koltukta oturmuş seslerini bile çıkarmadan dolan gözlerini gizlemeye çalışıyorlardı.

Ozan ise odasına çıkmıştı.Odasına çıkar çıkmaz kırılma sesleri gelince herkes telaşla ayağa kalksa da onları oturtmuştum.Ozan sinirini eşyalardan almazsa birine zarar verirdi.Her sinirlendiğinde her yeri yıkar geçerdi.Kolay kolay sinirlenmese de sinirlenince baya sinirleniyordu.

Ozan'ın odasından sesler kesilince ayağa kalkıp odasına ilerledim.Annemin odasından geçerken girip girmemek arasında kalmıştım ama yanlız kalmak istediği için girmemiştim.

Kapıyı çalıp gir demesine bile izin vermeden odaya daldım.

Her taraf dağılmıştı.Ozan da ortalarında oturmuş hıçkırarak ağlıyordu.

Hızla yanına gidip kollarımı ona doladım.Anlık şaşırınca benim geldiğimi fark etmediğini anladım.

"Abi biz kötü bir abi miyiz?"

"Bilmiyorum Ozan.Ben hiç bir şey bilmiyorum kaç gündür."

"Abi Ekin'e neler olduğunu bile bilemiyoruz.Babamıza verdiğimiz sözü tutamadık.Bu 2 oldu abi.Ekin'i kim toparlayabilecek?Ne yapacağız biz abi?"

"Önce sağ salim bulalım da toparlanacağız abim.Her zaman ki gibi dimdik ayakta duracağız."

"Abi dört gün geçse de ben Ekin'i çok özledim."

Odada hıçkırık sesi yankılanınca tuttuğum göz yaşlarım serbest kaldı.

Hiç bir şey diyemedim.

Telefonumun titremesi ile hızlıca Ozandan ayrılıp telefonu cebimden çıkardım.Ahmet komiser yazısını görünce içimdeki heyecanla vakit kaybetmeden telefonu açtım.

"Müjde Oğuzum bir ihbar geldi.Ankara'nın çıkışında ki ***** deposundan.Biz çıkıyoruz ekiple hemen sizde çıkın orasını bilmiyorsan adresi atarım."

Sesim titrerken konuştum.

"Biliyorum abi."

"Orada görüşürüz."

Hızlıca görüşürüz deyip telefonu kapattım.Ozan kafasını kaldırıp heyecanla bana bakıyordu.

"Bulduk galiba Ozan.Kardeşimizi bulduk galiba."

Ozan hızlıca ayağa kalkınca vakit kaybetmeden bende kalkıp odadan çıkıp hemen salona ilerledim.

"Ekini bulduk galiba.Hadi hemen gidelim."

Hepsi bir anda ayağa kalkıp şaşkınca bana bakınca gülümsedim.Hızlıca arabanın anahtarını alıp dışarı çıktım.Arkamdan onlarda çıkınca direk sürücü koltuğuna geçtim.Ozan da yanıma oturunca arkada Utku Emir'in kucağına oturmak zorunda kalmıştı.Heyecandan ve sevinçten buna bile bir şey demiyordu.

Arabayı hızlıca çalıştırıp depoya doğru gitmeye başladım.25 dakikalık mesafe vardı.

Geliyoruz canımın içi.

****

Deponun önüne geldiğimizde arabadan inip deponun kapısına doğru koştuk.İçeriden Ekinin bağırışı duyulunca kapıyı omzumla sert bir şekilde itekledim.İlk seferde açılan  kapıyla gülümseyip hızlıca içeriye girdik.

"E-ekin."

Utku ve Görkemden fısıldamaya benzer bir ses çıkmıştı.Gördüğüm görüntü gözlerimi doldurmaya yetmişti.

Ekin bunu kaldıramazdı ki.

Görkemler Efkanın üzerine gidince Ozanla beraber şoktan çıkıp Ekinin ellerini ve ayaklarını çözdük.

Sadece bir kere sarılalım diye sarılmaya yeltenince Ekinin kendini çekip ellerini önüne siper etmesi bir olmuştu.

"D-dokunmayın yalvarırım dokunmayın bana."

Ellerim havada öylece kalmıştı.

Ozan yere çökünce sinirden gözüm dönmüştü.Yanımdaki duvara ardı ardına yumruklarımı indirirken Ozanın bağırması ile kendimi hızla geri çektim.

"AMBULANS ÇAĞIRIN BİR ŞEY YAPIN.EKİN AÇ GÖZLERİNİ BİRTANEM HADİ."

Görkemlerin Ekine doğru gelmesiyle Efkanı polisler almıştı onu dışarıya götürmeden yetiştim.

Ahmet abi yanındaki polislere bir bakış atınca birden Efkanı bıraktılar.

Hızlıca yakasına yapışıp ardı ardına yumruklarımı yüzüne yapıştırdım.

"ULAN OROSPU ÇOCUĞU NE İSTEDİN LAN?NE İSTEDİN KIZDAN SOYSUZ KÖPEK."Ben bağırırken Efkan sırıtıyordu yüzü kan içindeydi.Polislerin beni geri çekmesiyle hızlıca ellerimi kurtarıp Ekine doğru ilerledim.

Arkamdan Ahmet abinin sesi gelince durup ona döndüm.

"Oğuz ambulans dışarıda Ekini çıkarın."Onu onaylayıp Ekine doğru giderken Ozanın onu kucağına alıp dışarı çıkarması bir oldu.Peşlerinden giderken bir öfkem içime sığmıyordu.

Gökyüzüne  babama baktım.

"Baba ne olur beni affet."

♡

Ah be ekinim...