Thieves Of Olympus

34

ROSALEEN

Wala akong magisip na lugar kung saan pwedeng itago ang mga ginintuang buto ni Demeter. I shallow mindedly wonder where could it be hidden days before. But it all made sense now.

Gold seeds are closely related to raw rice. Ang mga hinog na palay ang una kong naisip.

Pagdating namin sa Nueva Ecija ay naramdaman ko agad ang mga espirito ng kalikasan. The ancient spirits roam around us. Some are watching us pass by the road.

Nagcheck-in agad kami sa isang hotel sa Cabanatuan City. The Harvest hotel—one of the four stars hotel in the rice capital. Buti na lang ay may available pang dalawang kwarto. Medyo nahirapan kami sa paghahanap dahil walk-in lang kami. We took one double bedroom for us girls and a single room para kay Lunox. Magkatabi lang ang mga ito.

"Enjoy your stay Sir, Ma'am!" he said bago kami Iwan ng bellboy sa mga kwarto namin.

Ngumiti si Ree sa kanya, "Thank you."

"Ang init!" binuksan ko agad ang aircon at nahiga sa kama, "Malapit ng mag-bermonths mainit pa din."

Ree grabs a towel and clothes from her bag, "Farmers need this heat. Kaya yung nadadaanan natin kanina ay halos dilaw na ang mga pananim."

"Tama. But this scorching heat can kill already! Nakakasunog ng balat," reklamo ko. Dagdagan pa ng global warming at pollution. Gosh.

Bumaling siya sa akin, "We can search looking for the seeds tomorrow. If you want... it is your deity's property after all."

"I'll search the Internet for possible places. Ayaw ko din istorbohin si Lunox dahil alam kong pagod na siya sa pagmamaneho," sagot ko. "Maligo ka na muna. Magpapahinga lang ako saglit," dagdag ko.

"Okay, gigisingin na lang kita kapag kakain na ng tanghalian."

"Thanks!"

Humikab ako dahil sa pagod at antok. I tried to think of possible places but lowbat din and utak ko. I blink to keep myself awake pero hindi ako nagtagumpay.

A muffled voice catches my attention. May rumaragasa ding tubig sa paligid ko. The chirping birds and rustling leaves feels calming.

"Here are the seeds. Do you need them?"

I blink my eyes to see a handful of the seeds presented in front of me. Hahawakan ko na dapat ito noong lumayo ito at humagikhik ang may hawak noon.

"Find me. I am waiting, Daughter of Demeter..."

"Wait!" I reach my hands towards her pero wala na siya.

Nagising ako noong may humawak sa akin at pinaupo ako sa kama. Sumakit ng kaunti ang ulo ko sa pwersahang pagbangon. Minasahe ko ang templo ng ulo ko bago minulat ang mga mata.

Nakita ko ang pagkain sa lamesang pangdalawahan. May inumin din itong kasama. Nakatayo din si Ree sa harap ko. Worried for me. Nakabihis na din siya ng panibagong damit.

"I ordered room service for us. I checked on Lunox pero tulog pa siya," sabi niya sa akin.

"Hayaan mo na siya. Ako naman ang titingin mamaya."

Good thing may kotse ang kasama namin. Hindi na kailangan ng van dahil masyado naman itong malaki para sa amin. Naghati-hati na lang kami sa gas.

Tahimik kaming kumain ni Ree. She is talkative. I admire her knowledge in painting and arts. Naalala ko tuloy si Dad he loves those, too. Pwede ko siyang pagawan ng portrait kay Ree.

"Naisip ko na pwede tayong magtanong-tanong sa mga tao dito. Madami silang alam sa mga halaman," she suggests.

"Pwede din. Kaso masyadong malawak ang lugar dito. Madaming lupain na tinataniman at madaming nagbebenta ng mga butil. Baka napasama doon ang hinahanap natin," problemado kong sinabi.

"I don't think it will be mixed with those."

"Those seeds can grow anything. Flowers, trees... any plants. Iyon ang ginagamit ni Mommy para ma dagdagan ang iba pang halaman. That's how important it is."

Napabuntong hininga na lang ako. The answer of it's whereabouts is in my face. Parang mystery pie na binato sa mukha ko. It is that close pero hindi ko alam kung ano iyon.

"I have a dream where to find them."

Nagulat si Ree sa sinabi ko,"Saan?"

"It looks like a lake of some sort. Batis yata. Hindi ako sigurado. I just know na nandoon ang mga buto."

"We can ask Lunox!"

Speaking of him. Muntik ko nang makalimutan ang isang iyon. Nagpaalam ako kay Ree na pupuntahan si Lunox. Niligpit naman niya ang pinagkainan namin at nilabas sa kwarto para kunin ng housekeeper.

I knock thrice and heard the door knob's click. With his messy hair and sleepy face, he peeks from his dark room. Wala din itong damit pang-itaas. Only his pants and socks were on his feet.

"Hi!" I apologetically look at him, "Salamat nga pala at pinagdrive mo kami. Tungkol nga pala sa hinahanap natin..."

He groggily nods, "What about it?"

"I think I know where it is. I just need to discuss it with you and Ree... Plus an internet."

"I'll just put on some clothes."

"Don't forget your lunch. Merienda na pala! Eat well." paalala ko sa kanya noong makita ang oras sa bedside table.

"Thanks," he mumbles before closing the door.

Forty-five minutes later we are inside the our room with him. Nasabi ko na ang panaginip ko kanina sa kanila kaya nagtataka din sila kung bakit pinakita sa akin kung nasaan ang mga buto.

Lunox seriously acts like an older brother to us. He is reclining on the chair while watching us, "It may be a trap. You know how some spirits and monsters tried to kill us."

"It can't be. Bakit sasabihin sa akin kung ganoon ang mangyayari?" sigurado kong sagot.

"He is right Rosaleen. How sure are you that it is safe? Hindi mo pa naman nakita ang itsura ng nagsabi sayo," Ree said agreeing with him.

Kinamot ko ang ilong ko, "I don't know. Pakiramdam ko hindi naman niya ako sasaktan."

Always leave a room for doubt. Iyan ang sinasabi nila but this time... I know I am right. I instantly feel it when I saw the seeds.

I ask them right away, "Is there any  brook or streams of river in this place?"