Thieves Of Olympus

52

FAITH

"Welcome to Cabin 7!"

Three girls and two boys welcome me in their cabin. Nine bunk beds are inside, a red and blue wardrobe, one common bathroom na purple ang pinto. Ito na yata ang pinakamakulay na kwarto na nakita ko. Iba-iba ang kulay ng mga bedsheets at unan. The plain white walls contrast the blue to green colored curtains. The rug is in color of a tie die.

"Totoo nga ang sinabi ni Vera," he smiles at me.

"Hindi ka ba nakikinig kay Ate noong sinabi niya?"

"Pfft... 'Wag ka ng umasa Dino. Gusto mo ba ng isa pang heartbreak."

"Shut up Rizza!"

Binaba ng dalawang nakakatandang babae ang mga party poppers sa gilid. Giniya nila ako sa loob para paupuin sa kama. The youngest is the aged of seven who keeps staring at me. He hides behind the 11 year old girl.

"Sabihin mo, Hi Ate! Dali..." alo niya pero nagtago ito lalo.

Isa-isa silang nagpakilala sa akin. The eldest is Rizza who is fifteen, Dino is also fifteen, Pinky is twelve years old, sunod si Bloom or Blue and Tan-tan the youngest. Fifteen silang lahat dito pero wala ang iba. Binabantayan pati sila Pinky kaya andito ang dalawang nakakatanda.

Nag-agawan pa sila kung sino ang sasama sa akin sa paglilibot. Nagaaway sila sa mga gawain sa cabin. Rizza and Tan-tan decided to join me habang maglilinis ang tatlong natira.

"Dadalahin ka muna namin kay Sir. Atheo," inakay niya ang kapatid habang nauuna sa akin. I smiled at the little boy when he looks at me.

"Ate!" nagpabuhat na siya sa kanya noong napagod na.

"Are you blood related siblings?" I ask. Ang dami kasi nila. Bata pa siguro noong nanganak ang nanay nila.

"Yes. Step brothers and sisters," she laughs at her answer.

I wish I had a sibling too but not this many. Kahit isa lang masaya na ako pero hindi na ako nabiyayaan pa. Sa sobrang busy nila Mama hindi na sila nakakauwi pa.

Naglakad kami papunta sa malaking bahay sa gitna ng mga cabin, "How do you know they are your siblings?"

"We are claimed... I mean our deity parent introduce their selves through visions, dreams or personally show themselves at us," she explains.

Parang tunog bagahe ang sinabi niya. They saw their parents once. Swerte pa ako dahil apat na taon ko kasama si Mama pero after noon wala na. Si Tita Thalia na ang nag-alaga sa akin.

"Sorry for the word, ha. You mean you're abandoned when you were born?" I ask, curiously itching for answers.

She flashed a smile at me. Na ayos lang sa kanya ang sinabi ko. "Sadly, yes. Duties before babies," she chuckles.

Hindi ko namalayan na andito na kami sa loob ng malaking bahay. Tulog na din si Tan-tan kaya iniwan muna ako ni Rizza para ibalik ang kapatid. I knocked thrice and when someone said come in I entered.

"Faith Amelie Concepcion?" tanong ng isang lalaking mahaba ang buhok at nakasalamin. Letters and files are haphazardly arrangged on the table.
He stops sorting them when he saw me enter the room.

"Yes, That's me. Nasaan... po ang iba?" tanong ko pabalik.

"Looking for others. Have a sit..." muwestra niya sa isang upuan. "Alam kong alam mo kung bakit ka nandito. Base on Vera's letters you are not a demigod whose deity is from the underworld."

"Mukhang.... ganoon na nga po," may pagaalinlangan kong sagot.

"Sinong kasama mo paglaki?"

"Si Tita Thalia po."

My own grace. I smile at the thought.

Umiling ito sa akin, "What I mean is, if it is your mother or father?"

"My mom. Only her," pero iniwan niya din ako.

"Alam ba ito ng mama mo? Does she know where you are now?"

I shake my head. Putting on a facade of not caring at all. She doesn't look back  when she left me kaya bakit ipapaalam ko kung nasaan ako. "No. Saka wala po akong planong ipaalam sa kanya," usal ko.

"You should let her know. Baka hinahanap ka niya... Parents don't always abandon their children," paalala niya sa akin.

"It's better this way. She went away from me so will I. Sanay na akong wala siya," I faked a smile. Comforting myself with a lie.

Napamasahe siya sa pagitan ng mga mata niya, "Control your ability. You can hurt others with that."

"Pasensya na po... I got carried away."

"That's all for now, Ms. Concepcion. May orientation kapag dumating na ang iba dito. You are to join them to acknowledge your ancestry and lineage. Pwede kang magpahinga muna at maglibot sa buong camp," He said relaxing a bit but not letting his guard down.

"Thank you po," I acknowledge his patience when he dealt with me. Am I the only one who felt this way?

Paglabas ko ay napako ang tingin ko sa isa sa mga estatwa na nandito. The life sized female statue is beautiful and powerful in stance. I stared at it for long hanggang sa marinig ko ang pagtutulakan ng magkapatid na Rizza at Dino.

"Bakit ka pa kasi sumama?"

"Pakialam mo ba? Susumbong kita kay Mama!"

"Go ahead, she's busy. Mas matanda pa din ako ng tatlong buwan sayo. Call me Ate!"

"Gurang ang dapat na tawag sayo!"

"Bantayan mo sila Pinky sa labas! Sisimoy ka lang eh."

"So what?"

"Hoy, walang papatol sayo!"

"Ikaw nga eh napagkakamalang amazona! Hahahaha."

"Gusto mo bang makatikim ng sapak?!"

Their voices bounce around the empty space. I peeled my eyes off the statue and walk towards them. Ganito siguro ako kapag may kapatid ako. The teasing and fighting... Will be fun.

"Hi Faith!" kaway ni Dino na malawak ang ngiti.

Ngumiti ako sa kanila, "Hello... Ulit."

"See! Hindi daw papansinin," he scoffs at her.

"Feeling pogi. Ew! Kahit mga Aurae at Naiads nagtatago sa'yo," bulong ni Rizza.

"Anong sabi mo?!"

Nag-ambahan sila at naghawakan ng kamay. Pinipigilan ang pagbwelo ng isa't - isa. They both grit their teeth. They only stopped when I went between them and link my arms in theirs. Namula si Dino sa ginawa ko.

I giggle at their faces, "Hindi pa ba kayo nagugutom?"