Thieves Of Olympus

84

KAITO

"Don't poke the bear with a stick! Gusto kong umalis dito ng buhay."

Humarap ako kay Brianna at binigyan siya ng seryosong tingin. Bakit ko naman tutusukin ng kahoy ang oso? May dala naman kaming mga sandata!

Pabulong na sigaw niya ako sinisita. Kung hindi ay hinihila nila ni Soleil ako pabalik sa pwesto ko. Kanina pa namin inoobserbahan ang mga higante. Their snores bounce back from the cave walls. The stairs were at shake when they shift on their fur and hay beds.

Napasandal kami sa hadganan noong bumangon ang isa sa kanila. Kumakabog ang puso kong nakikiramdam kung anong susunod na mangyayari.

"Let's move. Waiting won't work."

"What do you mean?" tanong ni Soleil kay Lunox.

Tumingin sa kanya si Anna, "Lalabanan natin sila kapag kailangan."

"Ganoon nga," pagsangayon ko sa kanya.

Soleil swallowed her fear, "Okay. Mukhang ganoon na nga ang mangyayari."

Hindi din makakapaghintay ang kaguluhan sa Olympus kapag nahuli kami. Walang oras ang makakapagsabi kung kailan sila magrerebelde kay Zeus.

Unti-unti kaming lumapit sa mga ito. Mabilis at magaan ang ginagawa naming pagtapak sa sahig. Kahit kalahating tao ay may animal instinct ang mga ito. They were still half bears.

Tuluyan nagising ang isa sa kanila—si Oreus. Nakapikit nitong inamoy ang paligid. He licks his lips like he just saw something delicious inside his dream. One more sniff and he opened his eyes. We froze on the spot when he spotted us. Nakipagtitigan siya sa amin. Naninigurado kung totoo ang nakikita. Dahil nasa harap na niya ang mga pagkaing kanina'y panaginip niya lang nakita.

At kami iyon.

"I got the lightning bolt! Run!"

Hindi na ako magtatakang nagising din si Agrius dahil sa ginawa nila ng kakambal. Nawala ang nagbibigay init at liwanag sa kanila.

The radiating power of the lightning bolt beckons at them, driving them mad. Ang liwanag nito ang gumagabay sa amin sa madilim na daan. Pinapakiramdaman ko din kung may source ng tubig sa ilalim at labas ng kweba.

Mabilis ang pagtakbo naming ginawa. Hindi kami pwedeng maipit dito sa loob. Mahihirapan kaming lumabas kung sakaling bumagsak ang mga bato.

Where's the water source? Pwede kong pabahain sa loob ng kweba para hindi sila makalabas ulit.

"Ah!" Umalingawngaw ang sigaw galing kay Anna. She tripped on an erected sharp stone while dodging the spiky club. Lumilipad ang mga alikabok at tumatalsik ang maliliit na bato tuwing hinahampas ng mga higante ang lupa at pader. Pinalala pa ng pagkaligaw namin sa loob ng malawak na kweba.

Walang salita kong inalalayan siya sa pagtayo. Lunox sends a lightning to Agrius, while Soleil aims her misty arrows at Oreus. Lalo lang nagalit ang dalawa bago kami tumakbo papalayo. Nasusundan nila kami dahil sa dugo—galing sa malalim na sugat ni Anna—at sa boltahe ng kuryente ni Zeus.

Dumidilim ang daang tinatahak namin. Pero hindi ito alintana ng magkapatid na higante. They know their territory well. Lugi kami sa pagtakas.

"Let me go. Lalabanan ko sila," usal ni Anna. Her wound is closing but there's still blood on it.

Mataman ko siyang tinignan. Kita ko ang tapang sa mga mata niya kahit pagod na siya. "Sasamahan kita."

"Include us."

"Nakuha na naman natin ang lighting bolt."

Sumali din ang kambal sa amin. Nakatayo sila sa harap namin. Sumasayaw na pareho ang kuryente sa kanilang dalawa. Sinamahan pa ng hangin nakapalibot sa kanila. They shared their ability out of nowhere at ngayon lang namin nakita 'to.

The twin giant's laughter echo inside the cave. Tuwang-tuwa dahil nakorner nila kami. Halata ang gutom  nila para sa laman at pagkauhaw sa dugo. Para silang nanalo ng jackpot dahil kaming demigods ang nakita nila.

"We attack, you defend."

Maotoridad na utos ng kambal. Their joined voices sends shiver down my spine. I can't imagine seeing them like this. Their weapons glow with mist and sparks. Spear and bow alike.

Lalabanan muna namin sila saka hahanapin ang daan palabas.

I heaved a deep sigh. Buried my anxiety, and forget the fast beat of my heart.

Naghiwalay sila sa harap namin. Hindi ko alam ang susunod nilang gagawin. Kahit si Anna ay sumunod na lang din. We defended them from the clubs and rocks that fly towards their direction. Nakikita ko lang ang naiiwang bakas ng kuryente at mist sa hangin. They were fast, we are slow. We delayed the giants for them to put damage on them.

Ang kaninang pagkatuwa nila ay napalitan ng hapdi at sakit. Inaatake din namin sila kapag may pagkakataon. Only minimal compared to the twins.

Their grunts and groans echo along our voices. Pareho kaming nahihirapan—sa pag-atake at pagdepensa. Though we had the upper hand we are wounded and tired from receiving the heavy blows.

Napaiktad ako noong tumama sa akin ang palaso ni Soleil. Umiwas si Agrius na kaninang kalaban ni Lunox. Kunot noo naman si Anna na ginamit ang shield upang protektahan ang sarili. The spike from the club did no damage at it. Umiwas ako sa pag palo ni Oreus sa sahig. Naalog ang kinatatayuan ko. Ilang pulgada lang ang layo ng pamalong may tinik sa paanan ko.

Humugot ako ng hininga bago tumayo ulit. Pinapakiramadaman kung may mahuhulog na mga bato sa pwesto namin.

I was so certain that we are safe. Dahil nakita kong nakatarak na ang sibat at palaso sa dalawang higante. Tumulong kaming pugutan sila ng ulo upang mapunta sila sa Tartarus.

Napaluhod naman sa sahig si Soleil. Sumandal sa pader si Anna habang pinunasan ni Lunox ang nagdudugong labi. Marahil ay natamaan siya kanina ng isa sa mga higante.

Napaupo ako sa pagod. Tinitignan ang  damit na suot. Maalikabok at punit ang damit. May dugo pa sa ibang parte nito.

"Okay lang kayo?" tanong ko sa kanila.

I mean it. No joke. Hindi ko kayang magbiro gayong nasa delikado ng sitwasyon kami kanina.

"Yeah."

"I guess."

"Oo naman."

They all croak an answer. Not what I want to hear pero okay na din. Buo kami at buhay na makakalabas.

Nagpalipas kami ng kaunting oras bago hinanap ang daan palabas. Saka namin naramdaman ang pagguho ng buong lugar.