Thieves Of Olympus

45

KAITO

I smell like a stinking skunk yesterday! Para kaming mga wild raccoons na galing sa loob ng basurahan.

Fuck!

Iyon na ang pinakamalalalang nangyari sa akin sa paggawa ng mga missions. The best is being kissed by a nymph before... which is my first kiss.

Maaga kaming umalis dahil mahaba ang biyahe papuntang Piedmont. Almost 8 hours ang biyahe papunta dito since manggagaling kami sa Rome.

Huminga ako ng malalim habang inaalala ang nangyari kahapon. I know Lilith wants know what happened, so is Lionel who is low-key listening to us. I turn to her and said, "Ganito kasi ang nangyari..."

"Go to the hotel first," bulong ni Mason kay Lionel. The former looks at me and we both nod.

Oh boy! Here comes another trouble.

May mga goons—Oo goons dahil gurang na sila halos at mga pangit pa—na nakasunod sa amin. We just keep on walking hanggang sa naghiwalay kami nila Lionel. May nakasunod pa ding isa sa kanila pero lugi kami ni Mason. Because we happened to be the sacrificial lambs. We turn from the busy streets of the Italy to an empty alley. Mukha naman basurahan ang lugar dahil may malalaking trashbins na nandito. For segregation purposes.

"Bakit laging may ganito? Kung hindi mga halimaw mga magnanakaw naman," naiinis kong kamot sa ulo.

Mason stands still, "All troubles come in package."

"Bro! Ako lang ang lalaban?" natatakot kong tanong.

Sinasabi nilang "better get lost in a paradise" pero hindi ito ang ideya ko ng pagkaligaw. Napunta kami sa basurahan. Naniniwala akong may pera sa basura... saka bangkay. I just wish that it's not mine or Mason's.

"Do you want to?" pilosopo niyang tanong.

"Akala kaibigan kita!" sumbat ko sa kanya.

"Dacci le tue borse e i tuoi soldi!" the man with a knife shouted.

"Dallo e non vi uccideremo entrambi. ADESSO!" segunda ng isa.

Naglabas naman ng baril ang isa, "Non vogliamo ferire entrambi."

Wala bang ability para magsign language diyan? Kahit iyon na lang ang gawin namin basta maintindihan ko sila. Ang alam ko lang ay mamatay kami dahil sa kanila.

Sumenyas ako sa kanila gamit ang mga palad ko, "Sandali! Time freeze. Greek lang ang alam ko hindi Italian!"

"Ante chásou, skatá prósopo!" I shot back.

Nalito sila sa sinabi ko. Ngayon alam niyo na ang pakiramdam ko. Hindi niyo din ako maintindihan, 'di ba?

Sumama ang tingin sa akin ni Mason, "You just cursed them. Tsk."

"You want me to say thank you?!" I asked him in frustration.

Enough talking! Laban na agad. Pinakiramdaman ko ang galaw ng tubig sa ilalim namin. I can feel it pero... it feels gross.

Walang nag-abot ng gamit sa aming dalawa. The guy with the knives throw their weapons and attack him. Nasalo niya lang ito at sinuntok ang isa sa sikmura. Binigyan niya ako nang ayusin-mo look.

Sorry, Mason. This will be dirty.

I use the drainage as a water source that's why dark green murky water orbs form on my hands. The smell makes me gag.

Maliligo naman kami sa hotel kaya okay lang.

I smiled at the two guys and shrug at them. Damay-damay na ito! I splashed the dirty water on them. Sinigurado kong mapapasukan ng tubig pati ang baril na hawak niya. I made a gagging sound the last minute kaya natalsikan din kami ng maduming tubig.

Some people are giving us weird looks when we got out of the alley. They held their noses because of the foul smell.

Muntik pa kaming hindi papasukin ng receptionist. Kung hindi lang pinakita ni Mason ang lisensya niya.

Ang ganda pa ng salubong ni Lilith sa amin. Not a welcome back or welcome hug instead she called us "Garbage man".

"Good call, Lilith." puri pa ni Lionel.

I raised my middle finger at him bago maligo. I scrub the scent off of me. Nanghingi pa kami ng extra towel dahil doon.

We are travelling halfway kaya kinuwento ko na. Iwas boredom at mukha din kasi siyang inaantok. Tinanong niya din si Lionel kung bakit nawala ang nakasunod sa kanila. He simply answered that he pointed the dagger on his neck.

We are protecting her. Sigurado akong may mangyayaring masama sa amin kung mapapahamak siya.

"Where are we going by the way?" tanong niya kay Lionel.

Magpapalit sila ni Mason sa pagdadrive pabalik sa Rome. Nagrenta sila ng sasakyan para sa amin. Mukha kaming tanga if we expose the thyrsus in broad daylight.

"To Antica Cascina dei Conti di Roero," sagot niya, "In Vezza d'alba."

"Kaya pala wala pa kayo sa kwarto kagabi," sabat ko.

"Not really, we thought of pinning you on the mattress too." Mason shrugs.

Aminado akong malikot akong matulog pero hindi sobrang likot. Kaya pala hindi ako makagalaw kagabi ay nakabuhol ang tali ng bathrobe sa tuhod at sikmura ko. They only remove it when they woke up but it  left some red marks.

Abangan niyo ang ganti ng api!

When we reach Piedmont. Bumaba sila ng sasakyan para magtanong-tanong sila sa mga residente dito kung nasaan ang Vezza d'alba. Tahimik naman si Lilith at pinapanood ang mga nangyayari sa labas ng bintana. She plays the gold ring on her finger.

"Don't look at me like that. Kasal na ako. See?" inangat niya ang kaliwang kamay

I stare at the ring scrutinising it. Specially the stone. "I know. But why is the stone red? It should be a white diamond," pansin ko.

"Mahaba ang istorya but to make it short. We are meant to be together even death can't separate us," sagot niya ng nakangiti sa akin. It is a genuine smile.

"I see," tumango ako.

"Ah!"

Pareho kaming nagulat sa pagsigaw niya. Isa sa tatlong matanda ang kumatok sa bintana. Her shabby clothes were torn and dirty. The other two watch us intently. They were measuring yarns using a wooden rod. And cutting it with a rusty pair of scissors.

"Do you... do you speak in English?" tanong niya.

One vagabond leers at us without speaking. Bukas ng kalahati ang bintana sa banda niya kaya naririnig namin siya.

"Palit tayo Lilith. Sabi nila don't talk to strangers kaya 'wag kang makipagusap diyan," hawak ko sa braso niya.

"Bibigyan ko lang ng pagkain. Nakakaawa naman," sabi niya sa akin. She gives them a portion of her food over the window pero hindi pa ito umalis. Instead she gives her a crocheted doll. Malinis ito at bagong gawa.

They exchanged items. A food for a toy.

"Uh... Thanks?" nagaalinlangan niyang sagot habang hawak ang manika.

"Stay away from the rough road. You've been blessed by the Gods," nanginginig ang mga daliri nitong tumuro sa langit.

I thought I saw her smile at me. I blink and narrow my eyes at her pero nakalayo na ito.

"What is that?" tanong ni Mason pagbalik ng sasakyan. Lionel starts the engine and drive away. Not minding the toy.

She stares at the toy and shrugs, "A token of gratitude, I guess."

TRANSLATIONS:

Dacci le tue borse e i tuoi soldi — Give us your bags and money.

Dallo e non vi uccideremo entrambi. Adesso — Give it and we won't kill the both of you. NOW!

Non vogliamo ferire entrambi — we don't want to hurt the both you.

Ante chásou, skatá prósopo — get lost! Shit face!