Thieves Of Olympus

63

GARETH

"Sumama ka na para kumpleto tayong tatlo!" hila ko kay Kaito.

Umiiling ito ng matindi sa akin, "Pass! Hindi na ulit ako tatapak sa Olympus."

"Ano bang nangyari sa Olympus?" tanong ni Rosaleen.

"Wala... Pagod lang ako! Kaya niyo na iyan," pagtataboy niya sa amin.

Pinaningkitan ko siya ng mata saka sinubukang hilahin ulit. Hindi ko alam kung anong problema niya sa Olympus at ayaw niyang sumama. May point din naman kasi hindi siya magsasauli ng gamit.

Si Cole na ang nagbukas ng portal para sa amin. Inirapan ako nito bago ako itulak papasok sa loob.

"Babalikan kita diyan ka lang!" pahabol kong sigaw sa kanya.

I feel sick when we reach the foot of the castle. Para akong nasa roller coaster kanina dahil hinihigop nito ang kaluluwa ko papasok.

"Subukan mong sumuka," pagbabanta ni Lionel.

Niyakap ni Rosaleen ang dalang maliliit na kustal, "Pababa na si Apollo."

The blinding rays from the sun chariot made us cover our eyes. Masyadong makintab ang sasakyan ni Apollo. Too much polishing kahit walang alikabok dito sa itaas ng Olympus. Because everything is so shiny.

Kinusot ni Cyrus ang mga mata niya, "Bubulagin mo ba kami Dad?"

"I'm sorry, kiddo. I like flashing this thing so much," he grins at us.

Napakapit ako sa gilid dahil sa biglang pagtaas nito. Sinuportahan naman ni Cyrus si Rosaleen at balanseng nakatayo si Lionel. Sino nga bang hindi dahil muntik na kaming sagasaan ng isang ito noon. He practiced chariot riding when I was new at muntik na akong maaksidente.

Pagpasok namin sa loob ay hindi sila kumpleto. Wala si Artemis since nabalik na sa kanya ang quiver niya.

"All hail Olympians," bati ni Lionel. Pinayuko niya kaming tatlo bilang pagbibigay respeto.

"Welcome Demigods," dumagundong ang boses ni Zeus sa buong lugar.

He stepped forward and stretched his arms to present the thyrsus to Dionysus. This time he is attentive and awake. Hindi lasing at tulog sa upuan niya.

Isang himala...

He hits me with the pinecone on his staff before offering a wine to him. He insist it as a token of gratitude kaya hindi siya nakatanggi. Habang ako ay hinihilot ang ibabaw ng batok ko.

Hindi naman na lumapit si Apollo kay Cyrus. He gave him the golden bow before we reach the throne room.

"Here... Dad—I mean Hermes."

Pinalabas ko sa mga kahon ang sapatos at helmet niya. They gladly fly to him like his lost sons.

Tahimik na ako pagkatapos noon. He just smiles at me and compliments me mentally. Hindi siguro nakalapit dahil sa ibang diyos. Though we all give back the retrieved items. Rosaleen give the seeds at her mom and recieved a fistful for the camp.

Parang may kulang... Mali pala. Walang kulang. Matagal na kahit hindi pa nagkakaroon ng posisyon si Mama sa malaking kumpanya.

I can't expect a lovely reunion with him. He is a God... I am only his son. I can't demand so much from him. He's busy. Always busy.

Palabas na kami nang pinto. The big doors automatically opens for us. The sun chariot is there, waiting for our descent. Right, Apollo will bring us at the foot of the castle.

"Gareth..." a rough voice calls me.

Yumuko ako at humarap sa kanya, "Dad—Hermes." Umiwas ako nang tingin. I cast my eyes down the floor I can't look him eye to eye. Hindi ko alam kung nakalabas na sila o ano.

"Dad. Call me that again... Son."

Nag-angat ang tingin ko sa sinabi niya. In front of the other Gods... He wants me to call him my father.

"D-dad," nauutal kong sabi. Para akong sanggol na nagaaral magsalita.

"You've grown up to be a fine young man. You got your Mom's features but not her attitude."

"Sinabi niya nga sa akin. I remind her of you," I whispered the last words. "...a lot."

"I can see that. I read your thoughts about that sleeping drunkard on the throne. He can't produce more wine without his precious thyrsus. You shouldn't have returned it. Look at him," he chuckles.

It is true. He passed out again on the throne. Snoring and not caring at all.

"Thank you, son. I can't always be with you but you survived it all. I wanted to help you before but... You know," he explains.

He gives me a don't-think look. Ayaw niyang mapahamak ako sa teritoryo nila.

"I know. I just wish that you visit Mama sometimes. Kahit 'wag na ako. She has... A new family pero hinahanap ka pa din niya minsan," malungkot sabi. Hindi ko siya sisihin. Kung hindi naman dahil sa kanya wala ako dito.

"Of course. I'll visit you, too. I will send my help when I can. But we can't fight beside you yet."

"Why? Hindi ko maintindihan."

"Soon, kid. Soon. I'll se you in the mortal realms. Good luck, buddy. I'm so proud of you," he presses my shoulder and pats my head.

"Get back to your girl, she's waiting. I'll handle Hades. Father to father," he winks at me.

That left me speechless. Sana ay wala siyang gawin na kung anu-ano. Ako ang ninenerbiyos sa mga gagawin niya kapag nagkausap sila. Lumabas na ako para makitang nakasakay na sila sa chariot. Akala ko si Apollo ang magmamaneho.

Dumoble ang kaba ko noong si Lionel nasa harap. Prente naman Nakatayo sa likod nila si Apollo. He smirked at us na parang Natutuwa sa gagawin.

"Rosaleen kapit ka ng mahigpit tapos magsign of the cross ka na din," sabi ni Cyrus

Nalilito siyang tumingin dito, "Ha? Bakit?"

"Sandali. Hihiramin ko na lang yung mga gamit ni Dad," paatras ako habang nagsasalita.

"Ako din!" sabi ni Cyrus.

"Iiwanan mo ako? Sa harap pa talaga ng tatay mo ha!" pagsusungit ni Rosaleen.

Nalukot ang mukha niya, "Dad wala bang Pegasus? Ayaw ko pang mamatay ng maaga."

"I won't kill you," kalmadong sabi ni Lionel.

"Ha! Hindi kami naniniwala," agap ko.

"Come on, kids. This will be a short ride. We'll be on the camp shortly," Apollo urged us. He pushed me in the chariot.

"GUSTO KO PANG MABUHAY! " una kong sigaw pag-alis namin.

Isinumpa ko si Apollo at si Lionel pagkatapos nito. May takot na ako sa pagsakay sa ganito pagkababa namin.