Thieves Of Olympus

81

FAITH

"Pinapatawag ka po sa conference room."

A nymph approach me and bowed after that. She looks at me cautiously, making me uncomfortable. She didn't even hear me say my thanks. 

Oo nga pala, nagdulot na ako ng gulo dito. Hula ko'y takot silang lumapit o madikit man lang sa akin dahil sa kakayahan ko. Kahit ang ibang kasama ko ay ilag sa akin. Some of the members from our Cabin often leaves early or let's me leave before them. I feel like an outcast. Sumasama pa din naman sa akin ang mga dati kong kasama pero kahit sila ay pinapaiwas ng mga kapatid. Kung dati ay madalas akong sumasama sa kanila ngayon ay umiiwas ako.

I dont't do things on my own before. But, now, I think I need to get used to it.

I feel lonely and... alone. 

Pakiramdam ko pwersahan din ang pakikisama nila sa akin... na obligasyon lang ang ginagawa ng iba tuwing nagtetraining kami. They gave me the looks like I'm some kind of criminal. That the more I master my ability and weaponry, I become more dangerous. 

Naligo ako at mabilis na nagbihis. I trained alone this morning kaya walang tao sa cabin pagbalik ko. Maybe they are eating at the dining hall. 

I choose a sweater and denim shorts. tied my hair in a ponytail and wear my sneakers.

Lakad-takbo ng ginawa ko dahil nakakahiya kung mahuhuli ako. I knocked on the door before peeking inside. Bumaling ang iba sa sa akin. A couple of them are familiar pero ang iba ay hindi.

"Take your seat Faith," utos ni Sir. Atheo.

"T-Thanks," I stuttered. Halos iyuko ko ang ulo para lang umiwas sa mga mata nila. They were prying and silently judging me.

Kaunti lang sila?

Napansin ko walang nakaupo sa ibang upuan. Ang iba ay may puwang na dalawang upuan bago makitang may nakaupo. Ang iba  naman ay magkatabi. Bakante naman ang kabisera ng lamesa. They sighed when the rumbling lightning and rolling thunder joined the strong winds. Wala akong ka-ide-ideya kung anong nangyayari. Kalmado at naghihintay lang sila habang ako natatakot. nagliawanag ang kanilang mga mukha noong  lumiwanag na sa labas.

"Thank you for waiting," the blonde girl enters the room. Pareho ang itsura nila--seryoso at hindi mabasa. Sa kabisera naupo ang lalaki at tumabi sa kanang bahagi ang babaeng kasama niya.

Where's the other girl? I don't feel her presence at all.

Sir. Atheo clears his throat to start the meeting. Napunta na ang atensiyon namin sa kanya hindi na sa bagong dating. Pinasa niya sa amin ang mga papel na hawak. Binasa noong malapit sa kanya. Some of them shared it since magkakatabi naman sila. Lalong naging seryoso ang mga mukha nila habang binabasa ang laman nito. Noong makaabot sa kabisera ay kumunot ang noo ng mga huling dumating. They look stunned, angry and dejected. Bumakas sa mukha nila ang pagod at panghihinayang.

"Why did they take it?"

"How the fuck are they able to steal this?"

"Last na ba to?"

"Wala talagang pinipili!"

Why did they react that way?