I Love You, In Heaven(ILM SERIES #1)

Chapter 17

A moment just like that, I easily confessed my feelings.

Nakabaon pa rin ang mukha ko sa dibdib niya. Nang kumalma ako bigla akong nakaramdam ng hiya.

That was the first time he saw me crying and I don't know what happened why did I cry?

Naitulak ko siya at nabigla naman siya ro'n.

"I-I'm sorry", pinunasan ko ang mga luha ko at tinalikuran siya.

Woah, what was that? I just realized how I easily confessed, that fast? At umiiyak pa?!

Lakad-takbo ang ginawa ko at bigla niyang hinawakan ang palapulsuhan ko. I glanced to it but I didn't look at him directly at his eyes.

Nakakahiya.

"Saan ka pupunta?" Hindi ko pa rin magawang tumingin sakaniya.

"Park", inalis ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko at lakad-tabko ang ginagawa ko. Hinahabol niya 'ko pero kapag naabutan niya 'ko, agad naman akong tumatakbo.

How can I faced him naturally, kung kakatapos ko lang magconfessed ng feelings? Tapos umiiyak pa?! Oh no, this ain't me.

Lumingon ako sakaniya at nakitang ngumingisi na siyang naglalakad habang nakapamulsa. Like seriously? Oh this man!

Sige lang Eli, makakaganti rin ako. Kahit nasa langit pa tayo.

Pero napatigil ako sa paglalakad habang tinititigan ko siyang naglalakad papalapit sa'kin.

Parang bumabagal ang galaw dito sa kalangitan, the presence of time isn't exist in heaven but why do I feel like it just stop for a while and it will run again after all? I was trapped by his stare, the way he look at me... I can't move. Napako ako sa kinatatayuan dahil sa mga titig niya.

As he is walking towards me, I get hypnotized.

May naririnig akong bell ng bike sa di kalayuan pero hindi ko pinansin 'yon dahil parang napako ako sa kinatatayuan 'ko.

Bigla kumunot ang noo ni Eli at tumakbo papalapit sa'kin. Hindi pa rin ako makagalaw at parang ang pagtakbo niya ay naging mabagal din.

He held my waist and grab me, easily. May bike na dumaan na hindi ko napansin at tanging titig lang ang nagawa ko sakaniya.

Sa sobrang lapit namin mas nagpagmasdan ko ang mga mata niya, parang nakita ko na ang mga matang 'to before.

"Are you alright?" Tanong niya habang hinihingal pa.

Hindi ako nakasagot at hinuhukay ko ang mga mata niya. I can feel his breathe while he's still holding my waist with his arms.

Biglang sumakit na naman ang ulo ko nang nakarinig na naman ako ng bell sa may bike.

Napabitaw ako at napahawak sa ulo

"Martha, ayos ka lang? Masakit na naman ba ulo mo?" He kisses my head but nothing change. Sumasakit ito nang sumasakit.

"Martha?" I feel his hands touches my cheeks, "Martha, what's going on?" Naramdam kong binuhat niya ako at doon ko pinikit ang mga mata ko.

For the third time, dinala na naman ako sa isang ala-ala na hanggang ngayon gumugulo sa utak ko.

Bakit ba 'ko nandito? Sa'kin ba ala-ala 'to?

Andito ulit ako sa may narra tree at may duyan na gawa sa kahoy. Walang tao at tanging  itong puno lang at duyan ang nandito kasabay ng mga hangin.