I Love You, In Heaven(ILM SERIES #1)

Chapter 36

Should I blame the fate for not giving me a chance to love him even more? Or should I blame myself for letting him go? I was mad to the world where I had forgotten how to live and I choose to destroy my life every single day.

Akala ko na ang buhay ko ay magiging maayos kung magiging palaban ako. kung magiging matapang ako. Pero habang lumalaki ako, iba na pala ang depinisyon ko ng palaban.

Matapang ako sa lahat ng bagay pero umaayaw na kapag natatalo.

Ang buhay ko noon ay parang hiram lamang. Na sa bawat pagdurusa ko ay nabubuhay ako sa ibang pagkatao at mas nagiging malala ako.

And here in heaven, I could finally restore my memories from the past. From the beginning of my life. Kaya pala sa tuwing nasasaktan ako, awtomatiko ko ng nakakalimutan ang mga naranasan ko dahil sa therapy sa’kin noon nang kinupkop ako nila daddy sa ampunan at pinagaling nila ‘ko ng panandalian lamang.

Lahat ng mga nakikilala ko dito sa langit, ay nagbigay ng dahilan para matuto ako.

Kahit patay na’ko.

Kahit nasa langit na’ko.

Ayos lang na wala na ‘ko sa mundo, dahil ang importante ay natuto ako at nakita ko muli ang mga taong naging mahalaga sa’kin noong buhay pa ‘ko.

Hindi ako nagsisisi o nanghihinayang sa kung ano ang meron ako ngayon dahil sa wakas, nakakasama ko na si Eli.

The little boy who I’d lost for such a long time and now I could able to be with him endlessly.

A man who I’d just met here in heaven who is my soul guide that turn into my lover.

Dahan-dahan kong minumulat ang mga mata ko and there I saw the man I am referring to. He parted my lips once again as he continue to kiss me while his eyes were close momentarily.

Minulat na niya ang kaniyang mapupungay na mga mata at pinasadahan niya ng tingin ang aking labi. Sobrang bilis ng pagtambol ng puso ko dahil sa lapit namin at napipinta ang kulay pula sa aking pisngi na parang kamatis dahil sa kaba na nararamdaman ko ngayon.

He just kissed me, right? But his kisses drove me away from the memories of my past. Sa halik niya na para bang taon akong naglalakbay.

Yes, of course. He can do that. He’s my Elias. The only man I’ve ever loved here in heaven.

“E-Elias…” Pumiyok ako at sumabay ang mga namumuong luha sa aking mga mata.

He tighten his touch and he planted a soft kiss on my ear, “Thank God, the long wait is finally over” bulong niya sa aking tenga at wala akong magawa kung hindi manigas sa kinatatayuan.

“Ang tagal kong hinintay ang pagkakataon na makasama ka at mayakap bilang isang lalaking mamahalin mo. I can stop being your soul guide and turn into a husband. I could able to kiss you even more and if that’ll be considered as wrong, then I’m willing to commit a sin. Martha, thank you" he pour a soft kiss on my ear, "Thank you” he whispered.

Niyakap ko rin siya at dinama ang bawat halik niya sa aking tenga kaya pinikit ko ang aking mga mata at pinahinga ang aking ulo sa kaniyang dibdib.

"Kung may kalendaryo lang dito sa langit... Bukas man o pagtapos ng bukas at sa susunod na araw, ikaw pa rin ang mamahalin ko, Eli. Kahit pa umabot tayo ng isang libong taon dito sa langit, walang kamatayan. I'll choose you over and over again". I softly said while he tighten his hug and all I can feel his serenity and calm.

He then planted a soft kiss on the left side of my head. "Walang oras ang langit at kung ako ang tatanungin, mas gusto ko 'to. Walang oras na kailangan hintayin, elma. Dahil habang magkasama tayo walang pagkakataon ang masasayang"