I Love You, In Heaven(ILM SERIES #1)

Chapter 18

I got hypnotized. The way he looks at me, parang ginawa niyang trap ang mga mata niya para mabitag ako.

Bumaling siya sa kanang kamay ko at may dahan-dahan siyang nilagay sa daliri ko.

"Ano 'to?" I glanced to it.

"Tulip ring", he kissed the ring and so my hand, "Do you like it?"

Gold ang ring at mabigat 'to sa daliri. Saan niya galing 'to?

Tumingin ako sakaniya, "A-Anong ibig sabihin nito, Eli?"

"I'll wait 'till it turn out to be a love", he kiss my forehead and I let my eyes close as I am enjoying the feeling.

Habang naglalakad kami, hawak-hawak niya ang kamay ko kung saan niya nilagay ang singsing sa daliri ko. Pinaglalaruan niya ito at iniikot-ikot pa habang ang isang kamay ko ay nasa dibdib ko.

Parang tinutusok ang puso ko pero hindi sumasakit. What was this?

Tinatalo ng mabilis na heartbeat ko ang pagtusok sa puso ko kaya hindi ko maramdaman ang sakit.

"Uhm, Eli..."

"Yes?" His voice suddenly become firm.

"Naalala mo dati na lagi kita pinapapili kung one or two?"

"Uh-huh? What about that?"

I bite my lower lip, "Eh kase, ginagawa kong basehan ang sagot mo para sa tanong na hindi ko magawang itanong sa'yo"

"Anong tanong, martha?"

"Well... Kase, I was curious before kung ano..." Hindi ko magawang sabihin dahil nahihiya ako.

"What martha?"

"Lagi mong hinahawakan ang kamay ko, like... You seem so comfortable about it you hold my hand without any hesitation... So, I don't know what was that"

He licked his lower lip at biglang kinikiliti ang tyan ko.

"Eli... Pumili ka 1 or 2? This time, eto na ang last"

Lumingon siya sa'kin at bumaling ulit sa harap, "Pa'no kung piliin ko yung dalawa? One and two"

"Hindi pwede! Dapat isa lang", I said.

He stop walking and he faced me, tumitig siya sa mga mata ko at hindi pa rin niya binitawan ang kamay ko.

"I hold your hand because I don't want you to go. As much as I can, I'll never let you go. I can't... Because Martha, I really love you"

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya dahil iba pa rin talaga kapag nanggaling sakaniya.

"... And because I love you, I'll make sure not to let you go"

Nanatili kaming tahimik and the way he said it, I know it's true. It's pure and real.

Sa aming paglalakad dito sa may garden, may nakita kaming isang kubo. Parang sa mga fairytale, napapalibutan ng bulaklak ang maliit na kubo.

"Eli... Wait, pwede ba tayong pumasok do'n?"

I don't know why I feel so curious about it. Gusto ko lang makita para matahimik ako kung anong meron sa loob ng kubo.