KADIN (YAZIYOR )

11

Gözlerim tavan bakar vaziyetten çıkıp yerimde doğruldum.
Yatağımadan kalkar kalkmaz pencereye doğru adım attım.
dışarısı mükkemmel gözüküyor ve adetta güneş gülümsüyordu.  Tam mis havanın  büyüsüne kapılmıştım ki, Bahar'ın yatakta olmadığını fark ettim. aslında tamamen burda dün akşam eve küçük bir kız getirdiğimi bile  unutmuştum.  Ahh! Kafam.   "Bahar! Bahar! " diyerek seslensem de ses almamış odamdan salona  fırlamıştım. Lakin gördüğüm manzrayla derin bir nefes almıştım.   Ritmi  artan kalbimin, Bahar'ı  görmesiyle  ritmi düzelmış, içime su serpilmişti.  "Ahh! Baharcım yüreğime indirdin."    küçük Bahar dedemle  karşılıklı oturmuş.   dedem Bahar'a hazırladığı küçük lokmaları ağzına veriyordu.  Bu içime huzur Veren manzaraya biraz daha yaklaştım ve yanlarına oturuverdim.  Bahar çok acıkmış  büyük bir iştahla kahvaltı yapıyordu.  Dedem, " gel sende kahvaltını yap, Bahar'ı annesine götür."  Bahar Ağzındaki lokmayı yuttu  "abla hani annem gelecekti? Ben korkuyorum"  Bahar'ın ağzından çıkanlar beni derinden Yaralıyordu.
Bir insan neden  şiddet uygular ki?  Anlayamıyor kafam almıyor. Bir kadın şiddet görür bir yuva yıkılır bir çocuk yok olur  ve buna göz yuman her insan o yapan insan kadar suçludur.  Dolan gözlerle Bahar'a döndüm, ellimi uzun şaclarından geçirverdim.
" Bak küçüğüm birlikte gidecez, Baban ve annenle konuşacam. Gelecek misin benle?"  istemeyerek birazda korkan sesiyle  "Tamam abla gidelim."   Dedem ve Bahar'la aynı sofraya oturmuştum.  Beş dakka mi kahvaltıya ayırıp kalkmıştım. Odama girip  üstümü değiştirmiştim. Çıkmamla birlikte,   'hadi Bahar  gidelim" Bahar bana doğru gelirken dedem ellerinden  tutup  kendine doğru çekip, saçlarından öpmüştü. 
Dedem dolan gözlerini kaçırıyordu kızın haline üzüldüğü kadar dünden bugüne evde küçük bir çocuğun olması ona huzur veriyordu.
Gülümseyerek, "dedecim ben gitmiyor Bahar evine gidecek."  Dedem  cebindeki Mendili çıkartıp gözyaşlarını sildi.   "  kendine iyi bak erken gel eve."  "Tamam dedecim." 
Bahar'ın elleri  ellerimde anne babası nasıl tepki verecekler nasıl yapacam o gözü kan bürümüş insana nasıl karşısına oturup anlatacağım   insan mı ol diyecem?  adam mı ol diyecem?  hadi ben yapa etme çocuğundur karındır şiddetle hiçbir şey olmaz desem, anlayacak mı?   Düşüncelerimden sıyrıldım. Bahar'a döndüm. " Baharcım sen babanı  seviyor musun?"  " Hayır abla" 
"Niye ablacım?" Çünkü anneme vuruyor, annemin canı acıyor, annem ağlıyor. "   sözün bittiği yerdeydim.  Ne diyebilirim ki?  "Mutlu olacaksın küçüğüm, sen mutsuzluğu değil mutluluğu hak ediyorsun."  İçimi parçalayan sözleriyle birlikte her adımda korkan bakışıyla bakıp duruyordu Bahar.   Eve çok az kalmış,  bi beş dakka sonra orda olacaktık.  Beş dakka mi  Bahar'ın hayatının iyi olacağını, bunun için çabalayacağımı anlatmakta geçiyordu.  Bahar'a bakan gözlerimi ondan alıp, Kafamı kaldırdırmıştım. Gördüğüm şeyler beni yerden yere vurmuş kendimi koca göktelenden yere çekilmiş gibi hissediyordum. Düne kadar gördüğüm ev  eskisi değildi.  "Aman Allahım " içim ürperdi.