KADIN (YAZIYOR )

30

Bedeller ağır ödenecek ben bu hikayenin yananı oldum. Kimin umrunda şu karanlık gecede kafam dolu ölümü delicesine isteyerek acı adımlarla ilerlemem . kim görecekti? kim bilecekti? Yorgunluk kanıma karışmıştı, damarlarım da huzursuzluk dolaşıyordu.
Bu dolu kafayla ağlamdan yıpranan gözlerimle yürümüş bizim evin önünde bitmiştim. O şerefsizle aynı katta oturmak , hiçbir şey olmamış gibi davranmak acı verecek .Tabii şu düşüncelerim kadar sakin olabilecek miyim ? Yada şuan sakin miyim? yok olmak istiyorum, buna sakinim diye bilir miyim? Ben şuan hiçbir şey bilmiyor, hiçbir şey düşünemiyorum.
Ağır adımlarım hızlanmış ev merdivenlerden kapıya doğru yürüyordum. Dalgınlıkla evin kapısına dayandım. kapıyı çalmaya Cesaret edemiyorum annem gözlerime bakarsa anlar mı? Anneler anlar dimi? anneler çocuğunun, yavrusunun üzüldüğünü anlar. Korkuyorum birisinin öğrenmesini den ama içimde kalırsa da o beni bitirecek nasıl bir döngü bu nasıl bir iğrençliğin içindeyim. Sonunda cesaret edip çalmıştım kapıyı. küçük kız kardeşim açmıştı. "Hoş geldin abla " demesiyle birlikte içeriye odama doğru koştum. Kapıyı kilitledim kendimi yatağımda tavanlara bakar vaziyete buldum gözler yüreğin döktüğü yaşları dökmekten yorulmuş, gözlerini kapatmıştı. Uyumak neyi değiştirir? bir kaç saat her şey unutmak, bitirecek miydi tüm acılarımı? Öyle yada böyle   Günler aylar  geçmişti  ben gün geçtikçe değiştim karakterim, yüzüm, fiziğim her şeyimle değiştim. O deli dolu mutlu kız gitti yerini yabacı biri aldı. Aslında duygularım da ölmüştü. Hiçbir şey hissetmiyorum sanırım tamda  kendimi duvar gibi hissediyordum. Bunu bana yapan şerefsizler yaşamak onu her gün görmem beni daha çok hırçınlaştırıyordu bir gün düşündüm öyle   kaybedecek neyim var?  bunun her gün yüzünü görmektense anneme analatırım. o beni anlar, belki buralardan bile gideriz diye düşündüm bu hızlı ve sıcak düşünce üzerine hemen annemin yanına mutfağa gittim. Gözlerim yaşlandı üstüme hüzünle birlikte heyecan çöktü.   Annem beni dinlemeye başlarken bende ne kadar beklersem  o kadar anlatmakta zorlanırım düşüncesiyle konuşmaya koyuldu. Anlatıkca annem bana yaklaştı anlatıkca göz bebekleri büyüdü  bana tuhaf bamaya başladı bir dakika yakın kelimelerin toplarayamadı.