KADIN (YAZIYOR )

34

Bu kapıdan çıkarsam böyle bir şeyle karşılaşacağı mı tahmin etmezdim.
Leyla ablanın geleceğini, hatta böyle bir sürprizle geleceğini tahmin edemezdim.
Leyla abla hadi gidelim evde konuşur dertleşiriz diyerek Bahar'ın ellerinden tutu. Bahar bir Leyla ablanın elinden birde benim elimden sıkıca tutmuştu Bahar Bana baka baka gülümsüyordu.
Aslında eve kadar karşılıklı mutluluk dolu bakışlarımızla gittik.
Eve varmıştık daha doğrusu Leyla abla nerde durduysa  bende orda duraksıyordum. Tuhaf ve meraklı bakışla geldiğimiz yeri düzdüm. Mor beyaz   sekiz katlı bir bina.  Sağında solundan ve önünde küçük esnaflar var. Aslnda kanım kaynmadı değil. Dalgın bakışları mı  Bahar'ın "abla!' diye sesleniyişiyle son bulmuştu.   Ellerini uzamış saçlarında gezindirdim.  "Abla benim okulum da buraya yakın."  Tebessümle karşılık verdim "çok güzel ablacım. Peki kaça gidiyorsun?"  "Beşe gidiyorum."
Bu kısa hoş sohbetimiz Leyla abla gülerek bölmüştü. " Tamam evde devam edelim"  "haklısın abla " diyerek Bahar'ın ellinden tuttuğum gibi apartmana giriş yapmıştık. Eve girişim beni heyecanlandırıyordu. Uzun süredir bir yuvadan bir düzenden ve daha bir çok şeyden mahrum kaldım.   İçeriye adım atışımla birlikte göz gezdiriyordum.
Evin kokusu, eşyalar, koltuk, mutfakta , hepsi sana ait olacaktı bir ev sana ait olcaktı mutfağa girip istediğim yemeği yapıp istediğim tatlıyı yapabilecektim. Bu duygu o kadar mükemmeldi ki
Hani bunlar küçük şeyler ya işte insan neyden mahrumsa  onu istiyor.
İnsanoğlu istediklerini olana kadar  sever olduktan sonra sıradanlaşır. Sonra bir dahakine göz dikeriz, çünkü biz elimizde olanla mutlu olmayı beceremiyoruz bizler hep bir fazlasını hep bir büyüğü diyerek mutsuz öleceğiz.
Biraz daha dolaştım evi son bir oda kalmıştı ki Leyla abla " dur diyerek kapıyı açmamı engellemişti." 
Korkarak geri çekildim.   "Leyla abla ne oldu? oraya girmem bir sorun mu?"
Gülümsedi ve bana doğru yaklaştı "çünkü kapıyı ben açmak istiyorum." Leyla abla ellini kapının koluna götürdü gözlerimin içine bakarak kapıyı açtı ve beni içeriye götürdü. Direk gözlerim  hazırlanmış çalışma masasına gitti. Bakışlarım yumuşak bir hal aldı. Acı gülümsemeyle Leyla Ablaya döndüm. "Çok güzel.  burası bana mı ait?"