"Bu nasıl bir şey, buraya ne oldu," diyerek haykırdım. Ev yanıp kül olmuş etrafını tüm köylü sarmış kendini yerden yere vuran kadınlar, içi dağlayan ağıtlar yakıyorlar. Jandarmalar,sağlık ekipleri evden çıktılar. Tabii ellerinde siyah ceset torbasıyla. Ellerimi Bahar'ın gözlerini kapatım. "Abla bırak beni, korkuyorum." Gördüğüm şeyi idrak edemiyor. Zaten beynim böyle bir şeyi anlamıyı ret ediyor. Ellerimi Bahar'ın gözlerinden çekip, Bahar'la birlikte oraya doğru yürüdük. Kadınlar Bahar'ı korkutan sessleri ve ağıtlarıyla üstüne atladılar "Ah küçüğüm annesin babasız kaldı." Bilinçsiz kullandıkları bu cümleler Bahar'ın olayı az çok anlayıp ağlamasıyla sonuçlanmıştı.
"Bırakın bunlar nasıl sözler?" Diyerek Bahar'ın onların ellinden çekip almıştım. Bahar bana sarılır vaziye hıçkırıklarla ağlıyordu.
Dayanamayıp gözlerimden yaşlar dökülüyordu. Bahar'a Bu olayı nasıl anlatacam diye düşünürken,aralarında siyah giyinmiş esmer tenli bir kadın parmağıyla beni işaret edip bağırmaya başlamasıyla herkesin gözleri bende toplanmıştı. "Sen kimsin? Bahar'in sende ne işi var?
evi yakıp Bahar'ı kaçırdın dimi?"
Bu korkutucu olayın içinde birde bu suçlama beni şoke etmişti. Hayır hayır diyerek kafamı salladım. Herkes üstüme yürümeye başladım kadınların içlerinde kaybolmuştum. Kendimi yerde yumruklanırken buldum. Çığlıklarımla jandarma ekipleri beni onların ellerinden almıştı. Atılan taş kafamı yarmış yüzüne doğru kanlar akmaya başlamıştı. Ağlamaya başladım "ben değilim ben yapmadım." Acı hıçkırıklarla bu cümleleri sayıklıyordum. Bahar'ı baksam da göremiyorum. Kendimi unutmuş Bahar'ı düşünüyordum. Siyah saçlı bir kadın oturduğum yere doğru geliyordu gözlerim onun güzel uzun fiziğini baştan aşağı süzmüştü. Cebindeki Mendili çıkartıp uzatı "bunu kanayan yere iyice bastır." Elinden alıp dediğini yapmıştım. Kelepçeleri çıkartıp, elimi uzatmami istedi. " Ben bir şey yapmadım inanın bana." diyerek tekrar ağlama başladım. Hüzünlü gözlerle baktı kadın; "ifade vereceksin haklıysan zaten evine Döneceksin bu kadar." Dedi ve tekrar elimi uzatmami istedi. Ağır bir şekilde yüzümdeki kanı temizlediğim peçeteyi bırakarak elimi uzatmıştım. Hak etmediğim halde takılan o kelepçeler beni üzüyordu gerçi burda olanlan her şey beni üzüyordu. Kolumdan tutarak beni ayağa kaldırdı. Jandarma aracına doğru yürümeye başladık bu kelepçelerle dünyanın bütün kötülüğün ben yapmış gibi hissediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADIN (YAZIYOR )
Short StoryBizimkisi,masum hayallerdi. Hayallerimizin olmaması, büyüklüğü ve imkansız olmasından değil: Oluru olan her şeyi imkansızlaştırdılar çünkü biz KADINDIK. Bir düş kırıklığı benimkisi ya olmayacakları istiyorum ben yada olması mümkün iken olmamsına bi...
