KADIN (YAZIYOR )

25

Kader denilen şey neydi?  yazılı olan şeyi yaşamak mıydı? Hayır! hayır!  Öyle değil bence  bizler yaptığımız hatalara,  seçtiğimiz yollara , kader deyip geçmemeliyiz. bize bir irade verilmişken nasıl Olurda hatalarımıza kader diyebiliriz?
hiç duymadınmı insanoğlu?
" Dua kaderi değiştirir? "  Öyle yazıldığın günde öleceksin de yok. duymadın mı insanoğlu? " Sadaka ömrü uzatır. "   hayattımız sadece arkasına saklaldığımız,  bir duvardan ibaret. Kiminin imtihan kiminin hata ama her iki tarafta bir bedel ödüyor. Hatice abla beni dürterek iç konuşmamdan çekip çıkartı.   
Geçti, geçiyordu saniyeler,  saatler,  günler, yılar, geçip gidiyordu. Üç yıl geçmişti yirmibir yaşımı doldurmuştum içerdekilerle Aile olmuştuk. Gidenler oldu, Aynı şekilde yeni Gelenlerde.
Alıştım sayılır.   hatta kitap bile yazıyordum. Gerçek hikâyelerin olduğu o acı dolu  kitabın üçyüz  sayfasını doldurmuştum.  Adı kadın olcaktı. çıktığım gibi de kadınlar adına bastıracaktım.  Kadınlara umut olcak bu kitap.  Koca üç yılı devirdim hiç geçmeyecek hiç bitmeyecek zannetiğim o  zaman tükeniyor. İçimde de çok şey tüketse de  halen içerdeki Ailemle gülümsemeyi eksitmiyordum. Tek bir ziyaretçim tek bir gelenim yoktu çünkü kimsem yoktu. Canım dedem onu çok özlemiştim.   Meral yaklaştı bana halen yazıyor musun? Hadi gel bir oturup sohbet edelim .  Meral benden iki yaş büyük,  esmer,  uzun boylu, kısa saçlı, hoş bir bayan.  iki yıl önce geldi  çok sıkıntısı oldu ama oda Alıştı herkes gibi. "Tamam geldim canım."  diyerek kalemi elimdeki kağıdı çekmeceme bıraktım.   Leyla abla çıkmıştı  mahkeme çıkmasını kararlaştırmıştı bir yıldır yanımda yoktu.  Beni hiç   ziyarete de gelmemişti çıktığında senin karşına çok güzel çıkacam demişti. gelmedi, ama umudum var gelecek Leyla abla.  Burdakiler de çok güzel insanlardı. Şaşırmıyor  degilmde bu kadar iyi olurken neden bizler burdaydık? kötülerin yeri değil miydi?  Oturduk gene hep birlikte daldık derin sohbetlere çıkınca neler yapacaz, çıktığımızda hayattımıza nasıl yön verecez? Bunların hepsini hayallini kurup duruyorduk. mutlu etmiyor değildi sonuçta umutsuz yaşanılmıyordu.  Aramızda güzel örgü Ören teyzeler de vardı  çok kitap okuyan,  çok ibadet eden,  resim çizen,  temizlik yapıp duran ve daha  kendine bir sürü meşkale edilenlere vardı.  Zamanı mı öldürüyorduk yoksa  zamanı iyi kullanmayı mi öğrendik bilmiyorum ama bildiğim tek şey zamanı geçmesi bize iyi geliyordu.