Neden dedi çocuk, belki bende hayattı sevebilir, dibine kadar yaşamak isterdim Ama hayattın acı tarafından tattım . Hayat sofrasında; bir yudum göz yaşı, yemeği kan, kaşığı kötülük. Her ağzıma alışılmda zorlandığım yutkumadığım yiyeceklerdi. Hayatta fazla miydim ? Bu kadar acı görüp kendini değersiz görmemek elde değil. Varsa acıya rağmen hayatta güzel bakan, "helal olsun diyim ama yok."
Bitti dediğimiz her şey sadece bir karanlığı bekliyor, tıpkı karanlığı bekleyen yıldızlar gibi...
acılarda geceyi bekliyor, indimi siyah perde, çıkıyor açılır gün yüzüne.
Sonra düşünüyor beyin ,hüzünleniyor kalp, ağlıyor göz.
tek şahit ıslanan yastık kalıyor . Hayat acı veriyor.
Kimin ekmeği yok, kiminin de arabasının rengi istediği renk değil.
kiminin üstünde elbisesi yok.
kiminin de iki gündür alışverişi geçiyor.
Sonra oturuyorsun; " Allah'ım adalet nerde diyorsun." Ağır bir şey oturuyor
yüreğine.
imtihan dünyası bu, imtihan. Affet düşüyor dudaklarından, göz yaşı döküyor yanaklarına, pişmanlık hissediyor insan. Allah'ım affet diyor, "unutum ben imtihan dünyasını, unuttum!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADIN (YAZIYOR )
Short StoryBizimkisi,masum hayallerdi. Hayallerimizin olmaması, büyüklüğü ve imkansız olmasından değil: Oluru olan her şeyi imkansızlaştırdılar çünkü biz KADINDIK. Bir düş kırıklığı benimkisi ya olmayacakları istiyorum ben yada olması mümkün iken olmamsına bi...
