တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ ညလယ္အခ်ိ္န္၌
ၾကားလိုက္ရေသာ ေျခသံသဲ့သဲ့။အအိပ္ဆတ္
ေသာ ယြီပင္းမ်က္လံုးမ်ားခ်က္ခ်င္းဆိုသလို
ပြင့္လာသည္နွင့္ ေဘးနားမွ ညအိပ္မီးကို
ဖြင့္လုိက္သည္။
"အား!!!"
ကုတင္ေျခရင္းမွအျဖဴေရာင္၀ံပုေလြ
တစ္ေကာင္၏မ်က္၀န္းျပာစူးစူးမ်ားေၾကာင့္
အလန္႔တၾကား ထထိုင္မိသည္။တျဖည္းျဖည္း
အသြင္ေျပာင္းလာသည့္ ထို၀ံပုေလြမွ
လူတစ္ေယာက္ပံုစံသို႔....
"၀မ္ရိေပၚ...."
အ၀တ္ကင္းမဲ့ေနသည့္ ရိေပၚက ေခါင္းငံု႔ထား
ရာကေန ေမာ့ၾကည့္သည္။အတားမဆီးမရိွစီး
ေနသည့္မ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ ယြီပင္းၿခံဳေစာင္ကို
ကိုယ္မွာခြာရင္း ရိေပၚကိုယ္ေပၚလႊားၿခံဳေပးလိုက္
ရသည္။
"ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ ရိေပၚ!"
စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ေမးလိုက္သည့္သူ႔ကို ရိေပၚက
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္သာေမာ့ၾကည္သည္။
တစ္ကိုယ္လံုးေခြၽးေတြနွင့္႐ႊဲေနခဲ့ၿပီး ဆံပင္ေတြ
ဟာလည္းဖရိုဖရဲ။ေစာင္ေတြနွင့္လံုးထားသည့္
ၾကားထဲမွ လက္ဖဝါးတစ္ဖက္က ယြီပင္း
လက္ဖ်ံကိုလာဆုပ္ကိုင္ရင္း...
"ယြီပင္း...ငါ့ကိုကယ္ပါဦး။ငါ....ငါဘာဆက္
လုပ္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး"
"ဟုတ္ပါၿပီ။ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအကုန္ရွင္းျပေနာ္။
အခု ထၿပီးအ၀တ္ေလးဘာေလး၀တ္ပါဦး"
"ဟင့္အင္း။မ၀တ္ဘူး..ငါသူ႔ကို ဒီတိုင္း...
ဒီတိုင္းထားခဲ့တာ။ယြီပင္း။ေရွာင္းက်န္႔...
ကေလ...သူက...သူက"
"သူကဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"သူက...ငါ...ငါမသိေတာ့ဘူး။မသိေတာ့ဘူး"
ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ေနသည့္ရိေပၚလက္ေမာင္း
ေတြကို ယြီပင္းဆုပ္ကိုင္လို႔မ်က္လံုးခ်င္း
ဆံုၾကည့္လိုက္သည္။အခုထိ အငိုမတိတ္ေသး
တာေၾကာင့္ မ်က္၀န္းညိဳေတြ ရဲလို႔ေနၿပီ။
"စိတ္ကိုၿငိမ္ၿငိမ္ထားၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာၾကည့္။
ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။ဟင္..၀မ္ရိေပၚ"
ေခတၱေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ေလးေငးေနေသးသည္။
လက္ဖ်ံကိုဆုပ္ထားသည့္ လက္ေခ်ာင္းေတြက
ပိုတင္းက်ပ္လာၿပီး ယြီပင္းရင္ခြင္ထဲကေလး
တစ္ေယာက္လို ခိုၿပီး ငိုသည့္ရိေပၚ။
ESTÁS LEYENDO
Thunder(Completed}
Fanfictionငါကသားေခ်ာ့ေတးမဟုတ္ဘူးခ်စ္သူ! ငါကသားချော့တေးမဟုတ်ဘူးချစ်သူ!
