ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ၀ရံတာဘက္ထြက္ေနသည့္
ရိေပၚေနာက္ ယြီပင္းတစ္ေယာက္ ကြတ္ကီး
ပန္းကန္ေလးကိုင္လို႔ လိုက္ထြက္လာသည္။
သူအနားေရာက္သည္နွင့္ လက္ထဲမွေကာ္ဖီခြက္ကို
ကမ္းေပးလာသည့္ရိေပၚ...
"ေသာက္လည္းမေသာက္ဘဲနဲ႔.."
"ဟိုေကာင္ေလး ေဖ်ာ္ေပးလို႔ ယူလာရတာ!"
ေကာ္ဖီေနြးေနြးကို လက္ထဲဆုပ္ထားရင္းေအးခ်မ္း
ေနသည့္ ညေနေစာင္းအခ်ိန္ကို ေငးၾကည့္မိ
ၾကသည္။
"ဘာလိုလိုနဲ႔ ကိစၥေတြေတာင္ၿပီးေတာ့မယ္ေနာ္။
မင္းဘိုးေဘးေတြ ငါ့ကိုကယ္ခဲ့တာမေန႔
တစ္ေန႔ကလိုပဲ"
ရိေပၚေျပာရင္းယြီပင္းကိုေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိသည္။
အေၾကာတင္းသည့္ေကာင္ေလးက မၾကားသလို
ပံုစံနွင့္။
"ငါထြက္သြားရင္ မင္းကိုေကာ္ဖီဆိုင္အေမြေပးခဲ့
မယ္။ၿပီးရင္ ဒီအိမ္နဲ႔ၿခံကိုေရာပဲ.."
အေငြ႕အနည္းငယ္သာရိွေတာ့သည့္ ေကာ္ဖီခြက္
ကို တစ္ငံုေသာက္ရင္း ယြီပင္းကၿပံဳးသည္။
"ဘိုးေဘးေတြၾကားရင္ ရင္ထုမနာျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ပဲ ခ်မ္းသာတဲ့၀ံပုေလြကို
ကယ္ထားမိတယ္ဆိုၿပီး"
တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး
ခပ္ဟဟရယ္ေမာမိသည္။တကယ္လည္းရိေပၚ
ဆိုတာ လူ႔ျပည္မွာေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္သာ
ပိုင္တဲ့သူ။သံုးစရာေနရာမရိွသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊
အလုပ္ရူပ္မည္စိုးတာတစ္ေၾကာင္းနွင့္ေကာ္ဖီဆိုင္
ေလးတစ္ဆိုင္ကရသည့္၀င္ေငြျဖင့္သာ နွစ္ေပါင္း
၂၀ေက်ာ္ေနလာသူ။အရင္ကေတာ့ နန္းေတာ္က
ေ႐ႊစေလး တစ္စ နွစ္စယူလာတတ္ၿပီးသံုးစြဲေပမဲ့
သဘာ၀မတူသည့္ ေလာကနွစ္ခုျကားပစၥည္းေတြ
ဟိုပို႔ ဒီပို႔မလုပ္ရဘူးဆိုသည့္ ေသနာပတိႀကီးရဲ႕
စကားေၾကာင့္ ဆိုင္ဖြင့္လိုက္ရသည္သာ။
တစ္ဆိုင္လံုးက ယြီပင္းကိုသာသူေ႒းဟုသိထား
ၾကသည္။ရိေပၚဆိုတာလည္း ဆိုင္ဘယ္ဘက္
အရပ္လွည့္မွန္းေတာင္ ခပ္ေမ့ေမ့။
"ကိစၥေတြၿပီးသြားလို႔ ခင္ဗ်ားျပန္သြားရင္
ေနာက္ဘ၀မွ ျပန္ေတြ႕နိုင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။
အဲ့အခါ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့ကို ဘယ္လိုမွတ္မိ
ပါ့မလဲ"
YOU ARE READING
Thunder(Completed}
Fanfictionငါကသားေခ်ာ့ေတးမဟုတ္ဘူးခ်စ္သူ! ငါကသားချော့တေးမဟုတ်ဘူးချစ်သူ!
