ညေလ ေအးေအးေလးက ကားလမ္းမ
တစ္ေလ်ွာက္ ျဖတ္တိုက္လာသည္။ေအးစက္ေန
ၿပီျဖစ္တဲ့ လက္ဖဝါးနွစ္ဖက္ကို အခ်င္းခ်င္း
ပြတ္သပ္လို႔ ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ခုန္ဆြခုန္ဆြ
လုပ္ေနရတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။
"မလာေတာ့လည္း မလာလို႔။လာေတာ့လည္း
ဘယ္နားသြားေသေနလဲ မသိဘူး"
နာရီၾကည့္ေတာ့ ည ၇နာရီရိွေခ်ၿပီ။ဒီေန႔ အေစာ
အလုပ္ဆင္းခြင့္ရေအာင္ တစ္ပတ္လံုး ညဆိုင္း
ေတြ ႀကိဳးစားလုပ္ေပးခဲ့ရတာ။ရိေပၚေကာကိုေတာ့
ညတိုင္း၉နာရီမွအလုပ္ဆင္းမည္ဟုလိမ္ထား
ရသည္။
"က်စ္!ခ်မ္းလို႔ေသေတာ့မယ္။"
ေတာေကာင္ေလးေတြ ေအာ္သံတစ္စတစ္စၾကားရ
ေပမဲ့ ဒီလမ္းမဆိုတာ ေရွာင္းက်န္႔ ခဏခဏကူးလူး
သြားလာခဲ့ရတဲ့ရပ္၀န္းမို႔ သိပ္မေၾကာက္မိ။
ဟိုၾကည့္ဒီျကည့္လုပ္ေနရင္းက သစ္႐ြက္ေျခာက္
ေတြေပၚ ျဖတ္ေလ်ွာက္လာသည့္ ေျခသံတစ္ခု
ေၾကာင့္ မသိမသာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္္မိသည္။
လူရိပ္တစ္ခုသည္ကား ေရွာင္းက်န္႔ရိွရာဆီ
ယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖင့္ေလ်ွာက္လာၿပီးမွ...
"ဟာ...ေဟ့လူ"
ပစ္စလတ္ခတ္ လဲက်သြားသည့္ ထိုလူေၾကာင့္
အေျပးသြားၿပီး ဆြဲထူရသည္။လေရာင္ မသဲမကြဲ
ၾကားမွာ ထိုလူ႔ရင္ဘတ္မွေသြးစက္ေတြက
အထင္းသား။
"ေဟ့လူ...သတိထားဦး"
သတိမလြတ္ေသးသည့္ လုဟိုင္ကို ေရွာင္းက်န္႔
ဘယ္ထိလို႔ဘယ္ကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္
ၾကားလိုက္ရသည့္ ရယ္သံသဲ့သဲ့။
"မင္း...ငါ့ ကို ကယ္ မလို႔ လား"
စကားလံုးေတြကို အားယူေျပာေနသည့္လုဟိုင္က
မ်က္လံုး မပြင့္တပြင့္အေနအထားမွာပင္
ေရွာင္းက်န္႔ကိုေလွာင္သည္။
"ခင္ဗ်ား ဒဏ္ရာ ဘယ္လိုရလာတာလဲ"
ေရွာင္းက်န္႔အေမးကို ခ်က္ခ်င္းမေျဖနိုင္ဘဲ
သူ႔ဒဏ္ရာသူ ဖိလို႔အားယူထသည္။ေရွာင္းက်န္႔
မွာသာ သူနာသြားမွာစိုးလို႔ တရံူ႔ရံူ႔တမဲ့မဲ့။
သစ္ပင္တစ္ပင္နား ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ်ွာက္သြား
သည့္လုဟိုင္ေနာက္ ေရွာင္းက်န္႔ သာသာေလးလိုက္လာခဲ့သည္။ပင္စည္ကိုမီွထိုင္
လိုက္သည့္ လုဟိုင္က မ်က္နွာေလး အနည္းငယ္
မဲ့တာကလြဲၿပီး အဆင္ေျပသည့္ပံု။
KAMU SEDANG MEMBACA
Thunder(Completed}
Fiksi Penggemarငါကသားေခ်ာ့ေတးမဟုတ္ဘူးခ်စ္သူ! ငါကသားချော့တေးမဟုတ်ဘူးချစ်သူ!
