Thunder(Completed}

🌚Part 21🌚

အခုခ်ိန္ထိ မီးမပိတ္ေသးတဲ့ အိမ္ေလးကို
ၾကည့္ရင္း ရိေပၚေတြေ၀စြာပဲ အိမ္ေရွ႕မွာ
ရပ္ေနမိတယ္။အခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ည၁၂နာရီ
ရိွေနၿပီ။ပတ္ပတ္လည္မွာ ေမွာင္မဲေနၿပီး
သူ႔တစ္အိမ္တည္းကြက္လင္းေနခဲ့ေတာ့
အေမွာင္ေၾကာက္တဲ့ေကာင္ေလး
မီးမပိတ္ေသးတာလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္လြတ္
ကိုယ္လြတ္ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။

ၿခံတံခါးဆီ လက္တင္လိုက္မိသည္နွင့္ အလို
အေလ်ာက္ပြင့္ဟသြားတဲ့ တံခါးခ်ပ္ေတြ။
ညေနေစာင္းတာနဲ႔ ၿခံတံခါးကို အေသပိတ္
တတ္တဲ့ ေရွာင္းက်န္႔က အခုလို တံခါးေစ့ရံုေလး
ထားတာေတြ႕ေတာ့ အ့ံၾသရေသးသည္။
သူ၀င္လာဖို႔ အခက္ေတြ႕မွာစိုး၍ဆိုတာ
ေျပာစရာမလိုေအာင္ပင္။ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာေပၚ
ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနေသးသည့္
ပံုရိပ္ျဖဴေလးနား ျဖည္းျဖည္းခ်င္းကပ္သြားမိတဲ့
ရိေပၚေျခလွမ္းေတြက ခပ္မွန္မွန္။

ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်ရင္းနဲ႔ပင္ ေကာင္ေလး
မ်က္နွာကို အနီးကပ္ေငးၾကည့္မိသည္။
တစ္ေန႔လံုး ညစ္ညဴးခဲ့သမ်ွစိတ္ေတြေျပသြား
သလိုခံစားခ်က္က ဘယ္ရယ္မသိျဖစ္တည္
လာတာမို႔။

ရိေပၚကိုေစာင့္ရင္း ျဖစ္သလို အိပ္ေပ်ာ္သြား
တာမွန္း သိရေတာ့ အမည္မသိတဲ့ လိႈင္းတစ္ခ်ိဳ႕
ရင္ထဲျဖတ္ေျပးသြားသည္။အိမ္ျပန္ခ်ိန္ တစ္စံု
တစ္ေယာက္ ေစာင့္တာ ခံရတဲ့လူသားေတြရဲ႕
ခံစားခ်က္က မဆိုးမွန္းရိေပၚနားလည္လာၿပီ။
ခပ္အုပ္အုပ္က်ေနသည့္ နဖူးေပၚက ဆံစေလးကို
လက္ညိဳးထိပ္နဲ႔အသာဖယ္ရွားမိသည္။
ဖိနမ္းခ်င္စရာ နဖူးေျပေျပေလးဟာ အျပစ္ေျပာစရာ
မရိွ။ထိုမွတဆင့္ မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ကေလးေတြ။
သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္တတ္တဲ့ မ်က္၀န္းညိဳေလးရဲ႕
ခံတပ္အျဖစ္ လွလွပပရိွေနတတ္တာမ်ိဳး။

နီရဲရဲ နႈတ္ခမ္းဖူးေလးက အိပ္ခ်ိန္မွာ အနည္းငယ္
စူထြက္ေနသည္။မၾကာခင္ကမွ အသံုးခ်ခံအေနနဲ႔
ရိေပၚ နမ္းရိူက္ခဲ့ဖူးတာေလး။

"ေပၚေကာ.."

သူၾကည့္ေနမွန္းသိသည္နွင့္ မ်က္ဆံေလးက
ေနရာေ႐ြ႕ရသည္။နိုးနိုးခ်င္း ရဲေနၿပီျဖစ္တဲ့ပါးေလး
က ဖိဆုပ္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို
ျဖစ္ေနၿပီ။