Swiped Memory (Sanoma University 1)

Chapter 10

"Iced coffee."

"Thanks." I said nang kuhain ang order ko mula kay Marcus.

"It's about time you agreed to go out." he chuckles.

Hilaw ang ginawad kong ngiti. Marcus and I have been talking for a while. Bihira, pero okay naman siyang kausap.

Napalingon ako sa aking likuran nang may kumalabit sa akin.

"Janel!" gulat kong bati nang makita ang nakatayo sa aking harapan.

Agad kong napansin na may kasama siya. 

"J-jake." I stammered. 

"Hi, Feliyah." he greeted.

Tumagal ng ilang segundo ang titig ko sa kaniya, hindi makapaniwalang nandito siya sa aking harapan.

Bumaling agad ang atensyon ko sa iba nang mag salita si Janel.

"Sis, tatanong ko lang kung may klase ba mamaya sa management? Papa-attendance sana ako eh." 

I shook my head; still processing what is happening.

"Nako, hindi ko sure eh. Excused kasi ako ng ganung oras... may training." 

Deep inside pinapakiramdaman ko ang kilos at tono ko. Hindi naman kaya ako mukhang awkward?

"Ay, ganun ba? Sige, mag tatanong nalang ako sa iba. Thanks ha?"

I nodded and smiled.

"Let's go babe?" Janel looks at Jake and he nods at her.

Pinagsalikop ng maliit na babae ang daliri nila ni Jake. From that I'd assume he's her new girlfriend.

"Una na kami, thanks ulit!" She cheerily waves. 

I only smiled more pero nang mag tama ang tingin namin ni Jake, I somehow faltered.

He didn't say a word kaya hinila na siya ng aking blockmate papalayo sa akin.

Hindi naman ako todong affected. But in a way it sucked. 

Sa lahat ng nakausap ko online, he was the closest one I had.

Ngunit siya rin ang natatanging nakausap ko na umayaw ng walang pasabi.

I usually do the unmatching and ghosting.

Sayang, cool pa naman siya.

"Training? Athlete ka pala?" 

Kumawala ako sa aking iniisip. Oo nga pala, may kasama ako.

"Hindi ah." sagot ko matapos sumipsip ng kape mula sa straw.

"Eh ano yung training mo?" Marcus probes.

Inalog ko ng bahagya ang hawak kong baso. The sound of ice moving around my cup filled the short silence.

"Kasali kasi ako dun sa Mr. and Ms. Sanoma Titans." I explained, feeling a little embarrassed.

I looked at him through my lashes. 

His lips parted a bit, quite taken aback from my revelation.

As seconds passed, natawa nalang ako.

"Uy, okay ka lang ba? Ba't parang gulat na gulat ka?" I questioned, still finding it funny that he's stunned.

"So... she's the mystery girl pala?" 

Napabaling ako sa aking likuran nang marinig ko ang matinis na boses.

It was Crystal looking sly with her arms crossed and lips curved into a smirk.

Tumaas ang kilay ko dahil hindi ko na agad nagustuhan ang tingin niya sa akin.