{Traanman VS poestijger}

20=[Don kaaklijn]

Pov Joost

Ik schrik wakker van een pijn scheut in mijn arm. Plots herinner ik me weer wat er gebeurd was. Poestijger heeft een oranje spul ik mijn gespoten. Ik sta op uit mijn bed... wacht... oke. Heeft me blijkbaar in bed gelegd. Hij heeft dus een klein hartje. Ik grinnik. Als ik in de keuken kom zie ik dat hij een briefje heeft achtergelaten.
"Vanavond om 19:30." Ik ga even door mijn haar heen en loop naar de badkamer. Ik zie er oke uit. Poestijger heeft me niks ernstig aangedaan. Tot ik die gigantische blauwe plek op mijn arm zie. Nu het is niet echt blauwe plek zoals je hem kent... het is licht blauw met grijs en wit achtig. Mijn handen jeuken enorm. Wat is dit? Ze jeuken harder en harder. Ze voelen verbrand aan. Wat heeft Poestijger met me gedaan?!

Pov Ectomaan

Ik heb geen goed gevoel over Dokter Spitzbube. Wat doet hij hier toch? Als Poestijger ik de tijd gaat en de leeuwin gaat helpen zal alles wat zich hier afspeelt weg zijn. Ik vetrouw het echt niet. Ik sta op en loop mijn kantoor uit en wandel door de gangen van mijn ziekenhuis naar de kamer van Duncan. Hij heeft een aparte kamer. Die heb ik onlangs laten maken voor hem. Het is op het dak. Het is een mooi uitzicht over de stad. Alleen jammer genoeg kan hij het niet zien... Misschien... nee Don. Ik kan het verleden niet veranderen... gefrustreerd ga ik door mijn blonde haren. Ik kom aan bij Duncan.
'Dag jongen.' Zeg ik meteen. Ik ga met mijn hand door zijn bruine haren. Daarna kijk ik over de stad uit. Ik zie het gebouw van Jeremy's familie, het grote winkel centrum, de drukke winkel staat, de haven en noem het allemaal maar op. Ik zie de gigantische jacht van Spitzbube weer aanmeren. Wat doet hij allemaal?...

Pov Harm

Ik staar wat voor me uit en droog wat glazen af. Er komen twee jongens binnen. De ene is lang en smal en de andere is iets breder en kleiner. Ze lijken best op elkaar. Ze gaan in een hoekje zitten. Ik ga naar ze toe.
'Hallo, Harm is de naam, wat willen jullie drinken?' Vraag ik vriendelijk.
'Euh... Twee cola's.' Zegt de lange. Ze lijken wel bang van me. Ik knik en loop terug naar de toog, daar staat ondertussen al een jongen met zwart haar. Een beetje een badboy. Beter komt hij hier geen drama maken.
'Hallo, jij bent toch Harm?'
'Ja.' Zeg ik.
'Aangenaam, ik ben Don. Maar de meesten zeggen kaaklijn. Ik ben opzoek naar een baan. Zou jij wat hulp kunnen gebruiken?' Ik denk even na. Als Tolman zou ik hem wel kunnen gebruiken.
'Kan jij een geheim bewaren?' Vraag ik achterdochtig.
'Ja man bro. Tuurlijk. Want euh...' hij kijkt even achterdochtig rond en komt dichter.
'Ik kom eigenlijk net uit de gevangenis...' ik kijk hem geschrokken aan.
'Wacht even.' Ik ga snel aan de twee jongens hun cola geven en wenk die euh... Don? Mee naar achter.
'Hoezo kom je uit de gevangenis?' Vraag ik als we in de opslag ruimte zijn.
'Ik euh... ik was veroordeeld voor slagen en verwondingen, inbraak en drugsdealen...' hij word rood en kijkt naar de grond. Hij heeft er spijt van zo te zien.
'Hoe lang zat je?'
'Drie jaar.' Ik knik.
'Nou, ik geef je één kans.' Hij kijkt me blij aan.
'Bedankt man.'
'Maar euh... ik moet er vaak tussen uit weet je wel. Dus als ik plots weg moet sta je er alleen voor. Oke?' Hij knikt.
'Is goed.' Ik schud hem de hand.

Pov Ronald

Na dat we bij een cafeetje wat gaan drinken waren, keren we terug voor ons plan. We moeten snel in actie komen.
'Spitzbube is weer aangemeerd!' Zegt Wilbo.
'Niet!' Hij zucht.
'Jawel. We moeten snel zijn. Maar we gaan dit echt niet alleen aan kunnen. We hebben hulp van Traanman en Tolman nodig. Ik bel de baas op.'
'Neen! We moeten dit eerst zelf doen.' Wilbo zucht en gaat met zijn hoofd in zijn handen zitten.
'Daar gaan we weer... je ego is weer te groot voor wat hulp...'
'Dat is niet!'
'Jawel.'
'Nee! We gaan gewoon NU naar spitzbube!' Zeg ik opstandig.
'Nee! We gaan met een plan! Het is bijna klaar!' Snauwt Wilbert.
'Oke! Oke! Wat jij wilt!' Ik kruis mijn armen en ga koppig op de grond zitten.
'Kleuter.' Hoor ik hem fluisteren. Ik grom even boos.

Na een uurtje is Wilbert klaar. We bellen de baas op.
'Baas we gaan nu naar Spitzbube toe.' Zeg ik,
'Wow! Wat?! Nu al?!'
'Agent 8008 zijn ego kan niet wachten.' Zegt Wilbert.
'Tuurlijk...' horen we de baas fluisteren.
'Wees voorzichtig!'
'Jawel baas.' Zeggen we in koor.
'Agenten over en uit.' Zeggen we in koor. We doen onze agenten kleren en kogelwerende vesten aan. We pakken onze wapens en springen in onze auto.

Pov Jeremy

Ik zit samen met mijn ouders naar het nieuws te kijken.
'Goedenavond, welkom bij het zeven uur journaal. Over twee weken worden de duurste diamanten over gebracht naar Amsterdam, dat is beslist door de overheid. Ze zeggen dat het hier veel veiliger is dankzij onze Traanman en Tolman. De overheid is er zeker van dat zij Poestijger en ManOMan-Man kunnen tegen houden, mochten ze een poging wagen om deze te stelen. "De beveiliging staat op toppunt" meld de FBI. Het is het nieuwste van het nieuwste.' Ik kijk mijn moeder aan. Ze kijkt me trots aan. Ik bloos een beetje. Ik ben blij dat ik eindelijk wat kan betekenen in deze stad.