{Traanman VS poestijger}

45=[aangetekende brief]

Pov Don kaaklijn

Ik word door elkaar geschud.
Wow! Wow! Wow! Doe eens even rustig!' Zeg ik vermoeid. Ik open mijn ogen en doe mijn kap af.
'Hier.' Pascal duwt een mapje met papieren in mijn handen en loopt weer weg. Hij slaat de deur met een harde klap dicht en doet de deur op slot. Ik schud mijn hoofd. Die gozer is zo irritant en lelijk. Hij zou beter iets doen aan die lelijke littekens op zijn gezicht. Ik bekijk de blaadjes in het mapje.
"George Frieser. Man. 1m87. 54 jaar. Groot en stevig gebouwd." Wie is dat? Ik blader snel door. Het is allemaal tekst met wat hij doet. Poestijger heeft hem liggen stalken? Nou, het zal vast wel een van zijn hulpjes geweest zijn. Die man doet dat niet zelf. Daarvoor heeft hij te veel bad guy shit te doen. Zoals gebouwen opblazen of zo. Ik lees het allemaal door.
'Vader van Traanman.' Staat er plots. Ik ril even. Ik moet de vader van Traanman vermoorden?! Ik blader snel naar het laatste blad. Er staat in grote druk letters.
"Fuck het niet op. Een verkeerde beweging en je hangt." En de drie herkenbare strepen staan er in het zwart onder. Ik slik even. Ik heb veel domme shit gedaan waar ik onderuit ben gekomen. Maar nu heb ik echt wel stress omdat ik weet dat ik niet kan ontsnappen deze keer...

Pov Jeremy

Ik loop naar de cel van Raoul.
'Hoe kan ik naar iemand bellen?' Vraag ik meteen. Roaul pakt drie rode jetons en wenkt me. We lopen naar een gang met allemaal telefoons.
'Bedankt.'
'Graag gedaan.' En Raoul loopt terug weg. Ik bel Don op.

Pov Don

Ik kom net de kamer van Harm uitlopen als ik word opgebeld. 'Gevangenis Amsterdam' staat er.
'Hallo met Don Ectomaan.'
'Don! Jer hier, je raadt nooit wat ik heb ontdekt.' Fluistert hij.
'Wat dan?' Vraag ik. Mijn ogen worden groot. Ik ren Harm zijn kamer terug in.
'Harm!'
'Ja wat?!' Vraagt hij nieuwsgierig.
'Je raad nooit wie de Poestijger is.' Ik duw mijn telefoon in zijn handen.
'Hallo? Hey Jer! ... Dit meen je niet!'

Pov Link

Ik lig in de zon samen met Joost in zijn tuin. Wat heerlijk dit. Alleen Joost vind het minder. Het is veel te warm voor die jongen.
'Linkie?'
'Hmm?'
'Wat is het volgende wat we gaan doen?' Vraagt Joost.
'De komende dagen gaat dat Kaaklijn mannetje ons werk doen terwijl wij genieten van deze dertig graden.' Grijns ik. Joost grinnikt.
'Geef mij maar min dertig graden.' En we lachen even.
'En wanneer word je dan president Poestijger?' Vraagt hij.
'Ssst. Niet zo luid.' Zeg ik rustig.
'Mijn plan loopt tot nu toe fantastisch. Ik heb de pers gebeld. De koning en onze minister president zijn er binnen een paar dagen niet meer.' Lach ik gemeen. Ik kijk naar Joost. Een brede grijns op zijn gezicht maakt me warm vanbinnen. Nog warmer dan ik al heb.

Als de zon begint onder te gaan, gaat Joost naar binnen om te koken. Ik denk nog even aan mijn plan van morgen. Mark Rutte gaat neer en de koning ook. Ik grijns breed. Traanman zal niet in mijn weg lopen. En als Harm het nog maar waagt, dan is hij er ook geweest. Jeremy en Harm zijn toch geen vrienden meer. Waarom zijn zij juist Traanman en Tolman? Vuile verraders. Als ze hadden gewacht kon ik hun aan MIJN kant krijgen.
'Link! Eten is klaar!' Haalt Joost me uitgedachten. Ik sta op en loop naar binnen. Hij houd even zijn hand onder zijn bord om het koud te maken. Ik grinnik en begin meteen te eten nu het nog warm is.

Pov Jeremy

Ik zit de hele dag met Link in mijn hoofd. Hoe kan hij mij zo verraden?! Ik denk zelfs dat ik voor ManOMan-Man ook niet ver moet zoeken. Hoe kunnen Link en Joost zo zijn?! Wat is er mis gegaan in onze vriendschap?
'Jeremy! Help je me nog opvouwen of ga je daar de hele dag staan dromen?' Zegt Matthy.
'Huh? Sorry. Ik ben er niet bij vandaag.' Hij grinnikt.
'Ik merk het.' Zegt hij.

Als we klaar zijn met werken komt er een cipier naar me toe.
'Je hebt post.' En hij drukt een brief in mijn handen. Hij geeft me een extra schouderklopje. Terwijl ik naar mijn cel loop open ik de brief. Het is een aangetekende van Lotje. Mijn zaak komt overmorgen om half twee voor in de rechtbank. Ik slik even. Oh nee.

Pov Duncan

'Duncan! Eten is klaar!' Roept mam.
'J-ja! Ik kom.' Ik kijk nog een keer naar het envelopje op mijn bureau. Ik kijk straks wel. Ik loop naar beneden. Ik zie mijn vader net toekomen. Ik zwaai even en loop dan naar de keuken.
'Pap is er.' Zeg ik.
'Oh, perfect.' Ik ga aan het hoofd van de tafel zitten. Terwijl ik mijn eten opschep, zit die enveloppe nog altijd in mijn hoofd. Wat zou het toch zijn? Mijn vader komt de keuken binnen.
'Hey lieverd.' Zegt mam.
'Hoi pap.' Zeg ik afwezig.
'Hallo.' Zegt hij en hij ploft neer in zijn stoel.
'Wat een dag zeg.' Zucht hij. En hij gaat onderuit gezakt zitten.
'Hoezo?' Vraagt mam.
'Er is een vreemde ontdekking gedaan over Poestijger.' We kijken hem nieuwsgierig aan.
'Ik kan alleen niet zeggen wie.' Mam kijkt hem geïrriteerd aan.
'Waarom niet?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Omdat als we zijn naam zeggen in de rechtbank niet alleen Jer dood is, maar ook zijn hele familie en wij ook.' Ik slik even.
'Zeg het nou maar gewoon.' Zegt mam nieuwsgierig.
'Neen! Het is te gevaarlijk! Hij is sterker en machtiger geworden. Hij kan Jer zijn indentiteit in één vingerknip vrijgeven. Poestijger kan gevangen loslaten en dan? Twee keer raden wat er met hem gebeurd. Die jongen word levend gevild.' En hij schud zijn hoofd. Ik eet snel door en loop meteen naar boven.
'Duncan! Je bord in de vaatwasser zetten is niet moeilijk!' Schreeuwt mam.
'Ja straks!' Roep ik. Ik draai mijn deur op slot en open het envelopje. Er zit een usb stickje in een briefje. "Overmorgen 13:30." Ik snap er niks van. Ik doe mijn laptop open en steek mijn usb erin. Het is een filmpje. Nee dit kan niet! Ik heb dat gedaan?!