{Traanman VS poestijger}

58=[the big end: Traanman VS Poestijger]

Pov Link

Ik stamp Jeremy naar achter. Excuses voor dat knietje gaat hij niet krijgen. Hij ligt niet ver meer van de rand. Grijnzend loop ik naar hem toe. Ik maak onderhandse gooi beweging en een vuurbal vliegt naar hem toe. Jeremy rolt weg van mijn vuurbal. Hij vuurt waterstralen naar me, maar ik maak een zwaai beweging en het water verdampt.
'Je hebt verloren. Loser.' Zeg ik grijnzend.
'Ik geef niet op.' Zegt hij en hij krabbelt overeind. Ik schop hem onderuit en belandt knielend voor me neer. Ik richt mijn geweer op hem.
'Riskeer het je te bewegen.' Ik zie dat Joost, Harm meesleurt.
'Op je knieën naast die andere sukkel!' Schreeuwt Joost. Harm zijn arm bloed vreselijk. Maar waar de wonde zat lijkt het wel een witte steen die gebroken is. Ik trek Jeremy zijn zak af. Opgedroogd bloed zit over zijn kin en bij zijn neus. Onder zijn oog zit een grote blauwe paarse plek. Joost trekt Harm zijn oogmasker af. Ze kijken ons moordend aan.
'Precies waar we jullie willen. Knielend en verslagen voor ons.' Zeg ik grijnzend.
'Hoe voelt het om machteloos te zijn?' Vraagt Joost. Jeremy en Harm staren naar de grond.
'Ik denk, dat we er een einde aan gaan maken.' Grijns ik.
'Wees een man en trek jullie masker af.' Zegt Jeremy plots. Ik kijk Joost aan. Hij knikt kort. Ik doe mijn half kapotte oogmasker af. Door zijn kogel, is mijn masker een stuk afgescheurd, rot joch. Joost doet zijn bandana naar beneden.
'Mooie gezichten, vind je niet? Jeremy.' Ik spreek zijn naam met vreselijk veel afgunst uit.
'Hou je bek.' Zegt hij. Ik sla hem vol in zijn gezicht. Mijn hand staat lichtjes gebrand in zijn wang.
'Na dat ik jouw heb afgemaakt, maak ik die klote moeder van je af.'
'Wat zeg je?! Jij moet je bek houden! Moederloos-.' Woedend sla ik Jer in elkaar. Als ik klaar ben gooi ik hem op de grond. Hij spuugt allemaal bloed uit.
'HOU JE MOND! Ik laat me niet twee keer in acht jaar tijd een m-.' Ik krijg het niet over mijn lippen. Ik voel tranen op komen. "Nee Link! Waag het niet te gaan huilen!" Hoor ik mijn vader zijn stem in mijn hoofd. Ik slik mijn tranen in.
'Ik sterf tenminste als een held en leef niet als moordenaar.' Zegt Jeremy. Ik lach spottend.
'HA! Bespaar me je praatjes!' En ik richt mijn wapen op hem.
'Hopelijk sturen ze je naar de hel.' Zeg ik kil.
'Ik wil rechtstaand sterven.' Zegt hij. Ik zucht.
'Vooruit dan.' Ik trek hem recht.
'Link, bent echt een idioot.' Zegt hij en hij wilt me hoeken met zijn elleboog. Maar ik buk net weg en sla in zijn buik

Pov Joost

Jeremy misleid Link en ze beginnen te vechten. Ik word afgeleid en Harm neemt zijn kans. Hij staat recht en wilt me slaan, ik doe een stap naar achter en hij valt bijna voorover. Ik lach.
'Ha! Sukkel!' En ik sla hem weer. Ik maak mijn handen ijskoud. Maar Harm wakkert een wind aan. Ik vlieg een meter of drie achteruit. Ik kijk naar links, Link... is aan het verliezen?!

Pov Jeremy

'Hoe kon ik ooit jaren met jou bevriend zijn?!' Zeg ik kokend terwijl we als boksers tegen over elkaar staan en rondjes lopen.
'Ik kan nog altijd niet geloven dat IK vrienden met JOU was. Aaaargh!' Zegt hij en hij komt naar me toe en probeert me een paar keer te slaan maar ik blokker hem. Hij begint uitgeput te raken. We lopen nog een paar rondjes.
'Je hebt me bedrogen Jeremy, jou moeder heeft mijn moeder vermoord en ik heb haar beloofd haar nakomelingen te vermoorden.' Woedend loop ik nu op hem af. Hij blokkeert mijn vuisten en duwt me van hem weg. We zijn niet ver meer van de rand van het dak. Ik weet niet hoelang we al vechten, maar ik weet zeker dat de zon binnenkort zal opkomen.
'Ik had al veel eerder je nek moeten breken.' Zegt hij en een paar beelden van het middelbaar vliegen voorbij. Tijdens lichamelijke opvoeding zat ik op mijn knieën na een val tijdens een potje voetbal, hij pakt mijn hoofd vast. Ik was doodsbang dat hij mijn nek ging breken. We waren aan het verliezen "door mij" zogezegd.
'Het competitieve beest in jou is nooit weg gegaan.' Zeg ik.
'Inderdaad.' Grijnst hij breed en hij springt weer naar me toe. We delen elkaar flinke klappen uit. Link begint zwakker te worden. Ik sla harder en harder. Ik sla Link in zijn gezicht en hij geeft me een stamp in mijn buik. We wankelen achteruit. Link net iets te ver. Een halve meter voor de rand kan hij zich nog recht houden. Die psychopathische blik in zijn ogen irriteert mij. Ik loop naar hem toe en we geven elkaar een laatste slag. Ik ontwijk Link die me wilt hoeken met zijn elleboog en stamp hem in zijn buik, maar dat was de grootste fout in mijn leven. Alles gaat in slowmotion. Link valt achteruit. Ik probeer zijn arm te grijpen, maar die ontsnapt uit mijn hand. Link valt de diepte in.
'LIIIIIIIIIIIIINK!' Hoor ik Joost schreeuwen. Hij komt aan renen en knielt neer bij de rand. Versteend kijk ik hoe hij meters diep van het gebouw valt. Ik kijk toch weg en hoor een doffe klap.
'NEEEEEE!' Schreeuwt Joost woedend. Ik kijk over de rand. Dit had ik nooit gewild.

Ik loop naar zijn lichaam toe. Zijn groene ogen zijn wijd opengesperd, er loopt bloed uit zijn mond en achterhoofd, zijn lelijk schram schot is al opgedroogd. Tranen lopen over mijn wangen. Ik huil in stilte. Ik hoor piepende banden.
'Jer! Harm!' Zegt de stem van Don.
'Jer! Je bent ongedeerd!' Zegt Roos opgelucht. Ik wijs naar Link zijn dode lichaam. Ik hoor Roos meteen naar adem happen.
'Oh nee...' zegt Don zacht. Don loopt naar Links lichaam toe en voelt aan zijn hals. Hij kijkt ons aan en schud zijn hoofd. Ik hoor nog een auto.
'Jer!' Ik herken de stem van mijn
Moeder. De voetstappen van Lotje en Duncan herken ik meteen, Ik voel hun ogen mijn arm volgen. Enzo, Lotje, Duncan en mam happen naar adem. Meteen is het stil. We horen boven op het dak nog steeds het gesnik van Joost. Ik kijk Don aan recht in zijn ogen.
'Ik sloeg hem en hij viel. Ik greep zijn hand, ik voelde zijn warme hand nog. Hij ontsnapte uit mijn hand...' Er is alleen stilte.
'Ik heb Link vermoord.' Zeg ik zacht. Tranen blijven over mijn wangen lopen. Don loopt naar Links lichaam toe en hij sluit Link zijn ogen.
'Ik heb Link vermoord!' Ik val op mijn knieën en huil zo hard als ik kan. Ik voel Harm zijn armen rond me.
'Ik heb hem vermoord!' Schreeuw ik huilend.
'Ssssst!' Sust Harm me.
'Het is zijn eigen schuld.' Ik duw Harm van me af.
'BULLSHIT! IK heb HEM geduwd!' Ik grijp naar mijn haar.
'Jer! Rustig maar!' Sust mam me.
'Rustig maar. Alles komt goed.' Tranen blijven lopen. Waarom duwde ik hem? Waarom ontglipte zijn arm mijn hand? Waarom?...