{Traanman VS poestijger}

33=[Woedende Poestijger]

Pov Jeremy

Ik voel een zachte ondergrond. Ik open mijn ogen. Alles komt me bekend voor. Ja! Het is gelukt! Ik ben weer in mijn eigen kamer! Ik kijk op mijn telefoon. "6 april 2021" staat er. Blij sta ik op en neem wat kleren uit mijn kast daarna open ik voorzichtig de deur en kijk rechts.
'Oh hey Jer.' Zegt Enzo plots als ik de trap af loop.
'HEY ENZ.' Zeg ik net iets te vrolijk en draai me om.
'Mam is gaan werken. Je moet niet gaan vandaag. Daarom heeft ze je niet opgeroepen. Ze zegt dat je Link moet gaan troosten nu zijn vader er niet meer is.' Dit moet zeker al een keer gebeurd zijn... ik voel het want mijn handen trillen.
'Is goed, troost kan hij wel gebruiken.' Zeg ik. Enzo knikt.
'Ik ga naar de les.' En Enzo loopt loopt me voorbij naar beneden.
'Is goed.' Ik ga Harm bellen! Hopelijk is hij blij met dit nieuws. De telefoon gaat over.
'Hallo Jeremy?' Zegt hij.
'Hey Harm! Het is ons gelukt!'
'ECHT?! Oh mijn god! Wat goed! Nu alleen nog kijken op onze Ectomaan terug is.'
'Oh ja, zie ik je over een kwartier in onze cave?'
'Is goed! Tot zo!' Zegt hij blij, en we hangen op.

Pov Link

Ik word wakker met barstende hoofdpijn. Ik open mijn ogen en staar naar het plafond. Het is een donkere kleur en het komt me bekend voor. Ik ga recht op zitten. Ik herken de kamer waar ik ben meteen. Ik sta op en loop naar het bureau. Er staan twee foto's. Een van de leeuwin en een van mijn familie. Ik kijk rond en zie kastdeuren ingebouwd in de muur. Ik trek ze open. Een zwart latex pak, zwarte schoenen mooi op een pas pop. Een zwart oogmasker en zwarte katten oren. Wacht even! Het plan is mislukt!
'AAAAAAAAAAAAAAARRRRRGGGHHH!' Schreeuw ik woedend.
'Huh?' Joost springt van op de grond.
'NEE! NEEN! NEEN! NEEEEEE! Die kut traanman!' Mijn handen trillen van woede.
'Wat is er?' Vraagt Joost bang. Rare vage flarden van wat er gebeurt is vliegen rond mijn hoofd.
'HET WAS ONS BIJNA GELUKT! Traanman is opnieuw in de tijd gegaan en heeft ons tegen gehouden! AAAARGH!' Twee vlammen komen van mijn handen af. Joost deinst bang achteruit. Hij kijkt me doodsbang aan.
'L-Link, a-alles oke?' Vraagt hij bang.
'Wat denk je zelf, idioot!' Woede giert door mijn aderen. Ik lijk wel te ontploffen.
'AAAAAAAAAAARGH!' Ik laat even mijn stoom af, letterlijk! Als ik gekalmeerd ben kijken er twee bange ogen van achter de zetel. Ik kom weer tot mezelf.
'Sorry... ik...'

Pov Joost

Link is woedend! Zijn hele lichaam geeft vuur af. Ik duik weg achter de zetel. Zijn ogen zijn oranje rood achtig. Hij maakt me doodsbang... als hij weer tot zichzelf is gekomen is hij helemaal van slag. Hij zakt neer op zijn knieën. Ik loop voorzichtig naar hem toe en kniel naast hem neer. Hij knippert een paar keer met zijn mooie groene ogen.
'Sorry Joost. Ik wou je niet uitschelden...' tranen hopen op in zijn ogen.
'Hey, het is oke.' Zeg ik lief en ik leg mijn hand op zijn schouder. Wat ik beter niet had gedaan.
'AAAAAUUUUUWWWW!' Schreeuw ik. Mijn andere koude hand koel ik hem af.
'Link! Je bent gloeiend heet! Letterlijk!'
'Het spijt me...' zegt hij.
'Het is jouw kracht. Daar kan je niet veel aan doen. Mag ik je proberen afkoelen?'Hij knikt. Koude rook komt van mijn handen. Link lijkt er niet echt last van te hebben. Wat logisch is, als je zo een hitte af geeft. Na een tijdje pak in zijn hand vast.
'Jij bent weer "normaal" maar te warm voor mij.' Grijns ik. Hij grinnikt even. We kijken elkaar even aan. Hij heeft zo een mooie groene oge-. Nee Joost! Ik went mijn blik af. Ik kan niet verliefd zijn op Link.
'Alles oke?' Vraagt zijn lieve stem. Ik waak op uit gedachten.
'Euh, ja.' Zeg ik met een lach en ik sta op.
'Maar wat gaan we nu doen? Nog eens in de tijd?' Vraag ik. Hij staat op.

Pov Link

Als ik rechtsta vliegen rare memories voorbij en een gedachte die zegt "JEREMY IS DE TRAANMAN!".
'Link?'
'Huh?'
'Alles oke?' Vraagt hij.
'Joost, wie denk jij dat de Traanman is?' Joost kijkt geschrokken en wankelt naar achter. Hij krijgt waarschijnlijk ook vreemde vlagen van memories.
'Jeremy?' Fluistert hij. Ik knik.
'Hij bedriegt ons.' Zeg ik. Een geniaal plan popt op in mijn hoofd.
'Joost, ik heb een geniaal idee.' Zeg ik gemeen grijnzend. Een gemene grijns staat op zijn gezicht.

Pov Jeremy

Als Harm en ik onze cave binnenlopen is er niemand. Dus ik besluit hem een bericht te sturen. Harm en ik zetten wat Netflix op en gaan zitten in de zetel. Als we geluid horen vanuit de gang doen we het scherm vlug uit. We gaan mooi naast elkaar staan. De deur gaat open en Don verschijnt.
'Ohw...' zegt Harm best teleurgesteld. Ik geef hem een stamp.
'Auw!'
'Don, ons plan is half gelukt.'
'Plan?' Hij kijkt plots geschrokken en legt zijn hand op zijn voorhoofd. Hij wankelt naar achter. Harm pakt de bureau stoel en ik help hem even.
'Alles oke?' Vraag ik. Hij knikt.
'Ik weet het weer. De tijdlijnen zijn zich een soort van aan het vermengen. Maar goed, jullie hebben je oude Don niet terug.'
'Het maakt ook niet uit. We mogen je wel.' Grinnik ik. Hij lacht even.
'En Duncan?' Vraagt Harm.
'Die is in de stad met een vriend.' Ik adem opgelucht.
'Hij ligt niet meer in coma. Gelukkig.' Zeg ik blij.
'Dit moet gevierd worden!' Zegt Harm.
'Hebben we champagne?'
'Ja, kom maar mee.' Lacht Don.
'EEEEY!' Roept Harm vrolijk. Ik ga even zitten in de zetel. Onze Ectomaan is dus nog steeds dood... ik moet het nog even verwerken.