{Traanman VS poestijger}

48=[de rechtzaak]

Pov Link

Ik zit in mijn nieuwe hide out, samen met Joost,  een plan voor te bereiden als er aangebeld word. Ik kijk even wie het is. Wat doet Pascal nu weer hier?
'Één moment!' Zeg ik door de parlofoon.
'Wie is het?' Vraagt hij.
'Pascal.' Zucht ik en we kleden ons snel om. Ik laat hem verder komen. Als de deur open gaat kijk ik hem geïrriteerd aan.
'Wat moet je?' Snauw ik.
'Don heeft gefaald.' Mijn ogen worden groot en die van Joost ook.
'Wat zeg je?!' Zeg ik boos.
'Hij heeft die man in zijn schouder geschoten. Die ene man acteerde dood.' Ik voel mijn bloed koken. Twee vlammen komen van mijn handen. Pascal doet bang een stapje naar achter.
'Rustig Poestijger.' Zegt Joost. Door zijn lieve stem word ik rustiger.
'Ik weet wat ik met die jongen aan moet! Nu ophoepelen! Je geld komt nog.' Pascal knikt en loopt weg.
'Don kaaklijn!' Roep ik woedend. Ik pak mijn Poestijger telefoon en ren de bosjes in. Anders kan de politie me zo tracen. Daar heb ik geen zin in.

Pov Jeremy

'Goed, ik wil graag de partij van de geheime dienst horen.' Zegt de rechter streng.
'Dank u, mevrouw de rechter.' Terwijl hun advocaat een of ander pleidooi geeft, kijk ik even rond. Er zitten hier en daar mensen verspreid. Waarschijnlijk geheim agenten. De jury luistert ook heel aandachtig. Ik luister niet. Die vent kan de boom in. Na een tijdje luister ik maar weer naar die saaie advocaat van de geheime dienst.
'En daarom edelachtbare en mensen van de jury, is het belangrijk dat deze onbezonnen jongeman langer achter de tralies gaat!'
'Dank u! Meneer Van Straten. Ik zou graag de kant van de heer Frieser horen.' En hij gaat weer zitten. Lotje staat op.
'Dank u edelachtbare. Ik kom mijn cliënt vrij pleiten. Hij is meer dan honderd procent onschuldig! Ik val met de deur in huis! Mijn cliënt was die dag met een vriend van hem, Harm De Vries, die hier nog niet aanwezig is. Zij waren de hele dag aan het gamen, ze hebben samen een biertje gedronken en hebben in de tuin gezeten. Meer niet. Er was geen ENKEL maar dan ook geen enkel bewijs dat mijn cliënt die moord zou gepleegd hebben! De politie heeft zich gebaseerd op één telefoontje! Zonder boe of ba stormen ze het huis van mijn cliënt, Jeremy Frieser, binnen. Hij word staande gehouden, maar één keer verhoord en dan word hij alsnog, zonder deftige bewijzen in de cel gegooid!'
'Bezwaar edelachtbare!' Zegt de andere advocaat.
'Meneer Van Straten u bezwaar word geweigerd.! De advocaat kijkt mij boos aan. Wat heb ik nou weer gedaan?
'Mevrouw Ectomaan, gaat u verder.' Zegt de rechter. Plots gaat er een deur open. Iedereen kijkt om. Harm word knal rood.
'Mijn excuses mevrouw de rechter.'
'En u bent?' Vraagt ze vrij arrogant.
'Harm De Vries.' Met een rode kop gaat hij zitten.
'Goed, ten eerste Dank u, edelachtbare. Waar was ik? Oh ja! Het verhoor.' Gaat Lotje verder.
'Mijn cliënt zat in voorarrest zonder enig overleg! Ik wil graag dat de geheime dienst een geld boete betaald en de emotionele schade vergoed. Dat was het edelachtbare.'
'Dank u mevrouw Ectomaan. Ik heb toch nog een paar vragen voor meneer De Vries. Zou u even naar voor willen komen?' Harm staat op en loopt naar voren.
'Meneer De Vries. Ik lees hier dat u, voor dat Meneer Frieser werd opgepakt, u een verklaring heef ingediend? Klopt dat?' Harm schud zijn hoofd.
'Dat heb ik niet gedaan mevrouw de rechter.' Zegt Harm bang. De rechter kijkt hem niet begrijpend aan.
'Hoezo niet? Het staat hier?'
'Ik was onder een soort hypnose. Ik heb nooit geweten dat ik daar binnen ben geweest.' Zegt hij. Lotje kijkt me aan. Die blik op haar gezicht voorspeld niks goed.
'Hmm... dank u voor u bijdrage. U kan weer gaan zitten.' En dat doet Harm meteen.
'Meneer Jeremy Frieser. Wilt u even naar voorkomen?' Ik sta op en ga op dezelfde plaats als Harm staan.
'Goed. De moord die gepleegd is op Agent E. M. Hebt u dat gedaan?' Vraagt ze.
'Nee, dat heb ik niet gedaan.' Zeg ik rustig.
'Waar was u om het moment van de moord?'
'Bij Harm.' Zeg ik. Ze knikt bedenkelijk.
'U mag terug gaan zitten.' Oh jee...
'Beste leden van de jury! Ik richt mij tot u. Denkt u na deze feiten gehoord te hebben, dat de heer Jeremy Frieser schuldig is aan de moord?' De helft steekt hun hand op. Hoezo?!
'Oei, oei...' hoor ik de rechter stil zuchten.
'Ik ga in beraad slaging! Over tien minuten uitspraak.' En ze slaat met die typische hamer op tafel. Ik zucht verslagen.
'Rustig, het komt goed.' Zegt Lotje.
'Ik weet het toch niet hoor.' Zucht ik.
'Waar is pap eigenlijk?' Vraag ik.
'Die ligt in het ziekenhuis. Een jongeman moest, waarschijnlijk in opdracht van Poestijger, pap vermoorden. Maar de jongen schoot twee keer in zijn schouder. Hij zei tegen pap dat hij dood moest blijven acteren zolang hij nog niet weg was. Pap acteerde dat hij dood van zijn stoel viel en het werkte.' Ik woede kookt. Waarom wil Link mijn vader dood?! Wat heeft hij?

Na tien minuten van beraadslaging komt het hof terug. Het lijkt wel de kerk. Staan, zitten, staan, zitten jemig...
'Goed! Bij deze is het duidelijk voor ons! Er zijn genoeg bewijzen dat de heer Jeremy Frieser schuldig word bevonden aan de moord van een geheim agent! Bij deze leg ik u een celstraf van 15 jaar op en-.'
'STOP! JEREMY IS ONSCHULDIG!' Duncan komt de rechtszaal in gestormd met een laptop in zijn hand. Don en Lotje kijken elkaar vragend en verward aan.
'En wie ben jij?' Vraagt de rechter.
'Duncan Ectomaan. En ik heb het bewijs dat het Jeremy niet was! Het was poestijger!' Meteen word er druk gepraat.
'Stilte!' De rechter slaat met haar hamer op tafel. Meteen is het muisstil.
'Ik was het.' Zegt hij plots.
'Wat?!' Roepen Don en Lotje woedend in koor.
'Genoeg! Ik snap er niks van! Kom hier met die laptop!' Roept de rechter. Duncan zet de laptop voor haar neer. Niemand kan echt zien wat er te zien valt.
'Zoals u ziet edelachtbare, het was niet Jeremy. Maar eigenlijk ik ook niet. Het was weer een plan van Poestijger! Hij hypnotiseerde mij zorgde ervoor dat ik dus die moord pleegde. Ik heb dit nooit geweten tot ik een usb stick kreeg met de video. Poestijger hypnotiseerde Harm ook, waardoor het leek alsof het Jeremy was. Maar hij was gewoon bier aan het drinken met Harm. Ik zou het begrijpen mocht u mijn opsluiten. Ook al wil ik dat niet. Bedankt dat u naar me luisterde.' Bedankt hij haar. Duncan klinkt net als Lotje.
'Dit veranderd de hele zaak! Maar wat heeft Poestijger met jullie te maken?' We schudden allemaal ons hoofd.
'Ach ja! Het is Poestijger maar! Ooit krijgen we hem wel! Maar goed! Mijn uitspraak is veranderd! De heren Jeremy Frieser en Duncan Ectomaan zijn on schuldig bevonden! De geheimde dienst zal wel de juridische kosten moeten betalen. Heren! Jullie krijgen de vrijspraak.' En ze slaat met haar hamer op tafel. Ik knuffel mijn moeder meteen.
'Ja! Haha! Jer! Legend!' Zegt Harm blij. Ik zie ook nog hoe Don, Lotje kust van blijdschap. Ik vlieg rond Duncan zijn nek.
'Ooh! Je bent een held!' Bedankt voor alles!' Zeg ik blij.
'Graag gedaan.' Zegt hij. De twee geheim agenten en hun advocaat komen naar ons toe.
'Dit veranderd de hele zaak, proficiat. Ik snap niet hoe we Poestijger over het hoofd hebben gezien.'
'Ach het maakt niet uit. Het is uitgeklaard nu.' Zeg ik blij. Ik schud de drie mannen hun hand.
'Oh! Wat heb ik zin in lekkere macaroni van mama!' Zeg ik en iedereen lacht.
'Dat heb je verdiend.' Zegt Lotje.
'Bedankt voor alles, Duncan.' Zegt mijn moeder lief.
'Ach, ik deed wat ik moest doen.' Zegt hij.
'Wil je wel in het vervolg zo een dingen veel sneller zeggen? Dat je plots een usb ontvangt?' Vraagt Lotje. Duncan knikt.
'Ja, ja, lesje geleerd.' Fluistert hij.
'Weetje eigenlijk van wie die komt?' Vraagt Don. Duncan schud van niet.
'Vreemd.' Zegt Don bedenkelijk. We nemen afscheid van elkaar.
'Ik zie jullie twee nog in de base.' Fluistert Don tegen mij en Harm. We knikken en Don, Lotje en Duncan vertrekken.
'Ik moet ook gaan. Ik moet mijn café dringend gaan openen.' Lacht Harm.
'Doei en bedankt.' zeg ik.
'Doei! Graag gedaan!' Zegt hij terwijl hij weg loopt.
'En dan nu! Lekker eten.' Zeg ik, man en Enzo moeten lachen.