{Traanman VS poestijger}

4=[oh nee! Niet huilen!]

Pov Link

Ik kleed me om als Poestijger. Ik heb Joost wel door. Hij wil een super villain zijn. Misschien kan hij me wel helpen. Als ik ben omgekleed voel ik in mijn zakken. Mijn gsm licht nog thuis... tering! Ik kleed me weer op en fiets naar huis. Mijn hide out ligt niet veel verder van mijn huis. Als ik thuis kom zit mijn vader tv te kijken.
'Hey pap!' Roep ik.
'Dag jongen. Kan je de haard even komen aanzetten?'
'Ja hoor.' Ik loop naar de woonkamer. Ik knip in mijn vingers richting de haard. Meteen vliegt het hout in brand.
'Dank je wel.'
'Graag gedaan.' Ik loop naar boven, en op mijn bureau vind in mijn gsm. Daarna moet ik weer helemaal terug naar mijn hide out. Het is al donker. Dus het is niet zo opvallend. Ik kleed me om en ga naar buiten. Ik klim een gebouw op. Via de daken ga ik richting het huis van Joost. Hij woont niet heel erg ver.

Pov Joost

Ik sta op uit de zetel. Ik ben zo tering moe. Ik loop naar het schuifraam om de gordijnen te sluiten. Plots merk ik iets op in mijn ooghoek. Ik kijk naar het dak van de achterburen. Mijn mond valt open van verbazing. Het is hem! Hij staat daar! De poestijger! Hij grijnst naar me en loopt casual weg. Verbaasd sluit ik de gordijnen. Oh mijn god! Het was hem! Dat moet ik de jongens morgen vertellen!

De volgende ochtend ren ik bijna naar Link zijn kantoor.
'Link! Link! Je raad het nooit!' Ik gooi zijn deur open.
'Ook hallo.' Zegt hij verbaasd.
'Ik heb HEM gezien!'
'Wie gezien?' Vraagt Jer, die toevallig voorbij loopt.
'De poestijger.'
'De poestijger?' Link begint te lachen.
'Ja hoor. Tuurlijk.' Zegt Jeremy niet gelovend. Ik kijk hun verontwaardigd aan.
'Het is echt waar!'
'Ja ja.' Zegt Jeremy die een paar blikken met Link uitwisselt. Teleurgesteld en een beetje boos loop ik naar mijn bureau naast die van Link. Ik kruis mijn armen en staar naar buiten. Mooie vrienden. Misschien gelooft Harm me wel. Ik bel hem op.
'Harm!'
'Ook hallo Joost.' Hoor ik een vermoeide stem zeggen.
'Je raad het nooit! Ik heb gisteren de poestijger gezien!' Het is even stil.
'HAHAHAHA! Joost laat me niet lachen! De poestijger! Waarom zou die jou komen
Opzoeken?! Hahaha!' Verontwaardigt gooi ik de telefoon dicht. Ik staar opnieuw naar buiten. Vandaag moeten ze niet te veel op mijn rekenen. Kut jochen.

———

Pov Jeremy

Ik kijk wat rond in mijn kantoor. Het is hier zo saai. Er word geklopt. Ah leven! Eindelijk!
'Ja?' Ik kijk naar de deur. Oh nee. Daar heb je Roos weer... ik kan haar niet uitstaan. Ze maakt facturen op en zo van die dingen. Veel papierwerk dus. Ze werkt meer tegen dan mee. Ze komt altijd vragen naar geld. Als ze nu alweer komt voor opslag te vragen...
'Hallo Jeremy.' Zegt ze lichtjes grijnzend.
'Hallo Roos.'
'Ik wou graag wat vragen over mijn loon.' GOD DAMIT! IK WIST HET! Daar gaan we weer. Ik wrijf met mijn handen in mijn gezicht. En ga onderuit gezakt zitten in mijn stoel.
'Ja?' Ik draai stiekem met mijn ogen.
'Kijk, ik en Link doen bijna het zelfde werk. Een beetje blaadjes invullen en bladie bladie bla, dus ik vind dat ik 300 euro meer zou mogen verdienen. Dan verdienen we even veel.'
"Oh god! Hou toch je mond! Straks ga je er nog om huilen! Zou jammer van je make up zijn." Denk ik bij mezelf. Ik staar in haar ogen. Plots stokt haar stem en beetje, haar ogen beginnen te tranen. Ze begint te huilen.
'Alles oke?' Vraag ik bezorgd.
'J-ja, sorry. Ik weet ook niet waarom ik huil.' Oh nee! Stop met huilen! Straks komt mijn moeder nog! Die word razend! Ze begint minder te huilen. Haar make up is helemaal uitgelopen.
'S-sorry.' Stottert ze. Ze probeert haar gezicht te bedeken met haar handen en rent mijn kanoot uit. Heb ik dat gedaan? Verbaasd staar ik voor me uit. Ik staar naar het glas voor me. Ik denk aan de zee en golven en... het water begin opnieuw te golven als van ochtend. Dit kan toch niet? Nee! Ik pak het glas op en giet het leeg in een plant. Dit kan niet! Ik beeld me dit toch allemaal in. Toch?...