{Traanman VS poestijger}

31=[Don?!]

Pov Jeremy

Ik rijd eerst naar Harm. Ik heb hem al gebeld. Hij komt aan rennen en springt in de zwarte auto.
'Hoe kan dit?! Wat heeft poestijger gedaan?!' Zegt hij paniekerig.
'Ik heb geen idee.' Zeg ik. We rijden naar de Traancave. Maar de lift werkt niet.
'Waarom gaat het niet?!'
'Kom. We gaan langs mijn ingang.' Stelt hij voor. Ik loop met hem mee. We lopen door een gangetje en hij opent een deur. Ik zie ManOMan-Man, Poestijger en man met zwarte haren die ik niet ken. Harm is de enige zonder zijn superhero kleren.
'Poesman?! Tolman?! Wat gebeurt hier?!' Roept de zwarte harige man verbaasd.
'Wat heb jij met de tijdlijn gedaan?!' Schreeuw ik woedend naar Poestijger.
'Kalm aan!' Schreeuwt hij terug.
'Wacht even?! Tijdlijn?!' Roept de zwart harige weer.
'Poestijger heeft de tijdlijn overhoop gehaald. En wie ben jij? Waar is Ectomaan?' Vraag ik.
'Ik ben Ectomaan.' Zegt hij.
'Jij bent Don?!' Vraag ik verbaasd.' Hij knikt.
'Don Plevier Ectomaan.'
'Oh mijn god...' fluister ik.
'Oke kan iemand me eens een deftige uitleg geven?!' Schreeuwt Ectomaan niet begrijpend. Ik vertel hem alles, wie er voor hem was, waarom we hebben ge tijdreist. Poestijger kan zich moeilijk inhouden en onderbreekt me een maar keer.
'Oke dus als ik het goed begrijp is het dus dat jij, Poestijger, wilde Traanman doden en je moeder naar hier brengen? Klopt dat?'
'Oh ja zeker wel!' En hij kijkt me woedend aan.
'Genoeg! Even wapen stilstand tussen jullie!' Snauwt hij.
'Nou vooruit dan maar.' Zegt Poestijger geïrriteerd.
'Maar er is iets fout gelopen en daar door zijn jullie vermengd?' We knikken.
'Hmmm... hoe zag die vorige Ectomaan eruit?' Vraagt hij en hij begint op de computer te typen.
'Blond haar, blauwe ogen, niet zo heel groot.' Onze "oude" Ectomaan verschijnt op het scherm.
'Maar dit is Milan Knol. Dit is dus jullie "oude" ectomaan.' Iedereen knikt.
'Dat is die klootzak die mijn ouders vermoord heeft!' Snauwt Poestijger woedend.
'Wat?!' Vraagt Harm verbaasd.
'Hij heeft de helikopter van mijn moeder gesaboteerd met dat verdomde watermeisje! Ik vergeef het hun NOOIT!' Schreeuwt hij woedend. Mijn moeder... is een moordenaar?

Pov Link

Ik word moe van die kut Traanman! Ook al is het Jeremy! Het boeit me even niet!
'Jullie gaan terug moeten in de tijd en jullie fouten recht zetten.' Zegt Don.
'Welke fouten?' Vraag ik geïrriteerd.
'Je hebt met je moeder gesproken! Je moet terug en jezelf tegen houden! Dan vind het verhaal met Traanman op het dak nooit plaats en klopt alles weer .'
'HA! En jij denkt dat ik dat ga doen?! Dacht het even niet!' Lach ik schamper.
'Geef me mijn pak terug en fix het zelf!' Snauw ik boos. Traanman gromt even boos.
'Doe niet zo kinderachtig.'
'Kinderachtig?! TRAAN DIT IS GEEN SPEL! Dit is serieus! En jij hebt mijn plan opgefokt!' Schreeuw ik woedend.
'Ik wil terug wat jij en dat watermeisje hebben afgepakt van mij!'
'GENOEG!' Schreeuwt Don. Ik kijk hem boos en verontwaardigt aan.
'Ik ben zo slim geweest om een tijdlijn bij te houden. Ik ben niet voor niks Ectomaan.' Hij opent een scherm met een tijdlijn. Het is van 1996 tot de dag van vandaag.
'Op drie slaan we ze neer.' Fluister ik tegen Joost. Hij knikt. Één... twee...
'drie!' We lopen op Harm en Jeremy af en slaan ze buiten bewustzijn. Door onze aanval reageren ze te laat. Ectomaan kijkt ons geschrokken aan. We lopen dreigend op hem af.
'Slaapwel Don.' En met een klap sla ik hem neer. Ik trek Jer zijn pak uit en gooi die lelijke beige jas weg. Ik doe mijn zwarte latex pak aan.
'Ooh. Dit voelt zo vertrouwd.' Zeg ik genietend.
'Poestijger en ManOMan-Man strikes agian.' Zegt Joost grijnzend. We binden ze alle drie vast op een een stoel en lopen weg.
'Zolang die drie slapen is de stad ons speel terrein.' Lach ik als we boven komen. Ik zie mijn zwarte auto staan.
'Kom, deze wisselen we in voor mijn motor.' ManOMan-Man knikt. We stappen in en rijden naar mijn basis.
'Joost, we gaan gratis auto shoppen voor jou.' Lach ik gemeen.
'Oh dat word leuk.' Lacht hij gemeen, grijnzend gaan we terug naar onze basis.

Enkele uren later...

Pov Jeremy

Mijn hoofd draait. Als ik mijn ogen open is alles even wazig. Het snerpende geluid van ons alarm gaat af.
'Ons alarm!' Ik wil recht staan maar het gaat niet. Kut Poestijger!
'Harm! Don! Wakker worden!' Schreeuw ik.
'Huh?' Hoor ik Harm zeggen.
'Poestijger heeft ons vastgebonden.' Zeg ik.
'Oh wat een lul!' Zegt Don geïrriteerd.
'Hoe komen we los?!' Vraagt Harm paniekerig.
'Rustig!' Schreeuw ik tegen Harm.
'Probeer mijn zakmes te pakken.' Zegt Don. Ik probeer de zakmes van uit zijn broekzak te pakken maar het ontglipt uit mijn vingers.
'Kutzooi!' Roep ik geïrriteerd.
'Ik bel Duncan.' Ik schrik even...
'Alexa! Call Duncan!' Zegt hij. Het alarm stopt en het gaat over in telefoon.
'Hallo pap?'
'Duncan! Kom zo snel mogelijk naar de cave! We hebben je hulp nodig! Poestijger heeft ons vast gebonden! Er is eigenlijk geen tijd voor uitleg!'
'Wat?! Ik zag al dat er een super villain door de stad racete! Ik kom eraan!' En hij haakt in.
'Holy... die stem... heb ik al in tijden niet meer gehoord.'
'Hoezo niet?' Vraagt Don.
'Voor deze tijdlijn lag hij in coma. Allemaal de schuld van Poestijger.'
'We pakken hem wel. We steken hem achter de tralies. Vertrouw op mijn woord.' Zegt Don.
'Alexa open timeline.' Zegt hij.
'Ah ha... ik zie het al...'
'Wat?' Vraagt Harm.
'Oke, dus euh Jij bent Jeremy toch?'
'Ja.' Zeg ik.
'Oke jij bent in de basis school verwisseld met iemand. Toen jullie ouders je kwamen op halen.'
'Wat?!' Zeg ik verbaasd.
'Ja ik weet het ook niet. Poestijger heeft de tijdlijn door elkaar laten lopen. Oh hemel...'
'Wat?' Vraagt Harm.
'Die Milan Knol... die is dood.'
'Wat?' Zeg ik verbaasd.
'Hij is omgekomen in een auto ongeluk. Wat heeft poestijger gedaan?!' Roept hij verbaast.
'Familie's zijn door elkaar geschud! Mensen zijn dood die levend waren!' Ik en Harm zitten naar de kant van de ziekenboeg dus we kunnen niks zien.
'Jeremy, je gaat je werk hebben...' ik zucht opgevend.