{Traanman VS poestijger}

40=[HUIL! JIJ MORMEL!]

Pov Jeremy

Ik word geboeid meegenomen. We komen in een grote zaal. Daar worden mijn handboeien los gemaakt. Heel gênant dit... ik zie Roos zitten. Ik loop naar haar toe.
'Oh Jer! Alles oke?' Als ik bij haar komt geeft ze me een knuffel. Wat krijgt zij nou? Ik knuffel haar terug. We gaan zitten. Ze kijkt me bezorgd aan.
'Jer, hoe kan dit?' Tranen hopen op in haar ogen en deze keer doe ik het niet. Ik schud mijn hoofd.
'Geen idee. Het is altijd ik.' Ze pakt mijn hand vast.
'Vertel me wat er echt gebeurd is.' Ik schud mijn hoofd.
'Roos er is een geheim en ik kan dat niet vertellen waar veel mensen bij zijn. Ga naar Harm en ga samen met hem naar Don. Ik vertrouw je.' Ze knikt. Ze veegt een traan weg.
'Jer, ik heb het je nooit durven zeggen. Maar ik hou zoveel van je.' En nog een traan rolt over haar wang. Ik leun naar voor. Ik word er ook bijna emotioneel van.
'Ik hou ook van jou.' Zeg ik en ik geef een kusje op haar hand. Ze lacht lief.
'Bezoek uur is voorbij.' Zegt een cipier. Nu al?!
'Wees voorzichtig en maak geen ruzie.' Ik knik. We staan op en ik knuffel haar. We geven elkaar nog een kusje op de wang. Daarna moet ik terug naar mijn cel. Ik moet hier uit geraken, maar dat zit er voorlopig niet in. Ik vraag morgen wel naar werk. Dan kan ik mijn gedachten verzetten. Ik zucht even. Arme Roos.

Pov Roos

Als Jer verdwijnt achter de deur, loop ik terug naar mijn auto. Wat deed hij raar. Ik zal wel even langs Harm gaan en wie is "Don"? Ik zie het wel zeker? Straks is Jer nog de Poestijger... daar mag ik niet aandenken! Want dan is het een klootzak! Een rilling gaar door me heen. Als ik bij Harm aankom kijk ik stom verbaasd naar zijn café. Het is vol met planten! Sinds wanneer is hij zo een planten freak? Ik parkeer mijn auto. Het is vrij druk. Zowel binnen als buiten. Harm is net een bestelling aan het opschrijven.
'Meekomen!' Ik trek hem aan zijn arm mee naar achter.
'Hey! Roos?! Ik ben zo terug!' Zegt hij tegen de mensen. Als we van achter zijn bestook ik hem met vragen.
'Waarom zit Jer in de gevangenis?! Waarom doet hij zo raar? En wie is "Don"? Waarom moest ik van hem naar jou komen-.'
'Wow! Stop even!' Onderbreekt hij me.
'Jer zit in de gevangenis?! Hoezo weer ik dat niet?!' Roept hij verbaasd.
'Maar je hebt een verklaring afgelegd. Jer zit nu vast. Allemaal dankzij jou!' Hij kijkt me boos en beledigt aan.
'Momentje.' Hij loop terug naar de zaal. Ik kijk even. Hij zegt wat tegen een jongen met zwarte haren en zwarte kleding. De jongen kijkt hem eerst verontwaardigt en geïrriteerd aan. Maar dan zegt Harm nog iets en de jongen schrikt een beetje. Hij knikt en Harm komt terug.
'Kom meekomen.' Ik volg hem langs achter. We gaan langs de tuin naar zijn auto. We rijden in stilte naar... de zee? Wat gaan we doen? Lekker uit eten of zo? Ik krijg gewoon hoofdpijn van al die vragen. Jemig...

Pov Jeremy

Als ik terug kom in mijn cel, zijn de jongens weg. Ik ga even op mijn bed liggen. Ik denk aan Roos. Maar mijn gedachten worden verstoord door druk gepraat.
'Hey! Jeremy, whatever je naam is. Dat wijf, is dat je vriendin?' Vraagt Koen grof. Ik spring recht.
'Hoe noemde je haar?!' Zeg ik boos.
'Zo spreek je niet over vrouwen!' Schreeuw ik.
'Ooooeeeeh, feministje.' Zegt Rob.
'Wacht, ik zal het even spellen w-i-j-f.' Woedend haal ik naar hem uit. Hij vliegt een meter naar achter de gang op. Meteen gaat zijn hand naar zijn neus. Zijn neus bloed hevig.
'Wat doe je nou! klootzak!' Schreeuwt Rob. Zijn hand komt op me af. Ik grijp net te laat en zijn vuist vliegt in mijn gezicht. Ik sla Ron in zijn buik, ik word door Koen in mijn zij ge slaan. Ik duw ze van me af. Ik kijk Koen diep in zijn ogen. "HUIL JIJ MORMEL! Ween zo hard je kan! Huil je ogen eruit! HOE KAN JE ZO SPREKEN OVER VROUWEN!" Denk ik bij mezelf. Koen begint tranende ogen te krijgen. Hij begint te huilen.
'Hahaha! Koen huilt!' Lacht Milo. Ik kijk hem geschrokken aan.
'Help me! Mijn ogen! Ze branden!' Kermt hij. Ze zijn zo rood. Hij kijkt in mijn ogen.
'Wat d-hoe je m-met me!' Schreeuwt hij huilend.
'Ik doen niks!' Schreeuw ik geschrokken.
'Help me! Mijn ogen! Aaaauuuuw!' Hij grijpt naar zijn gezicht, hij ligt te kermen op de grond. Ik kniel naast hem neer.
'Kijk in mijn ogen.' Fluister ik. Hij kijkt me aan. "Stop met huilen! Bied je excuses aan." Het huilen begint minder te worden. Zijn ogen zijn nog altijd rood.
'H-het spijt me. Ik h-had niet z-zo mogen spreken over j-je vriendin.'
'Excuses aanvaard.' Zeg ik dan maar. Ik sta weer op. Raoul, Rob, Matthy en Milo kijken me niet begrijpen aan.
'Koen alles oke?' Vraagt Raoul. Hij staat op en knikt.
'Ik ben nog niet klaar met jou.' Zegt hij plots dreigend. Ik slik even. Hij loopt onze cel in.
'Dit was heel vreemd.' Zegt Matthy. Ik krab even in mijn haar en knik.
'Jongens, het eten is er.' Een jongen met bruin haar komt naar ons toe.
'Dit is Nathan, uit gesproken al "Natha".' Ik knik.
'Maar "het eten is er"?' Vraag ik en kijk Milo niet begrijpend aan.
'Kom, ik leg het even uit.' Ik knik en volg hem onze cel in. Hij geeft me een bord en bestek. We lopen naar het einde van de gang. Daar staat een man met eten. Het doet me denken aan school. Daarna lopen we weer naar onze cel met ons eten en gaan aan de kleine tafel zitten.
'Koen en Rob gaan vast bij Nathan, Matthy en Raoul in hun cel eten.' Ik knik.
'Wil jij niet bij hun gaan?' Hij schud zijn hoofd.
'Je bent hier net. Ik zal je een paar dingen uitleggen die je nog moet weten en ik heb al vaak bij hun gegeten. Ze gaan me niet echt missen.' Ik luister maar half naar zijn uitleg. Ik wil naar huis. Ik mis mam haar lekkere eten. Ik mis Enzo, ik mis Don, Link en Joost en ik mis Roos... Een zucht verlaat mijn mond.

(Ja ik weet veel shit over de gevangenis want in België hebben we programma's over de gevangenis groetjes XD)
(En ik hou van de bankzitters no hate naar Koen of Rob of wie dan ook (behalve Mathijs en Mark dan XD)