VEDA BUSESİ * MASAL SERİSİ IV - FİNAL

25. BÖLÜM - SON VEDA - FİNAL

Ve VEDA BUSESİ'nden bu kadar... Bu yolculuk benim için çok keyifliydi. Bana eşlik ettiğiniz her an için teşekkür ederim ❤️❤️❤️

Doyduk acılara…
Tüm edilecek vedalara…
Artık gel dudaklarımdan öp sevgilim,
Başlatma nazına da inadına da…
 
.....

Boran damadının şirketine arkasında üç adamla geldi. Çok sinirliydi. Çünkü bir gün önce kızı ve damadı herkesten gizli boşanmışlardı. Bu durum sadece Boran’ı değil, herkesi öfkelendirmişti.

Adamın ofisinin olduğu bölüme girdi ve asistanının karşısında durup, “Bana çabuk bu şirketin güvenlik kameraları ile ilgilenen kim var kim yoksa, hepsini Cem’in odasına topluyorsun,” dedi.

Su’nun gözleri kocaman olmuştu. “Ne-neden Boran bey?”
Boran sinirle kaşlarını kaldırdı, bu kızda Boran’ı rahatsız eden bir şey vardı ve birazdan haklılığını kanıtlayacaktı. “Sana hesap vermek zorunda mıyım? Bu şirkette bir boklar döndü ve benim kızımın yuvası yıkıldı. Bende o dönen boku bulup, döndürene yedireceğim.” Sonra düşünür gibi yaptı, “Ha diyeceksin ki bugüne kadar neden bir şey yapmadınız? O kişinin çıkıp insan gibi suçunu itiraf etmesi için ona fırsat verdim. Ama o benim insanlıktan çıkmamı bekledi. Şimdi o düşünsün başına gelecekleri. Ben tüm gemileri yaktım.” Elini masaya dayayıp hafifçe eğildi, “Kızım dün boşandı!” dedi sinirle, “Ve ben bunu bugün öğrendim. Kimsenin haberi olmadan gidip boşanmışlar. Çünkü hiç birimizin buna müsaade etmeyeceğini biliyorlardı. Şimdi sana dediğimi yap. Bütün kayıtları alıp gelsinler.”

“Şey… Peki.” Elleri titremiş ve gözü karşıdaki kameraya takılmıştı. Bu da Boran’ın gözünden kaçmamıştı.
Adamlardan birine döndü, “Kemal, aşağıyı in, ben onay vermeden hiç kimse şirketten çıkmayacak. Sende kapıda bekle.”
“Peki Boran bey.”

Diğer iki adama da, “Buyurun biz geçelim,” dedi.
Cem kayınbabasını ve iki adamı görünce şaşkınlıkla ayağa kalktı, “Boran baba? Bir şey mi oldu? Buse?”

“İyi demek isterdim, ama muhtemelen annesinin kucağında ağlıyordur.”
Cem sakalını sıvazladı, “Ben… Çok üzgünüm.”

“Bende üzgününüm! Ha bu arada senin suçsuzluğunu barışmanız için ispatlamıyorum Cem, kızım aldatılmadığını anlasın, kadınlık gururu kırılmasın diye yapıyorum bunu.”
“Ben bir şey anlamadım.”
Çınar kapıyı tıklayarak içeri girdi, “Hoş geldin Boran,”  dedi elini uzatıp sıkarak.
“Hoş buldum Çınar. Nasılsın?”

Cem’e bakıp “İyi demeyi çok isterdim,” diye homurdandı. “Ama malum nasılız.”
O sırada beklediği ekip ellerinde bilgisayarlarla gelince Su yutkundu.
Adamlar içeri geçip tüm hazırlığı yaptılar. Boran’ın getirdiği adamlardan biri “Bize tarih ve saat lazım,” dedi.

Şirketin ekibinden biri ise, “Biz de bakabilirdik Çınar bey-” demişti ki Boran sinirle döndü onlara.
“Hiçbirinize güvenim yok benim! Benim kendi ekibim halledecek,” dedi çıkışarak. Sonra damadına bakıp, elini uzattı “Ver telefonunu bana Cem!”

Cem telefonunu çıkarıp adama verdi, “Ne yapacaksın anlamadım Boran baba.”
“Ya abi ben anlamadım sizi! Çok mu zekisiniz yoksa numara mı yapıyorsunuz? Hiç mi aklınıza kamera kayıtlarına bakmak gelmedi?” telefondan mesajları açıp onlara uzattı, “Bakın mesajlara, mesai saatleri içinde yollanmış. Demek ki Cem şirketteyken yollanmış.”

“İyi de Cem’in odasında kamera yok. Ayrıca ben yollamadım diyor adam.”
“Ama asistanının var,” deyip başını sağa eğip ikilinin tepkisini bekledi.
“Su mu? Hayatta yapmaz. Çok disiplinli, çok güvenilir bir kızdır,” dedi Cem kendinden emin bir şekilde.