ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΆ ΑΓΑΠΟΎΣΕ ΈΝΑΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟ

Κεφάλαιο 36

Ο Μάθιου φάνηκε να το σκέφτεται για λίγο, αλλά έπειτα από ένα λεπτό μου απάντησε 《Εντάξει θα σε πάω στην γιαγιά σου.》

Σήκωσα την τσάντα μου πιο ψηλά στους ώμους και περνώντας μια ανάσα, ακολουθώντας τον Μάθιου έξω από το διαμέρισμα προς το μηχανή του.

<--->

Σε όλο την διαδρομή πάνω στη μηχανή δεν μίλησε κανένας από τους δύο. Ο Μάθιου ήταν συγκεκριμένος στην οδήγηση του και εγώ απλά έβλεπα γύρω μου,αυτοκίνητα πήγαιναν κάπου ή επέστρεφαν σπίτι τους, τους ανθρώπους να περπατούν στο πεζοδρόμιο και τον ουρανό που ήταν συννεφιασμένος.

Σε λιγότερο από 10 λεπτά φτάσαμε στο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν η γιαγιά μου.

Η μηχανή σταμάτησε μπροστά στην πόρτα, όπου βρίσκονταν τα επείγοντα, μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα προς τον θάλαμο όπου ήτανε.

Μπήκα μέσα με την καρδιά μου να χτυπάει από το άγχος. Και εκεί κοντά στο παράθυρο καθόταν η γιαγιά μου σε μια καρέκλα, με μια ζακέτα περασμένη πάνω στους ώμους της, για να μην κρυώσει και κοιτούσε τον κόσμο που ήταν έξω.

Έπειτα γύρισε το κεφάλι της προς την δικιά μου μεριά. Πήγα κατευθείαν δίπλα της και την αγκάλιασα προσεκτικά καθώς ήταν ακόμα τραυματισμένη.

Τα μάτια μου δεν άντεξαν και δάκρυα άρχισαν να βγαίνουν από μέσα τους. Ήμουν τόσο χαρούμενη, που ήταν καλά. Η γιαγιά μου δεν είπε τίποτα και απλά χάιδευε το κεφάλι μου, για να με καθησυχάσει.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ την ζωή μου, χωρίς αυτή να μην είναι στο πλευρό μου.

Έκλαψα για αρκετή ώρα μέχρι που τα μάτια μου δεν είχαν αλλά δάκρυα να βγάλουν.

Στο δωμάτιο ήμουν εγώ, μόνη με την γιαγιά μου. Ακόμα δεν είχε μιλήσει αλλά εγώ ρώτησα 《πως νιώθεις;》

Η γιαγιά απλά μου χαμογέλασε κάπως αδύναμη 《Είμαι μια χαρά, δεν χρειάζεται να ανησυχείς.》

《Γιαγιά μήπως θυμάσαι ποιος σου το εκανε; Μήπως είδες το πρόσωπο του;》την ρώτησα για να δω τι θυμόταν.

Η γιαγιά κούνησε το κεφάλι αρνητικά καθώς έδινε την απάντηση της《Όχι δεν θυμάμαι τίποτα, όλα έγιναν τόσο γρήγορα.》Και εκεί σταμάτησε να μιλάει.

Κοίταξε ξανά έξω από το παράθυρο σαν να έψαχνε κάτι.

Και δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να την βοηθήσω. Ο γιατρός μου είχε πει ότι, ήταν ακόμα σε κατάσταση σοκ και δεν ξέρουν, πως θα πάει γενικά η κατάσταση της. Καλό είναι να μην την πιέζουμε με ερωτήσεις που θα την ταράξουν.

<---->

Έπειτα είπα στην γιαγιά μου, ότι θα ερχόμουν να την πάρω σύντομα, αλλά για την ώρα θα έμενε στο νοσοκομείο, μέχρι να δω τι θα κάνω με αυτούς που με κυνηγάνε.

Και έτσι πήγα με το Μάθιου στο σπίτι του. Αν και δεν θέλω, αλλά το δικό μου σπίτι ήταν σε χάλια κατάσταση και μπορεί αυτοί οι άντρες να επιστρέψουν.

Καλύτερα ασφαλής, παρά νεκρή.

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️

Κεφάλαιο 36
😁