Deloroso

8.Δείπνο

Καταλαβαίνω την απουσία σου χωρίς να χρησιμοποιήσω τα μάτια μου...κάτι μας συνδέει, αλλά τι?

~Δείπνο~

''Στην ώρα σου'' Κοίταξε το ρολόι του και ήταν δέκα παρά δυο λεπτά, του φάνηκε περίεργο αφού τις περισσότερες φορές αργούσε αρκετά, ίσως για πρώτη φορά, τα λόγια του να έπιασαν τόπο.

Εν τέλει φόρεσε το μαύρο κοστούμι, μια μαύρη γόβα και τα μαλλιά της τα άφησε κάτω σε μια απαλή μπούκλα, δεν είχε κάνει έντονο μακιγιάζ αφού θεώρησε πως ήταν αρκετό όλο το υπόλοιπο και δεν ήθελε να είναι υπερβολική.

''Δεν θέλω να αργήσουμε, είναι σημαντικό το πρόσωπο που με περιμένει'' Δεν ήξερε ούτε η ίδια γιατί χρειάστηκε να το διευκρινίσει. Κατέβηκε και το τελευταίο σκαλί και στάθηκε δίπλα του αγνοώντας τα λόγια στο κεφάλι της. ''Τι θα γίνει θα φύγουμε?''

Δεν είπε κάτι, πήρε τα κλειδιά από το τραπέζι και την ακολούθησε. Η Ζιζέλ είχε ένα διαφορετικό ύφος, φαινόταν πιο γυναίκα, πιο ελκυστική, εκείνος όμως ήξερε πως δεν άρμοζε στον παιδικό της χαρακτήρα, ήταν απλά μια εικόνα που είχε χτίσει και μάλλον θα ταίριαζε στην σημερινή περίσταση.

''Που πάμε?''

''Στο Βerhan''

Μπήκανε στο αμάξι και καθίσανε σιωπηλοί. Καλύτερα να μην λέγανε κάτι, δεν ήθελε να της χαλάσει την διάθεση και ούτως η άλλως δεν είχε τι να του πει, μετά το τελευταίο συμβάν υπήρχε ήδη αρκετή αμηχανία ανάμεσα τους, από την πλευρά της.

''Δεν θέλω να με ενοχλήσεις εκεί που θα πάμε, ούτε να φέρεις τον συνοδό μου σε δύσκολη θέση'' Επισήμανε τα αυτονόητα, δεν θα μπορούσε να ήταν σίγουρη μαζί του. Είχε ένα σοβαρό ύφος ελπίζοντας πως θα καταλάβει το πόσο σημαντικό ήταν για την ίδια αυτό το δείπνο.

''Αν το θεωρήσω χρήσιμο θα το κάνω'' Κοίταγε τον δρόμο αλλά ένιωθε τα μάτια της πάνω του, ήταν θυμωμένη, οι ανάσες της την πρόδιδαν.

''Στάματα να το κάνεις αυτό, πρέπει να ακούς τι σου λέω!'' Έσφιγγε την ζώνη με το χέρι της, την οποία σκεφτόταν γύρο από το λαιμό του. Θα έφτανε μέχρι την θέση του άραγε?

''Ακούω και σου απαντάω, είμαι εδώ για να σε προσέχω, αν θέλει κάποιος να σε σκοτώσει να του πω να περιμένει να τελειώσει το δείπνο η κυρία ?'' Την ειρωνεύτηκε.

''Νιώθεις πιο έξυπνος από μένα?'' Δεν της άρεσε που ενώ καταλάβαινε τι εννοούσε πιανόταν από το παραμικρό για να βγει από πάνω.