Deloroso

11.Πόθος

Τα νήματα μου βρίσκoνται στα χέρια σου, με ελέγχεις χωρίς να το θέλω ή μήπως στα παρέδωσα?

~Πόθος~

Είχαν κάτσει στο μπαρ και περίμεναν τον Φίλιπ  με έναν φίλο του να τις φέρουν τα ποτά. Μετά από παράκληση της Ζιζέλ, είχαν επιλέξει να πάνε σε ένα μαγαζί που δεν είχε πολύ κόσμο,  καθώς είχε διάθεση για κάτι χαλαρό.

''Καρφώνεσαι, μην κάθεσαι σαν κακομοίρα''  Της ίσιωσε το κορμί και την κοίταξε σοβαρή. Μα τι είχε πάθει επιτέλους? Λες και είχε μια ξένη απέναντι της. Που χάθηκε ο δυναμισμός της? Από αγριόγατα πήρε το ρόλο του ποντικιού?

''Απλά είμαι λίγο κακόκεφη'' Δικαιολογήθηκε και της έκανε νόημα να σταματήσει αφού τα αγόρια ερχόντουσαν στο τραπέζι τους.

Ο Φίλιπ κάθισε δίπλα της και έφερε το χέρι του γύρο από την μέση της τρυφερά. Δεν ήθελε να την φέρει σε δύσκολη θέση, ήταν και ο λόγος που έκανε αργά βήματα. ''Αν δεν είσαι καλά μπορούμε να φύγουμε, πάνω από όλα η υγεία σου'' Είχε πει ψέματα πως αυτές τις μέρες ήταν αδιάθετη, για να δικαιολογήσει την εξαφάνιση της και βλέποντας την έτσι, σκέφτηκε πως δεν είχε συνέλθει ακόμα.

Ωραία ξεκινούσε η σχέση τους, με ψέματα!

''Είμαι μια χαρά Φίλιπ, σε ευχαριστώ'' Άγγιξε το κεφάλι της στο στήθος του και εκείνος την φίλησε στο μέτωπο. Ήταν τόσο καλός μαζί της και εκείνη για αντάλλαγμα δεν είχε σταματήσει να ρίχνει κλεφτές ματιές στο αγόρι απέναντι της. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΖΙΖΕΛΑΚΙ!

Ο Πέιν κοίταζε από μακριά και αυτή η εικόνα δεν του άρεσε καθόλου. Γιατί ακουμπάει το κεφάλι στο στέρνο του? Πότε πρόλαβαν να έρθουν τόσο κοντά? Γέλασε στραβά μόλις έπιασε το βλέμμα της και κοίταξε το κινητό του.

Είδε τον αριθμό της αδερφής του και σκέφτηκε αν ήθελε να το απαντήσει, δεν είχε επαφές με τους γονείς του πάνω από δέκα χρόνια, αν σκεφτείτε πως έφυγε στα δεκαεφτά του και πλέον ήταν εικοσιεννιά, ήταν αρκετός καιρός. Μόνο τα τυπικά και αυτά αν ήταν στις καλές του, κάτι που συνέβαινε σπάνια.

''Έλα Σόφι'' Αγαπούσε την αδερφή του αλλά όταν βρισκόταν μαζί της ήταν λες και γύρναγε τους δείκτες του ρολογιού από την αντίθετη πλευρά, μεταφερόταν στο παρελθόν. Ήταν τα γενέθλια της εκείνη την καταραμένη ημέρα και δεν θα την ξεχνούσε ποτέ.

''Τι θα γίνει? θα θυμηθείς ότι έχεις και μια οικογένεια ή θα αποκληρώσεις και εμένα?'' Η γλυκιά και ήρεμη φωνή της, τον έκανε να χαμογελάσει.