και όταν οι σκέψεις σκαλώνουνε και εστιάζουν πάνω του, είναι ήδη αργά.
~Κρύβομαι~
Δεν είχε βγει από το σπίτι εδώ και τέσσερις μέρες ενώ είχε ενημερώσει την Ένι να της φέρνει φαγητό στο δωμάτιο για να μην τον βλέπει. Πολεμούσε με τους δαίμονες της, ελπίζοντας να ξεχάσει εκείνο το καταραμένο βράδυ, που στην τελική δεν έγινε τίποτα. Είχε αποφασίσει πως όταν πείσει τον εαυτό της ότι δεν νιώθει κάτι απέναντι του, τότε θα ήταν έτοιμη για να ξανά βρεθεί κοντά του. Ήταν λες και ζήταγε από τον ήλιο να μην λιώσει το χιόνι.
Κοίταξε το κινητό της που χτύπαγε ενοχλητικά και άφησε το κρουασανάκι που έτρωγε λαίμαργα στο πιάτο. Πάντα ξέσπαγε στο φαΐ, ήταν μαζί σε αυτό τον αγώνα του άγχους και του φόβου για κάτι καινούριο που γεννιόταν μέσα της. Ήθελε να το μπλέξει με τις μπουκιές του φαγητού και να κατέβει επιτέλους αυτός ο κόμπος από το στομάχι.
''Δεν με φοβάσαι καθόλου, έτσι? Τι έχεις πάθει και έχεις μπουζουριαστεί μέσα? Καμιά μακρινή θεία πάλι? Κανόνισε κακομοίρα μου να έρθω εκεί!'' Ήταν πολύ θυμωμένη με την Ζιζέλ, όλες αυτές τις μέρες την έπαιρνε τηλέφωνο και δεν απαντούσε, ενώ όταν την καλούσε στο σπίτι είχε δώσει εντολή να λένε ότι λείπει. Ήξερε αυτά τα κόλπα, τα είχε ξανά ζήσει. Αν η Έστερ δεν είχε πάει με τους γονείς της, σε ένα γάμο που τους είχαν καλέσει, δεν θα είχε γλυτώσει σίγουρα από τα χέρια της.
''Έστερ'' Προσπαθούσε να καταπιεί την μεγάλη μπουκιά που είχε στο στόμα της, μα δεν έλεγε να κατέβει με τίποτα. Η φωνή της ακουγόταν ένοχη και λυπημένη, σαν να είχε σπάσει το αγαπημένο βάζο της μαμάς της και προσπαθούσε να ρίξει την ευθύνη σε κάποιον άλλον.
''Κατάπιε πρώτα και πες μου, για να είσαι τόσο μπουκωμένη καμία βλακεία θα έκανες και μετά θα παχύνεις και θα κλαις για τα κιλά...εγώ θα τα πληρώσω όλα, το ξέρεις ότι θα έπρεπε να μου κολάς και ένσημα?"
''Έλα πίσω, μου λείπεις'' Μπόρεσε να καταπιεί και σκούπισε τα ψίχουλα που είχαν κολλήσει γύρο από το στόμα της με την παλάμη του χεριού της.
'' Πες ρε τι έκανες και άσε τις βλακείες σε εμένα'' Δεν της τα έλεγε καλά, για πόσο θα κρυβόταν πίσω από το δάχτυλο της?
YOU ARE READING
Deloroso
Romance''Το ένιωσα, το ένιωσα που να πάρει...με ήθελες όσο και εγώ'' Δεν μπορούσε να εξηγήσει την συμπεριφορά του, θα ορκιζόταν ότι χτες ήταν κάποιος άλλος, ένας άντρας που θα έδινε τα πάντα να την σφίξει για λίγα δευτερόλεπτα στην αγκαλiά του, να της κλέ...
