Deloroso

9. Μόνοι

Και εκεί που όλα φαντάζουν απίθανα, μου δίνεις λόγους να πιστεύω το αντίθετο

~Μόνοι~

"Από ότι βλέπω, δεν σε πληρώνει καλά ο παππούς μου. Θα του κάνω παράπονα"  Η Ζιζέλ παρατηρούσε κάθε λεπτομέρεια από το διαμέρισμα του, ήταν μια ευκαιρία να βρει στοιχεία που θα περιέγραφαν τον κλειστό του χαρακτήρα. Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό της ότι ζούσε σε ένα τόσο μικρό διαμέρισμα, αφού ήξερε πως οι πληρωμές τους ήταν αρκετά υψηλές, αν και όλα ήταν στην εντέλεια, ήταν όμορφο σε αποχρώσεις του γκρι και ένιωθες άνετα μέσα σε αυτό.

"Δεν με ενδιαφέρει να έχω ένα μεγάλο σπίτι, τούβλα έχει αυτό τούβλα και το δικό σου...η ευτυχία δεν βρίσκετε στα ντουβάρια, θα έπρεπε να στο είχαν μάθει αυτό Ζιζέλ" Άνοιξε το συρτάρι από το κομοδίνο του και έβγαλε ένα όπλο που είχε αφήσει, έψαξε μήπως είχε ξεχάσει κάτι άλλο που θα μπορούσε να του δημιουργήσει πρόβλημα και όταν σιγουρεύτηκε, έριξε το βλέμμα του πάνω της. Καθόταν στην τζαμαρία και χάζευε την θέα. Μόλις κατάλαβε ότι είχε χαθεί το βλέμμα του στην φυσιογνωμία της, κοίταξε άλλου.

"Τουλάχιστον έχει ωραία θέα" Δεν είχε δει ποτέ πως φαίνεται η πόλη από ψηλά, ο Πέιν έμενε στον πέμπτο όροφο σε μια πολυκατοικία στο κέντρο του Μεξικού ενώ η βίλα της ήταν μακριά από το κέντρο και γύρο γύρο φραγμένη με τοίχο για να είναι ασφαλής. Ήταν τόσο ξένο όλο αυτό για την ίδια, παρακολουθούσε τους ανθρώπους να περπατάνε ελεύθεροι στο δρόμο και ήλπιζε να ήταν μια από εκείνους, να ζούσε μια απλή ζωή, μακριά από τον κίνδυνο.

Ο Πέιν άνοιξε το ψυγείο και έβγαλε δυο μπίρες, άνοιξε την δίκη του και άφησε την δίκη της στο τραπέζι.

"Πίνεις μπύρα ή δεν ταιριάζει σε μια κοπέλα την δικής σου τάξεως; " Έφερε μια ακόμα καρέκλα και κάθισε δίπλα της.

"Γίνετε να μην είσαι ειρωνικός; Προσπάθησε να είσαι φιλόξενος, πρώτη φορά στο σπίτι σου" Πήρε την μπύρα στα χέρια της και έκατσε στην καρέκλα που της έφερε.  "Δεν είναι πολύ όμορφα τα φώτα που φωτίζουν την πόλη;" Ήταν τόσο ενθουσιασμένη, δεν θα άφηνε το κρύο χιούμορ του να της χαλάσει την διάθεση.

"Από όλο αυτό που βλέπεις, σου φαίνεται όμορφο μια κατασκευή των ανθρώπων;
Κοιτά τα άστρα, φωτίζουν το σκοτάδι και δεν βλάπτουν κανέναν, αλλά πάντα οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν περίπλοκα τα πράγματα, δημιουργούν κατασκευές για να νιώσουν έξυπνοι ακόμα και αν αυτές καταστρέφουν το σπίτι τους" Σήκωσε το βλέμμα της και τα παρατήρησε, είχε δίκιο. Αισθάνθηκε ντροπή, λες και είχε συμβάλει σε αυτή την παγκόσμια καταστροφή.