Deloroso

28.Ένστικτο

Ίσως κάποιες φορές το ένστικτο σε βοηθάει να σώσεις καταστάσεις πριν βγει αληθινό.

~Ένστικτο~

''Μπαμ'' Είπε γελώντας και κοίταξε τους άντρες του, οι οποίοι είχαν ένα αναγκαστικό χαμόγελο ''Τι νόμιζες? Ότι θα ήταν τόσο εύκολο? Μπροστά της θα πεθάνεις, θέλω να σε βλέπει, να μετανιώνει για όσα έκανε...εμένα έπρεπε να επιλέξει και σήμερα θα το καταλάβει. Θέλω να σε βλέπει δεμένο και ανήμπορο να γλυτώσεις'' Και μόνο στην ιδέα έλαμψε το πρόσωπο του, έριξε μια ματιά στο αμάξι και μετά σε εκείνον ''Ψάξτε αν έχει κάτι πάνω του και πάρτε τον από δω'' Πρόσταξε τους άντρες του και προχώρησε ως το δικό του αυτοκίνητο, είχε θολώσει, δεν σκέφτηκε στιγμή ότι θα μπορούσε να είχαν συνεργαστεί, ποιος θα έδινε την ζωή του για μια γυναίκα? Θα ήταν καθαρή αυτοκτονία να έρθει από επιλογή, κι όμως, εκείνος απέδειξε το αντίθετο.

Ανακουφίστηκε, έπραξε όπως είχαν υποθέσει. Εκείνη την στιγμή για το μόνο που φοβήθηκε ήταν να μην μπορούσαν να την βρουν, αλλά πλέον δεν τον ένοιαζε, ότι και να γινόταν από εδώ και πέρα, ήξερε πως θα βρίσκανε την τοποθεσία της. Αντί για φόβο ένιωθε άγχος, δεν ήξερε τι συναισθήματα θα είχε μόλις την έβλεπε, εκείνη θα χαιρόταν άραγε? Μα τι έλεγε, οι ζωές τους κινδύνευαν και εκείνος αγχωνόταν λες και πήγαινε σε κάποιο πρώτο ραντεβού.

''Ανυπομονώ να σε δει, της το φυλάω για έκπληξη" Μουρμούριζε ενώ κοίταγε το δρόμο μπροστά του, είχε επιλέξει να οδηγήσει εκείνος ''Βγάλτε του την ταινία θέλω  να τον ακούω'' Είπε στους άντρες που ήταν πίσω μαζί του, οι οποίοι έκαναν ότι τους διέταξε.

Ο Πέιν ήθελε να του πει τόσα πολλά, να τον χτυπήσει, για την ακρίβεια να τον σκοτώσει αλλά έκανε υπομονή, όλα στην ώρα τους. ''Μίλα, θέλω να σε ακούω να με παρακαλάς!''

''Θα βαρεθείς να περιμένεις'' Είπε θαρραλέα, αφού σιγουρεύτηκε ότι θα τον πήγαινε στην Ζιζέλ,  είχε πετύχει τον σκοπό του, δεν θα καθόταν να παρακαλάει για την ζωή του σε αυτόν τον ηλίθιο που είχε απέναντι του, δεν θα έπεφτε ποτέ τόσο χαμηλά.

Γέλασε και πήρε το όπλο που είχε βάλει μπροστά στο ταμπλό, τον κοίταξε και πυροβόλησε το χέρι του χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο Πέιν έβγαλε μια πνιχτεί κραυγή πόνου, τον έπιασε απροετοίμαστο αύτη του η κίνηση, έβρισε μέσα από τα δόντια  ενώ ο Φίλιπ γελούσε. ''Ίσως τώρα καταλάβεις πως δεν αστειεύομαι! Αφού δεν θες να μιλάς, ας έχω την ευχαρίστηση να σε βλέπω να ματώνεις, αν είσαι τυχερός δεν θα πεθάνεις από αιμορραγία και θα μπορέσεις να την αποχαιρετήσεις, φιμώστε τον!'' Είπε νευριασμένος και έκλεισε το τζάμι που του επέτρεπε να βλέπει πίσω.